ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

δεύτερο μέρος

ΙΣΤΟΠΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ - δεύτερο μέρος

Άπα αφήγηση του Δώρου.

σελίδες 71 έως 80

ORDER OF THE LILY AND THE EAGLE

part two

HISTORY OF THE SPIRITUAL FAMILY - part two

As narrated by Doros.

pages 71 to 80

ΠΗΕΡΤΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ο άγνωστος Σοφός : Εμφάνιση του διδασκάλου. Γνωριμία με το Κωνσταντίνο και τον Δημήτριο.

2. Ο πλούσιος έμπορος Κωνσταντίνος : Σχέση του Κωνσταντίνου με την γυναίκα του.

3. Ο νεαρός Δημήτριος με το Διδάσκαλο : Οράματα προηγούμενων ενσαρκώσεων.

3. Ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτριος : Αποφυλάκιση Κωνσταντίνου.

4. Ο Κωνσταντίνος με τον Διδάσκαλο : Ο θάνατος της γυναίκας του Κωνσταντίνου

5. Ο Γιώργος και ο Γιάννης : Συνάντηση του Διδασκάλου και της Μαρίας με τους Δημήτριο Kωσταντίνο. Γιώργο και Γιάννη.

6. Ή αποκάλυψη του Διδασκάλου : Διδασκαλία του διδασκάλου περί Ανθρώπου.

Μύθος της Δημιουργίας : Προορισμός του Ανθρώπου.

7. Ο Νικόλας και ο Τζίμης. Ή αφύπνιση της Δώρας και των 6 τέκνων της.

Σφράγισμα των 6 Γιγάντων από τον Άρχοντα.

8. Ή δοκιμασία του Κωνσταντίνου.

9. Το Δώμα της Ζώης : Το Βιβλίο: της ζωής. Το αλχημικό εργαστήριο του Δώρου.

10. Ο γάμος και ο θάνατός της γυναίκας του Δημήτρη.

11. Δοκιμασία του Δημήτρη : O Δημήτρης ξαναβρίσκει την γυναίκα του.

CONTENTS

1: The unknown Sage : Appearance of the Master. Meeting of Constantinos and Dimitri.

2: Constantinos the rich merchant: Constantinos' relationship with his wife.

3: The young Dimitri with the Master: Visions of previous incarnations.

3: Constantinos and Dimitri: The release of Constantinos.

4: Constantinos with the Master: The death of Constantinos' wife.

5: George and John: Meeting of the Master and Maria with Dimitri, Constantinos, George and John.

6: The revelation of the Master: The Master's teaching on Humanity. Creation myth. Destiny of Humanity.

7: Nicholas and Jimmy. The awakening of Dora and her 6 children: Sealing of the 6 Giants by the Lord.

8: The ordeal of Constantinos.

9: The Chamber[a] of Life: The Book of Life. The alchemical laboratory of Doros.

10: The marriage and death of Dimitri's wife.

11: The ordeal of Dimitri: Dimitri finds his wife again.

[a] ‘Δώμα’ – room, apartment, roof terrace

ΔΕΎΤΕΡΗ ΠΕΡΤΟΔΟΣ

12. Ο αρχηγός του Ισραήλ και ο Καδούρ.

13. Η'πάλη του Κωσταντινάτου με νάνο του Καδούρ. Ή αποστολή των 6 Γιγάντων.

14. Δοκιμασία του Τζίμη.

15. Το έργο και η πάλη του Νικόλα.

16. Η δύναμη της αγάπης του Τζίμη και η μετάνοια του ληστή νάνου.

17. Συζήτηση του Άρχοντα με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο; Περιγραφή του

Δώρου και των απεσταλμένων Του. Λόγια του Αρνιού (Ιησούς). Λόγια του

Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.

17. Ο Πέτρος (Μιμητής). Ή Αποστόλη των Γιγάντων. Τα Ί0 άρθρα Πίστεως.

Επίκληση της Δώρας. Σφράγισμα του Πέτρου από τον Άρχοντα. Αφύπνιση.

του Πέτρου και η συνάντηση του με τους υπόλοιπους.

18. Έναρξη αποστολής των Γιγάντων. Εξομολόγηση Ευχέλαιο στο προφ. Ηλία.

Εξωτερίκευση των Γεννητόρων για βοήθεια στα Τέκνα Τους.

19. Δοκιμασία Πέτρου και ο κίνδυνος της Δώρας. Ο Άρχοντας δίνει το Ρόδο στους δυο Γίγαντες.

20. Αφύπνιση της Δώρας από το λήθαργο. Μετάνοια ενός νάνου του Καδούρ.

21. Η Δώρα σώζει το Δημήτριο. Τέλος της Αποστολής. Η θυσία.

CONTENT PART TWO

12: The leader of Israel and Kadour.

13: The struggle of Constantinos with the dwarf of Kadour. The mission of the 6 giants.

14: The ordeal of Jimmy.

15: The work and struggle of Nicholas.

16: The strength of Jimmy's love and the repentance of the robber dwarf.

17: The Lord's conversation with the emperor Constantinos. Description of Doros and His envoys. The sayings of the Lamb (Jesus). The sayings of Constantinos the Palaiologos.

17: Peter (Mimitis). The Mission of the Giants. The 10 Articles of Faith. Invocation of Dea. Sealing of Peter by the Lord. Peter's awakening and his meeting with the others.

18: The start of the Giants' mission. Confession extreme unction[b] at prophet Elijah. The exteriorisation of the Generators to help their children.

19: Peter's ordeal and the danger to[c] Dora. The Lord gives the Rose to two Giants.

20: The awakening of Dora from slumber. Repentance of a dwarf of Kadour.

21: Dora saves Dimitri. The End of the mission. The sacrifice.

[b] EE: ‘Ευχέλαιο’ – extreme unction – ‘a sacrament in which a priest anoints and prays for the recovery and salvation of a critically ill or injured person’.

[c] EE: ‘κίνδυνος’ – danger, risk, hazard, jeopardy.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ευχαριστώ θερμά όσους βοήθησαν στη μετάφραση αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο της Καθαρεύουσας στα ελληνικά στα αγγλικά. Όπου είναι δυνατόν, έχουμε προσθέσει υποσημειώσεις στο αγγλικό κείμενο προκειμένου ναπαρέχουμε πρόσθετο πλαίσιο για όσους διαβάζουν αυτήν την αφήγηση. Θα ενθαρρύνουμε όλους τους αναγνώστες να κάνουν τη δική τους έρευνα στα διάφορα στοιχεία που καλύπτονται από αυτό το κείμενο.

Το πρώτο μέρος αυτού του κειμένου αφορά τη συγκέντρωση και τη συλλογή των διαφόρων μελών της πνευματικής οικογένειας και τη διδασκαλία και προετοιμασία αυτών των ατόμων για τις αποστολές τους. Αυτή η δραστηριότητα επικεντρώνεται μέσα και γύρω από την Αθήνα, ενώ το δεύτερο μέρος της αφήγησης αφορά τις δραστηριότητες εκείνων των αποστολών που αναλαμβάνουν άτομα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, την Ο θωμανική Αυτοκρατορία, τη Μασσαλία Γαλλία, το Βουκουρέστι και μια περιοχή υπό τη ρωσική δικαιοδοσία.

(Το 1822, η Ελλάδα ανεξαρτητοποιήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το 1832 ιδρύθηκε το Βασίλειο της Ελλάδος.)

Με βάση την αφήγηση και τις αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μπορούμε να χρονολογήσουμε αυτήν την ιστορία πριν από το 1922, που αντιστοιχεί στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Της διάλυσης προηγήθηκε η «Επανάσταση των Νεότουρκων» που σημειώθηκε τον Ιούλιο του 1908 που αποκατέστησε το οθωμανικό σύνταγμα του 1876 και έφερε την πολυκομματική πολιτική με ένα εκλογικό σύστημα δύο σταδίων με οθωμανικό κοινοβούλιο. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία αναφορά στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σε αυτή την αφήγηση, επομένως μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι τα γεγονότα είναι σίγουρα προγενέστερα του 1914.

INTRODUCTION

Many thanks are extended to those who helped in translating this text from the original Katharevousa Greek to English. Wherever possible, we have added footnotes to the English text in order to provide additional context for those reading this narrative. We would encourage all readers to make their own research into the various elements that are covered by this text.

The first part of this text concerns the gathering and collecting of the various members of the spiritual family and the teaching and preparation of those individuals for their missions. This activity is centred in and around Athens, while the second part of the narrative concerns the activities of the missions undertaken by individuals in various parts of Greece, the Ottoman empire, Marseilles France, Bucharest [1], and an area under Russian jurisdiction.

(In 1822, Greece became independent from the Ottoman Empire and in 1832, the Kingdom Greece was founded.)

Based on the narrative and references to the Ottoman Empire, we can time this story prior to 1922, which corresponds to the dissolution of the Ottoman empire. This dissolution was preceded by the 'Young Turk Revolution' which occurred in July 1908 that restored the Ottoman constitution of 1876 and brought in multi-party politics with a two-stage electoral system with an Ottoman parliament. Additionally, there is no reference to the first world war in this narrative, so we can safely say that events are certainly prior to 1914.

Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι το «Ζάππειο» στην Αθήνα, πουβρίσκεται δίπλα στον Εθνικό Κήπο στο κέντρο της Αθήνας, εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1888. Ομοίως, έχουμε σημείο αναφοράς για τον Ιλισό ποταμό που διασχίζει την Αθήνα, το οποίο το 1900, ήταν ακόμη ως επί το πλείστον ακάλυπτη. Λόγω μιας τεράστιας αστικής επέκτασης μετά το 1900, ο ποταμός καλύφθηκε πλήρως μέχρι το το 1948.

Αξίζει να κάνουμε μια σύντομη ιστορία της πόλης της Κωνσταντινούπολης, που σήμερα ονομάζεται Κωνσταντινούπολη. Πριν από το 330 μ.Χ., η πόλη ήταν γνωστή ως Βυζάντιο και όταν το δυτικό και το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώθηκαν ξανά, η αρχαία πόλη του Βυζαντίου επιλέχθηκε για να χρησιμεύσει ως η νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετονομάστηκε σε Nova Roma, ή «Νέα Ρώμη» από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα. Στις 11 Μαΐου 330 μετονομάστηκε σε Κωνσταντινούπολη και αφιερώθηκε στον Κωνσταντίνο.

Τελικά, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Ο θωμανούς Τούρκους και καταλήφθηκε στις 29 Μαΐου 1453, μετά την κορύφωση μιας πολιορκίας 53 ημερών που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου. Η πόλη διατήρησε το όνομά της ως Κωνσταντινιγιέ μέχρι το 1930, όταν μετονομάστηκε σε Istanbul μετά τον σχηματισμό της Δημοκρατίας της Τουρκίας.
(Η Κωνσταντινούπολη προέρχεται από την ελληνική φράση «Στην Πόλι» που σημαίνει «στην πόλη». Ήταν η απάντηση στην ερώτηση «πού πας;»)

Η σημασία αυτής της πόλης οφείλεται, εν μέρει, στη στρατηγική γεωγραφική της θέση στον Βόσπορο που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ρωσία, ανά τους αιώνες, είχε σχέδια στο Kostantiniyye για να εξασφαλίσει πρόσβαση στο ναυτικό της στο μοναδικό της ναυτικό λιμάνι με θερμά βαθιά νερά. Από το 1453, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η πόλη δέχθηκε διάφορες εξωτερικές και εσωτερικές επιθέσεις, αλλά καμία δεν κατάφερε να πολιορκήσει την Κωσταντινιγιέ ούτε, μάλιστα, να καταλάβει την πόλη. Τούτου λεχθέντος, από τις 13 Νοεμβρίου 1918 έως τις 6 Οκτωβρίου 1923, η πόλη καταλήφθηκε από βρετανικά, γαλλικά, ιταλικά και ελληνικά στρατεύματα. Δείτε την "Ανακωχή του Μούδρου".

In addition, we know that 'Zappeion' in Athens, which is next to the National Gardens in central Athens, was inaugurated in October 1888. Similarly, we have a datum point for the Ilissos river that flows through Athens which, in 1900, was still mostly uncovered. Due to a massive urban expansion post 1900, the river was completely covered by 1948.

It is worth giving a brief history of the city of Constantinople, now called Istanbul. Prior to 330 CE, the city was known as Byzantium and when the Western and Eastern parts of the Roman Empires were reunited, the ancient city of Byzantium was selected to serve as the new capital of the Roman Empire. It was renamed Nova Roma, or 'New Rome' by Emperor Constantine the Great. On 11 May 330, it was renamed Constantinople and dedicated to Constantine.

Eventually, Constantinople was put under siege by the Ottoman Turks and was captured on 29 May 1453, after the culmination of a 53-day siege that started on 6 April. The city retained its name as Kostantiniyye until 1930, when it was renamed to Istanbul after the formation of the Republic of Turkey.
(Istanbul originates from the Greek phrase " Στην Πόλι " (stim poli), which means "to the city", in answer to the question, "where are you going?")

The importance of this city is, in part, due to its strategic geographical location on the Bosporus which connects the Black and White Seas (the Mediterranean). We should note that Russia, throughout the ages, had designs on Kostantiniyye in order to secure access for its navy at its only warm deep water naval port. Since 1453, the Ottoman Empire and the city came has come under various external and internal attacks, but none managed to place Kostantiniyye under siege nor, indeed, to occupy the city. Having said that, from 13 Nov 1918 to 6 Oct 1923, the city was occupied by British, French, Italian and Greek troops. See the "Armistice of Mudros".

Κατά την ανάγνωση αυτής της αφήγησης ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει κατά νου την έλλειψη των σύγχρονων μηχανικών οχημάτων μεταφοράς που σήμερα επιταχύνουν τόσο τις επικοινωνίες όσο και τα ταξίδια. Επομένως, δεν υπήρχαν αεροσκάφη, αυτοκίνητα, τρένα, μοτοσικλέτες ή λεωφορεία. Οι κύριες μορφές μεταφοράς ήταν: με τα πόδια, με άλογα, κάρα και πούλμαν και, φυσικά, η θαλάσσια ναυτιλία που βοηθούσε τις επικοινωνίες μέσα και γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου.

Περιλαμβάνουμε εδώ μια σύντομη προειδοποίηση σχετικά με την 'Ιστορία της Πνευματικής Οικογένειας'.

Αυτό το έγγραφο είναι αξιοπερίεργο, είναι αβέβαιης προέλευσης και εγείρει μια σειρά αντιρρήσεων. Τα γεγονότα σε αυτήν την ιστορία προηγούνται ή ταυτίζονται με τα ιστορικά γεγονότα του T.K+A. [b] στο Παρίσι και το Κάιρο. Επιπλέον, τα άτομα που αναφέρονται σε αυτήν την αφήγηση αναφέρονται σε άτομα πουείναι ανεξάρτητα και χωριστά και από τα ίδια άτομα στο T.K+A. εκείνη την εποχή.

Με βάση την εμπειρία του μεταφραστή, αυτή η αφήγηση οδηγεί συχνά τους Έλληνες αναγνώστες να υιοθετήσουν μια παθητική στάση απέναντι στη διδασκαλία της Μαρί, της ιδρυτή του T.K+A. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ιστορία προβλέπει την αποκατάσταση του Βυζαντίου και η υπόθεση γίνεται τότε ότι αυτή θα καθοδηγηθεί από τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και ότι ο ελληνικός λαός δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα εκτός από το να περιμένει το 'μεγάλο ημέρα'. Θα μπορούσαμε μάλιστα να προτείνουμε ότι αυτός είναι, ίσως, ο σκοπός του Δώρου, του αφηγητή. Δηλαδή, να αφυπνίσουμε το Ελληνικό Έθνος στη συνειδητοποίηση ότι το πρώτο βήμα σε κάθε μυητικό έργο, είναι το προσωπικό έργο της διαμόρφωσης της «αληθινής προσωπικότητας» μας. Η συλλογική δουλειά ενός έθνους γίνεται τότε δυνατότητα.

While reading this narrative the reader should keep in mind the lack of the modern mechanical transport vehicles that today, speed both communications and travelling. Therefore, there were no aircraft, cars, trains, motorcycles or buses. The main forms of transport were: by foot, horse, carts and coaches and, of course, maritime shipping which aided communications in and around the Mediterranean basin.

We include here a brief warning regarding the 'History of the Spiritual Family'.

This document is a curiosity, is of uncertain provenance and raises a number of objections. The events in this story run prior to or are concurrent with the historic events of the O.L+E. [c] in Paris and Cairo. In addition, the individuals mentioned in this narrative refer to people who are independent and separate and from those same people in the O.L+E. at that time.

Based on the experience of the translator, this narrative often leads Greek readers to adopt a rather passive attitude towards the teaching of Marie, the founder of the O.L+E. This is because the story predicts the restoration of Byzantium, and the assumption then becomes that this will be led by the protagonists of this story and that the Greek people need not do anything apart from waiting for the 'great day'. We might even suggest that this is, perhaps, the purpose of Doros, the narrator. That is, to wake up the Greek Nation to the realisation that the first step in any Initiatic work, is the personal work of forming our 'true personality'. The collective work of a nation then becomes a possibility.

[b] T.K+A. - Τάγμα του Κρίνου και του Αετού

[c] O.L+E. - Order of the Lily and the Eagle.

Κάνοντας αυτή τη μετάφραση της "Ιστορίας της Πνευματικής Οικογένειας" διαθέσιμη στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, ελπίζουμε ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη θα μπορέσουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα όταν εξετάζουν το νόημα που περιέχεται σε αυτή την αφήγηση.

In making this translation of the "History of the Spiritual Family" available to the general readership, we hope that all interested parties will be able to take a step back and see the 'bigger picture' when considering the meaning contained in this narrative. Of course, you should therefore make of this story, whatever you will.

KePu Αύγουστος 2023

KePu August 2023

57 Οι χτύποι άκουγόταν πιο δυνατά. Ο νέος φαντάσθηκε ότι το σώμα του νάνου πετιόταν ψηλά κι’έπεφτε με ορμή. Τέλος τα τζάμια έγιναν κομμάτια και το σώμα τού Νητά πετάχθηκε έξω. Αμέσως το δωμάτιο ξαναβρηκε την ησυχία του και την συνειθισμένη του θερμοκρασία.

58 «Ετελείωσε,» είπε ο Διδάσκαλος. «Ο αντίπαλος ένικήθη κι’αυτή τη φορά. Κι’είμαι ευχαριστημένος απ’την αντιστασί σου. Άλλα πρόσεχε πάντα, γιατί δεν πέθανε ακόμα. Σ’αφήνω προς το παρόν για να περιποιηθής την ύγεία σου.»

59 Ο Κωνσταντίνος έμεινε είκοσι πέντε ολόκληρες μέρες στο κρεβάτι, για να μπορέση ν’αναρωση απ’την υπεράνθρωπη πάλη και να έτοιμασθη για την προσεχή άντισταση.

-----------------------------

60 Ο Τζίμης έμεινε πάντα με το παράπονο ότι ο Διδάσκαλος σ’αυτόν μόνο δεν άνέθεσε καμμιά αποστολή. και στενοχωριόταν όσο τον έβλέπε να είναι απορροφημένος με την παρακολούθησι της δράσεως των άλλων αδελφών. Ή έξαίρεσις αυτή τον έκαμε να θεωρή τον εαυτό του περιττό. Έφθασε μάλιστα μέχρι τού σημείου ώστε να τον απασχολή σοβαρά η ιδέα της αυτοκτονίας. Αφού σκέφθηκε όμως το πράγμα απ’όλες τις πλευρές, κατέληξε στην απόφαση να καταφέρη το Διδάσκαλο έστω και πραξικοπηματικά, να του αναθέση κάτι.

61 Αμέσως ετράβηξε για το Λυκαβηττό[25]. Στο βορεινό μέρος εκάθησε κατά γης κι’εστήριξε τα χέρια του στα γόνατα.

62 Μ’αυτό το πραξικόπημα, σκέφθηκε, “η θα πεθάνω από ασιτία η θ’αναγκάσω το Διδάσκαλο να ένδιαφερθη για μένα.”

63 Από τη θέσι του παρακολουθούσε ο Τζίμης τα μεταγωγικά αμάξια πού εργαζόταν στο λατομείο, άκουγε τις καμπάνες του Αγίου Ισιδώρου και του Αγίου Γεωργίου. Την άλλη μέρα του φάνηκε βαρεία η μονοτονία. Αλλά η υπομονή και επιμονή του τον έκαμαν να τη συνειθίση λίγο. Την τρίτη μέρα, εκεί πού καθόταν στην ίδια στάση, είδε -

57. The thumping sounded louder, and the young man imagined that the dwarf’s body was thrown into the air and fell down with a crash. Finally, all the glass in the windows were shattered and Nitas’ body was thrown outside. Immediately the room regained its quietness and its usual temperature.

56. «It’s over,» said the Master. «The adversary was defeated this time, and I am well pleased with your defiance. But remain careful as he is not dead. I leave now, but you must take care of your health.»

59. Constantinos stayed in bed for 25 whole days to recover from his superhuman struggle and to prepare himself for the coming battle.

-----------------------------

60. Jimmy was always complaining that the Master had not assign him a mission and was distressed when he saw the Master absorbed in watching the activities of the other brothers. This exclusion made him consider himself superfluous. He had reached the point where he became preoccupied with suicide. After thinking about it from all directions, he decided to try and oblige his Master to assign him with something to do, even if it is something arbitrary.

61. He immediately set out for Lycabettus and there, in the northern part, he sat on the ground resting his hands on his knees.

62. With this rebellion he thought, “either I will die here from starvation, or I will compel my Master to pay attention to me.”

63. From his position, Jimmy watched the wagons working in the quarry and listened to the bells of Saint Isidore[26] and Saint George[27]. The next day he was bored with the monotony, but he became accustomed to it with patience and persistence. On the third day found him sitting in the same place, but then he saw -

συνεχίζεται →

to be continued →

να σέρνεται πηρός το μέρος του ένα πελώριο φίδι.

64 Ο Τζίμης δεν έκινήθηκε απ’τη θέσι του. Και άφησε το έρπετό νά τυλιχθή γύρω απ’το σώμα του. Τότε έστειλε νοερά ένα τελευταίο χαιρετισμό στο Διδάσκαλο και τούς αδελφούς του. Εν τω μεταξύ το φίδι επλησίασε το κεφάλι στο πρόσωπο του νέου και τον κύτταξε μ’ένα καλοκάγαθο βλέμμα. Από την έκπληξί του ο Τζίμης άνοιξε άσυναίσθητα το στόμα. Την ίδια στιγμή το φίδι έχωσε το κεφάλι του μεσα στο στόμα τού Άγγλου κι’άρχισε να χύνη μέσα σ’αυτό το δηλητήριό του. Αφού έκαμε τη δουλειά του το φίδι, ξετυλίχθηκε απ’το σώμα τού Τζίμη κι’έφυγε βιαστικά.

65 Ο Άγγλος περίμενε στωικά το θάνατο. Αλλά η ώρα περνούσε, χωρίς να αίσθανθή κανένα πόνο. Τότε άντηλήφθηκε ότι το φίδι τον είχε ποτισει με γάλα.

66 Λίγο πριν νυχτώσει ένα γεράκι πέταξε πάνω από το κεφάλι του Τζίμη κι’ύστερα τον έπλησίασε και τον κύτταξε με περιέργεια.

67 “Αυτή τη φορά ο φίλος μας ήρθε από τούς αιθέρες,” είπε μέσα του ο Άγγλος.

68 Εν τω μεταξύ το γεράκι άρχισε να χτυπά με το ράμφος του τα χέρια του Τζίμη. Αυτός όμως είχε πάρει την απόφαση να μείνη ακίνητος και ατάραχος. Κι’έτσι αδιαφορούσε για το αίμα πού έτρεχε καθώς και για το ξέσκίσμα των ρούχων του.

69 Όταν απηλλάγη από το αίμοβόρο πτηνό και συνήλθε λίγο, ξάπλωσε να κοιμηθή. Ύστερα από μερικές ώρες τον ξύπνησε μια δυνατή ζέστη. σε μικρή απόσταση είδε τούς θάμνους καμένους και ότι ή φωτιά προχωρουσε προς το μέρος του.

70 “Να μια παλαιά συνήθεια θανάτου,” σκέφθηκε μ’όλη του την απάθεια ο Άγγλος.

71 Αμέσως κατόπιν ένα αντίθετο ρεύμα ανέμου τον έσωσε από τον κίνδυνο. Το παλτό του όμως είχε καεί αρκετά. Ο Τζίμης αίσθάνθηκε -

a huge snake slither towards him.

64. Jimmy did not budge from his seat, and he allowed the reptile to wrap itself round his body. Then he mentally sent a final greeting to the Master and brothers. Meanwhile, the snake drew close to the young man’s face and gave him a kindly look. Out of surprise, Jimmy unconsciously opened his mouth. At that moment the snake shoved its head into the Englishman’s mouth and began pouring in its poison. After completing his work, the snake uncoiled itself from Jimmy’s body and hurried away.

65. Stoically, the Englishman awaited his death, but as the time passed, he did not feel any pain. Then he realised that the snake had drenched him with milk.

66. Just before nightfall a hawk flew over Jimmy’s head and then approached him and curiously looked at him.

67. “This time, our friend came from the heavens”[28] said the Englishman to himself.

68. Meanwhile the hawk began pecking Jimmy’s hands, but he made the decision to remain still and unmoved. So, he remained indifferent to the flowing blood and to the tearing of his clothes.

69. Once free of the blood thirsty bird and having recovered a little, he lay down to sleep. After a few hours he woke up because he felt a strong heat. A short distance away he saw the burning bushes and the fire moving towards him.

70. “Another old way of dying,” thought the apathetic Englishman.

71. Immediately afterwards a contrary current of wind saved him from danger. But his coat was quite burnt. Jimmy felt -

συνεχίζεται →

to be continued →

την άνάγκη να ξανακοιμηθή.

72 Το πρωί τον έπλησίασαν δύο εργάτες.

73 «Κύριε,» τού είπε ο ένας, «εβάλαμε φουρνέλο στο λατομείο και σας παρακαλούμε να τραβηχθήτε απ’εδώ.

74 Ο Άγγλος όχι μόνον δεν απήντησε, αλλ’ούτε γύρισε καν να τον κυττάξη.

75 «Κύριε,» τού είπε ο άλλος, «σου είπαμε ότι εδώ εβάλαμε φουρνέλο κι’αν κάτσης αυτού πού είσαι θα την πάθης.»

76 Η ίδια πάλι σιωπή. Επέμειναν ακόμα λίγο οι άνθρωποι, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

77 «Δεν είναι καλά, είπε ο πρώτος εργάτης.» «Εμείς τον είδοποιήσαμε. Ας κάνη καλά. Έλα πάμε στη δουλειά μας.»

78 Ύστερα από λίγα λεπτά μια υπόκωφη έκρηξις συνετάραξε το έδαφος. Ο Τζίμης είδε να συντρίβωνται ο βράχοι γύρω του κι’έπερίμενε ατάραχος να γίνη και ο ίδιος κομμάτια. Ανέλπιστα όμως δεν έπαθε τίποτε. Κατρακύλισε μονάχα σ’ένα άλλο μέρος. στη νέα του θέσι, πέρασε πάλι τα χέρια του γύρω απ’το γόνατα.

79 Τη νύκτα ήταν άνύσηχος και σχεδόν δεν κοιμήθηκε. Κάποτε μάλιστα τού φάνηκε ότι το φίδι τον πότισε με το δηλητήριό του. Ύστερα όμως απέδωσε το πράγμα σε όνειρο.

80 Το πρωί είδε ξαφνικά μπροστά του δυο σκιές. Ήταν ο Διδάσκαλος και η Μαρία.

81 «Διδάσκαλε, ήταν καιρός να ερθετε. Ένα τσιγάρο θα το έπαιρνα με πολλή ευχαρίστησι.»

82 Αντήλαξαν μερικές λέξεις. Αλλά ο Τζίμης ήταν έξηντλημένος -

the need to go back to sleep.

72. In the morning, two workers approached him.

73. «Sir,» said one of them, «we’ve set explosive charges in the quarry, and we beg you to leave.»

74. The Englishman not only didn’t answer, but also did not turn to look at them.

75. «Sir,» said the other, «we told you that we have placed a charge and if you sit here, you will surely suffer.»

76. Again, the same silence. They persisted a little more, but to no avail.

77. «He’s not right in the head,» said the first worker. «We have told him. Let him be. Come on, let’s go.»

78. A little later a muffled explosion shook the ground. Jimmy watched the rocks crash around him, and he waited uneasily for chunks to fall on him. Unbelievable, nothing happened, except that he tumbled to a new place where was able to cross his arms around his knees.

79. That night he was restless, and he hardly slept. At one point it seemed to him that he had been poisoned by the snake, but he then turned it into a dream.

80. In the morning, he suddenly noticed two shadows in front of him. It was the Master and Maria.

81. «Master, you finally came. I would gladly have a cigarette.»

82. They exchanged a few words, but Jimmy was exhausted -

συνεχίζεται →

to be continued →

κι’έγειρε το κεφάλι πάνω στα γόνατα της Μαρίας. Με το χάιδεμα των μαλλιών του, τόσο απ’την πνευματική του μητέρα, όσο και από την πρωινή. αύρα, τον πήρε ο ύπνος.

83 Του φάνηκε ότι είχε απαλλαγεί απ’το σώμα του και ότι διέσχιζε τις έκτάσεις, όταν ξύπνησε κατάλαβε ότι ήταν εις θέσιν να διαβάζη τις σκέψεις τού Διδασκάλου.

84 «Ένίκησες Τζίμη,» είπε γελώντας ο γέρος. «σε συγχαίρω.» Ο Τζίμης χοροπήδησε απ’τη χαρά του.

85 «Ενίκησα, πρώτον γιατί είμαι Άγγλος και δεύτερον γιατί είμαι γίγας.»

86 Ο Διδάσκαλος και ή Μαρία εγέλασαν για τον έγωίσμό της φυλής του. Και σε λίγο ξεκίνησαν και οι τρεις για το σπίτι του Διδασκάλου.

------------

87 Ο Νικόλας μόλις έφθασε στο Βουκουρέστι, έγνωρίστηκε με τα πρόσωπα, για τα οποία είχε συστατικές έπιστολές κι’άρχισε να καταρτίζη τον κύκλο του.

88 Ένα βράδυ ήταν προσκαλεσμένος σε μια εσπερίδα. Εκεί ακουσε κάποιον να λέη ότι ήρθαν απ’τη Ελλάδα μερικά πρόσωπά, με εντολή να εργασθούν μυστικά για την έπανίδρυση τού Βυζαντινού κράτους.

89 «Σαν απίθανο το βρίσκω το πράγμα,» είπε ο Νικόλας. «Έτσι μου φάνηκε κι’εμένα. και όμως το πρόσωπο, από το οποίον το άκουσα μιλούσε σοβαρά.»

90 «Μπορώ να γνωρίσω κι’εγώ αυτό τον άνθρωπό;» «Πηγαίνουμε, αν θέλετε, αύριο.»

91 Την άλλη μέρα ο Νικόλας έγνώρισε ένα παράξενο τύπο. Ήταν πολύ κοντός, άσχημος και στραβοκάνης, αλλά πολύ ευγενής. τα τρία πρόσωπα μίλησαν για διάφορα πράγματα, εκτός από το ζήτημα πού -

and he leaned his head on Maria’s knees. With his hair being caressed by his spiritual mother and the morning breeze, he fell asleep.

83. It seemed to him that he was free of his body and was crossing the lands. When he woke up, he understood that he was able to read the thoughts of his Master.

84. «You won Jimmy,» said the old man laughing. «Congratulations.» Jimmy danced with joy.

85. «I won, because first I am English and second, I am a giant.»

86. The Master and Mary laughed at the arrogance of his nation, and in a little while all three set off for the Master’s house.

------------

87. As soon as Nicholas arrived in Bucharest, he came to know the people who he had letters of recommendation for. He then began to establish his own circle of acquaintances.

88. One evening he was invited to a party. There he heard someone say that some people had come from Greece with orders to work secretly for the re‑establishment of the Byzantine state.

89. «Such a thing seems to be improbable,» said Nicholas. «I agree, but the person who told me was speaking seriously.»

90. «Can meet this that person as well?» «If you want, we can go tomorrow.»

91. The following day, Nicholas met this strange fellow. He was short, ugly with squint eyes but was very courteous. The three of them discussed various matters except the question that -

συνεχίζεται →

to be continued →

ένδιέφερε το Νικόλα. Γι’αυτή την υπόθεση ήθελε να μιλούσε ίδιαιτέρως. Κι’ευχαριστήθηκε πολύ με την πρόσκλησι του νάνου, για να δειπνήση κοντά του.

92 Στο σπίτι του μικρόσωμου ανθρώπου άνοιξε μια ψηλή κοπέλλα, με χυτό σώμα και ώραιότατα χαρακτηριστικά. Μπροστά σε μια τέτοια καλλονή, η άνδρική του άδυναμία ήρθε για μια στιγμή σε αντίθεση με την αποστολική του δύναμη. Κατώρθωσε όμως να συγκρατηθή κατά την διάρκεια του φαγητού.

93 Μετά το δείπνο πήραν από ένα πιοτό. Ό Νικόλας αισθάνθηκε σε λίγο μια ζάλη. θέλησε να φυγή, αλλά τον κράτησαν ώσπου να συνέλθη. Άντι όμως να ήσυχάση, η κατάστασή του εχειροτέρευε όσο περνούσε η ώρα. Ή ζάλη αυξήθηκε, το στομάχι του πονούσέ, η καρδιά του χτυπούσε δυνατά και έπί πλέον τού ήρθε δύσπνοια.

94 Εν τούτοις ο νάνος τον άφησε σ’αυτή τη θέσι, για να κυττάξη μια έπείγουσα δουλειά.

95 «Σε μια, το πολύ, ώρα θα είμαι εδώ. Αν κρατήσετε εν τω μεταξύ συντροφιά της κυρίας, θα σάς είμαι υπόχρεος. Αν πάλι θελήσετε να φύγετε σάς καληνυκτίζω από τώρα.»

96 Τον έδωσε το χέρι και βγήκε.

97 Το ξεμονάχιασμα του Νικόλα με την ωραία κυρία και η προκλητική της στάσις, τον έκαμαν να μην πολυαισθάνεται την κακοδιαθεσία του. Την κυττούσε στα μάτια, χωρίς να βρίσκη λόγια.

98 «Γιατί με κυττάζετε έτσι, μικρέ μου;» τον ρώτησε μ’ένα γλυκό και χαριτωμένο τρόπο.

99 «θαυμάζω την ομορφιά σας.» «Αλήθεια; Με βρίσκέτε ωραία;» «Περισσότερο από κάθε άλλη.» «Άλλα κι’εσύ είσαι ωραίος, πολύ ωραίος,» είπε πλησιάζοντας τον.

Nicholas was interested in. For the matter that he particularly wanted to talk about, needed to be done in private. So, he was pleased with the dwarf’s invitation to dine with him.

92. At the house of the small gentleman, the door was opened by a tall girl with a lithe body and beautiful features. Faced with such beauty, his male weakness was contrary to his missionary force, but during the meal he managed to control himself.

93. After dinner they took a drink. Nicholas started to feel a little dizzy and wanted to leave, but they held him there until he recovered. Instead of being calmed, as time passed his condition got worse. His dizziness increased, his stomach hurt, his heart pounded and was breathless.

94. Nevertheless, the dwarf left him where he was, so that he might deal with an urgent task.

95. «I’ll be gone for an hour at the most. In the meantime, if you could keep the lady company, I will be obliged to you. Again, if you want to leave, I bid you goodnight now.»

96. He shook hands with him and went out.

97. Nicholas’ being alone with the beautiful woman and her defiant attitude, distracted him from his malaise. He looked at her speechless.

98. «Why do you look at me like that my child?» she asked with a sweet and adorable manner.

99. «I admire your beauty.» «Really? Do you think I’m beautiful?» «More than any other.» «But you’re handsome too, very handsome,» she said, approaching him.

συνεχίζεται →

to be continued →

100 Ή θέλησις του Νικόλα παρέλυσε κοντά στη σαγηνευτική αυτή γυναίκα. Και άθελά του η συνομιλία τους πήρε τον ερωτικό κατήφορο.

101 «Είναι ωραίο,» είπε σε μια στιγμή εκείνη, «να ένώνωνται δυο καρδιές από το ίδιο αίσθημα.»

102 Και τον κύτταξε εκφραστικά στα μάτια. Εκείνος χαμήλωσε τα δικά του. την ίδια στιγμή βρέθήκε ανέλπιστα στα γονατά του. Κι’άρχισε να τον χαιδεύη. Πριν καλοσυνέλβη ο Νικόλας απ’αυτό το ξαφνικό, είδε μέσα σ’ένα σύννεφο τον εαυτό του να είναι σφιχταγκαλιασμένος ερωτικά με την ξελογιάστρα. Ταυτοχρόνως όμως είδε σε μια γωνιά το Διδάσκαλο με θυμωμένο ύφος, ενώ απ’την άλλη γωνιά ο νάνος γελούσε σαρδωνικά.

103 “Αυταπάτη,” σκέφθηκε. Κι’έδιωξε από μέσα του την εντύπωσι της οπτασίας, για να παραδοθή στα θέλγητρα της Αισέ.

104 Ο νάνος αντί να έπιστπεψη σε μια ώρα, είδοποίησε ότι ήταν ανάγκη να πεταχθή ως το λιμάνι. Έτσι οι δύο έρωτευμένοι ηύραν την ευκαιρία να χαρούν άνενόχλητοι τα καλά της αγάπης. την Τρίτη μόνο μέρα απεφάσισε ο Νικόλας να βγή λίγο έξω, για να τακτοποιήση μερικές δουλειές. Και να δικαιολαγήση στον κύκλο του την ολιγοήμερη απουσία του. Μετά γύρισε βιαστικός στην αγκαλιά τής Αισέ, πού την είχε άγαπήση εν τω μεταξύ με όλη του την καρδιά.

105 Αυτή τη φορά ο νέος έκαμε επτά ολόκληρες μέρες να βγή, για να κυττάξη την άλληλαγραφία του. Σ’όλο αυτό το διάστημα η άποστολή του περνούσε απλώς μόνον απ’το νου του. Εκείνο πού τον ενδιέφερε ήταν ο ερωτάς του και πώς θα έξασφάλιζε για πάντα τη λατρευτή του ύπαρξη.

106 Όταν εγύρισε ο Νικόλας το βράδυ, δεν ηύρε κανένα στο σπίτι. Ρώτησε τούς γειτόνους για την Αισέ. Λίγο πριν το μεσημέρι την -

100. The will of Nicholas was frozen near this seductive woman, and unwittingly, their conversation took a romantic turn.

101. «It is wonderful,» she said at one point, «that two hearts are united by the same feeling.»

102. And she looked at him with an expression in her eyes while he lowered his. At the same moment he was hopeless on his knees while she caressed him. Before Nicholas could recover from the suddenness, he saw himself in a cloud embraced by love of the seductress. At the same time, he saw in one corner the Master with an angry expression and from the other corner the dwarf was laughing sardonically.

103. “Delusion,” he thought, and he banished the apparition in order to surrender to Aisha’s charms.

104. Instead of returning after one hour, the dwarf warned that he had the need to rush to the port. Thus, the two lovers had the opportunity to enjoy love’s good things undisturbed. Only on the third day did Nicholas decide to go out for a little, to take care of some business, and to justify his absence to his circle. Meanwhile, he then hurried back to the arms of Aisha[29], who he loved with all his heart.

105. During this time, the young man did not go out for seven whole days in order to looked at his correspondence. Throughout this time his mission was merely passing through his mind. All he was interested in was his love and how he would secure an adorable existence forever.

106. When Nicolas came home that evening, he did not find anyone at the house. He asked the neighbours about Aisha. A little before noon they had -

συνεχίζεται →

to be continued →

είδαν με τον πατέρα της το νάνο. Μετά όμως δεν φάνηκαν. Ο νέος φοβήθηκε μήπως έγινε έγκλημα κι’έτρεξε ανήσυχος στην άστυνομια. Ύστερα από λίγη ώρα οι άστυνόμοι έβίασαν την πόρτα κι’έψάξάν παντού, αλλά όλα ήταν εν τάξει.

107 Στην κρεβατοκάμαρα τής Αισέ μπήκε πρώτος ο Νικόλας. Πάνω στο κομοδίνο είδε ένα φάκελλο. Τον πήρε με τρόπο και την έκρυψε στην τσέπη του. Μόλις βρέθηκε μόνος άνοιξε βιαστικά το γράμμα και διάβασε με καρδιοχτύπι:

108 “Αγαπημένε μου Νικόλα. Ο πατέρας μου τα έμαθε όλα. Και τώρα υποφέρω σκληρά στα χέρια του. Αν μ’αγαπάς κι’εσύ, όπως εγώ εσένα, έλα γλύτωσε με απ’την τυραννία αυτού τού τέρατος. θα μ’εύρης κλεισμένη μέσα στην έπαυλι ..... σε φιλώ με άπειρη αγάπη Αισέ”.

109 Ο Νικόλας δεν έχασε καθόλου καιρό. Κι’ύστερα από λίγη ώρα βρέθηκε μπροστά στην έπαυλι, όπου ήταν φυλακισμένη η καλή του. Στην πόρτα παρουσιάστηκε μια γρηά, με απαίσια μορφή. Με προθυμία του έδειξε το δωμάτιο της Αισέ. Αλλά μόλις έκαμε μερικά βήματα, άκουσε να κλειδώνεται πίσω του η πόρτα. Απ’το νου του πέρασε η ιδέα μήπως επέσε σε καμμιά παγίδα. Την ίδια στιγμή άνοιξε η πόρτα του δωματίου και είδε μπροστά του χαμογελαστή την ωραία κοπέλλα.

110 «Καλώς το Νικόλα. Πέρασε μέσα.» Ο νέος την αγκάλιασε με θέρμη και τη φίλησε πολλές φορές. Εκείνη τραβήχτηκε από κοντά του με τρόπο.

111 «Το ξέρω Νικόλα πώς μ’αγαπάς και ότι ποθείς ν’αποτελέσουμε ένα ταιριαστό ζευγάρι. Γι’αυτό δεν αμφιβάλλω ότι Θα δέχθής εύκολα ένα μικρό όρο του πατέρα μου.»

112 «Να τον ακούσω πρώτα.» «Να, ο πατέρας μου δέχεται να μάς ενώση, φθάνει να του υποσχεθής ότι θα τού μεταδίδης ότι νέα έχης από την Αθήνα, από το πρόσωπο πού σ’έστειλε εδώ.»

113 Ο Νικόλας αναστατώθηκε.

seen her with her father the dwarf, but they had not returned. The young man feared a crime had been committed and ran anxiously to the police. After a while the policemen came and forced the door and looked everywhere, but everything was in order.

107. Nicholas was the first to enter Aisha’s bedroom. On the bedside table he saw an envelope, which he secretly took and hid in his pocket. As soon as he was alone, he hurriedly opened the letter and read it in a heartbeat:

108. “Nicholas my love. My father learned everything, and I now suffer cruelly at his hand. If you love me as I love you, come and save me from the tyranny of this monster. You will find me locked up in the manor ..... I kiss you with undying love, Aisha.”

109. Nicholas lost no time at all and after a while he found himself in front of the manor where his beloved was imprisoned. At the door an old woman, appeared of hideous form. She willingly showed him to Aisha’s room, but as soon as he entered, he heard the door lock behind him. It crossed his mind that he might have fallen into a trap, but as the door opened, he immediately saw the young girl smiling before him.

110. «Welcome Nicholas, come inside.» The young man embraced her warmly and kissed her several times, but tactfully she drew away from him.

111. «Nicholas, I know, that you love me, and you want us to be a perfect couple. This is why I have no doubt you will readily accept a small condition of my father.»

112. «Let me hear it first.» «Well, my father agrees to join us as long as you promise that you will be telling him the news sent from Athens, by the person who sent you here.»

113.Nicholas was upset.

συνεχίζεται →

to be continued →

114 «Ένας γίγας δεν γίνεται τόσο εύκολα προδότης.»

115 «Ομολογώ ότι δεν περίμενα μια τέτοια απάντηση,» είπε με πίκρα η Αισέ. «Κι’αντί να συζητήσω μαζί σου το πως και το γιατί, πού το θεωρώ προσβλητικό για μένα, Θα σ’αφήσω ήσυχο να σκεφτής καλύτερα το πράγμα.»

116 Και προχώρησε για να βγή απ’το δωμάτιο. Ο Νικόλας έτρεξε και την αγκάλιασε. Εκείνη τραβήχτηκε.

117 «Ύστερα απ’την πρόταση πού άκουσες, μονάχα μια ευνοική απάντηση εκ μέρους σου, θα με ξανάριχνε στην αγκαλιά σου,» είπε σοβαρά κι’έκαμε μερικά βήματα.

118 Ο Νικόλας πεισματώθηκε. την έπιασε απ’τη μέση και την κάθησε πάνω στα γόνατά του, δίχως να πη τίποτε.

119 «Άφησε με,» του είπε μ’ένα εκφραστικό χαμόγελο, «γιατί και χωρίς τη θέλησι σου μπορώ να φύγω.»

120 «Καλά, δείξε μου την δύναμή σου,» είπε σφίγγοντας την περισσότερο.

121 Τότε παρατήρησε με αηδία ότι είχε μέσα στη αγκαλιά του την αποκρουστική γριά, που του είχε ανηξει την πόρτα.

122 «Μάγισσα,» φώναξε σπρώχνοντάς την μακρυά του.

123 Εκείνη βγήκε καγχάζοντας. Τα ανέλπιστα αυτά γεγονότα έκαμαν το Νικόλα να σκεφτή ώριμώτερα. Και τα έβαλε με τον εαυτό του, πού για τα κάλλη μιας γυναίκας έμίανε το σώμα του, την ψυχή του και το πνεύμα του, κι’ακόμα την ανώτερη αποστολή του. Μετανοιωμένος έζήτησε την βοήθεια του πνευματικού του πατέρα. Αμέσως φανερώθηκε ο Διδάσκαλος μέσα σ’ένα σύννεφο. Είχε τα χέρια σταυρωμένα και το βλέμμα αυστηρό. Ο Νικόλας δεν τόλμησε να τον πλησιάση και να του μιληση. Έτσι σε λίγο έστρεψε τα νώτα και εξαφανίστηκε.

124 Ο νέος πήρε κατάκαρδα το πράγμα. Πάνω στην άπέλπισία του σκέφΘηκε να πέση απ’το παράθυρο. Κι’αμέσως η σκέψις του έγινε απόφασις. -

114.«A giant does not easily become a traitor.»

115. «I confess that I did not expect such an answer,» said Aisha bitterly. «But instead of discussing with you the how and why, what is offensive to me, I will leave you alone to think about the matter better.»

116. She proceeded to leave the room. Nicholas ran to embrace her, but she pulled away.

117. «After the proposal you heard, only a favourable answer from you would return me to your arms,» she said seriously and took several steps back.

118. Nicholas was stubborn, so he grabbed her by the waist, and sat her on his knees without saying anything.

119. «Let me go,» she said to him with a characteristic smile, «because I can leave against your will.»

120. «Show me your power then,» he said tightening his grip on her waist.

121. He then noticed with disgust that he held in his embrace the disgusting old woman who had opened the door.

122. «Witch,» he shouted pushing her away from him.

123. She left chuckling. These unexpected events made Nicholas think more maturely. He took it out on himself, who - but for the charms of a woman - had burned his body, soul and spirit, and even his higher mission. Repentant, he sought the help of his spiritual father. Immediately the Master appeared in a cloud with his arms crossed and a stern gaze. Nicholas did not dare to approach and speak with him. Soon after, the Master turned his back and he disappeared.

124. The young man took the matter to heart. In his desperation he thought of throwing himself out of the window, and immediately his thought became a decision. -

συνεχίζεται →

to be continued →

Αντί όμως να πέση στο έδαφος βρέθηκε μέσα σ’ένα σεντόνι, που το κρατούσαν τέσσερις νάνοι. Αυτοί τον ωδήγησαν μέσα σ’ένα σκοτεινό δωμάτιο κι’εκλεισαν την πόρτα. σε μια γωνιά το μικρού αητού δωματίου υπήρχαν τα εργαλεία του κηπουρού.

125 Πίσω απ’τον τοίχο ακουγόταν το κελάρυσμα νερού. Αν άνοιγε μια τρύπα κι’έμπαινε μέσα τό νερό, ίσως να πνιγόταν. Η σκέψις αυτή τον ανεκούφισε, γιατί ύστερα απ’την περιφρόνησι του Διδασκάλου, η ζωή του δεν είχε πια κανένα σκοπό. Αμέσως άρπαξε απ’τη γωνιά την αξίνα κι’άρχισε να πολεμά τον τοίχο. Το αποτέλεσμα όμως δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικό. Το νερό πού έτρεξε μέσα στο δωμάτιο, ήταν ελάχιστο. Και για ειρωνία είδε πίσω απ’την τρύπα πού άνοιξε το κεφάλι του νάνου.

126 «Δεν επέτυχες, φίλε μου, να πνιγής.»

127 Ο Νικόλας ώρμησε κατ’επάνω του να τον πνίξη με τα χέρια του. Ο άλλος όμως υποχώρησε γρήγορα κι’έφυγε τρεχάτος. Ο νέος πέρασε απ’την τρύπα του τοίχου και τον κυνήγησε στο υπόγειο,.στη σκάλα, στους διαδρόμους του πάνω πατώματος και μέσα στο δωμάτιο. Άλλα ο μικρόσωμος άνθρωπος του ξέφευγε σαν αίλουρος.

128 Όταν βρέθηκε στο δωμάτιο που είχε συναντηθή με την Άïσέ, οι τέσσερις νάνοι τον έπιασαν σφιχτά.

129 «Αφού Θέλεις ν’αυτοκτονήσης,» τού είπε πάλι ο νάνος, «πάρε αυτό το περίστροφό και πήγαινε στο διπλανό δωμάτιο. Έτσι θ’αποφυγής τουλάχιστο την τυραννία.»

130 Ο Νικόλας πήρε με χαρά το όπλο. Μόλις βρέθηκε μόνος στο άλλα δωμάτιο, είπε μέσα του:

131 “Ας γίνω τιμωρός των άμαρτημάτων μου.”

132 Άνοιξε με τρόπο το πουκάμισό του και κύτταξε το ρόδο, που είχε στο στήθος του. Ήταν μισομαραμένο.

133 “Ίσως ο θάνατός μου,” σκέφθηκε, “να το κάνη να ξάνανθίση.”

Instead of falling to the ground, he found himself caught in a sheet held by four dwarves. They steered him into a darkened room and then closed the door. In a corner of this small room were the garden tools.

125. Behind the wall could be heard babbling water. If he dug a hole and allowed the water in, he might drown. This thought comforted him, because after the Master’s contempt, his life no longer had any purpose. He immediately grabbed the axe from the corner and started attacking the wall. The result was not particularly satisfactory. The water that ran into the room was minimal, and ironically, behind the hole he had opened, he saw the dwarf’s head.

126.«My friend, you didn’t manage to drown.»

127. Nicholas rushed at him, to strangle him with his hands. But the other quickly retreated and ran away. The young man went through the hole in the wall and chased him down the basement, up the stairs, through the corridors of the upper floor and into the room. But the small man evaded him like a wild cat.

128. Once back in the room where he met with Aisha, the four dwarfs grabbed hold of him tightly.

129. «Since you want to kill yourself,» the dwarf said to him again, «take this revolver and go to the next room. That way you will at least avoid ill‑treatment.»

130. Nicholas gladly took the gun and once he was alone in the other room, he said to himself:

131. “Let me be punished for my sins.”

132. Somehow, he opened his shirt and saw that the rose on his chest was half‑withered.

133. “Perhaps my death,” he thought “will make it bloom again.”

συνεχίζεται →

to be continued →

134 Κι’επλησίασε τη σκανδάλη του περιστρόφου στον κρόταφό του. Αλλά μια περίεργη δύναμη έκτύπησε το χέρι του και η σφαίρα πήγε και σφηνώθηκε στον τοίχο.

135 «Κατάρα,» φώναξε θυμωμένα ο Νικόλας.

136 Τήν ίδια στιγμή είδε μπροστά του την Άïσέ. Ήταν έξαιρετικά έλκυστική, αλλά η καλλονή της αυτή τη φορά δεν τού έκαμε αίσθησι.

137 «Άδικα προσπαθείς να με σαγήνευσης. Με κατέστρεφες, αλλά τον όρο σου δεν θα τον παραδεχθώ, γιατί προτιμώ να πεθάνω.»

138 «Τότε, να σε βοηθήσω εγώ να πεθάνης πιο ήσυχα. Πάρε αυτό το δηλητήριο. Η ενέργεια του είναι αστραπιαία.»

139 «Μου λες αλήθεια, αυτή τη φορά;» «Ναι άπήντησε η νέα χαμηλώνσντας τα μάτια. «Έστω,» είπε ο Νικόλας.

140 Και ρούφηξε μονομιάς το πιοτό, δίχως τον παραμικρό δισταγμό. Το άποτέλεσμα ήταν πραγματικώς κεραυνοβόλο. Το κορμί τού Νικόλα σωριάστηκε αμέσως κατά γης. Οι τέσσερις νάνοι μπήκαν τρεχάτοι μέσα στο δωμάτιο. Ταυτόχρονα παρουσιάστηκε και ο αρχηγός τους. Έψαξε τις τσέπες του νέου, πήρε τα έγγραφά του καθώς και το ρόδο και διέταξε να ενταφιασθή γρήγορα το πτώμα, για να φύγουν κατόπιν όλοι.

141 Τη νύκτα, με τη βοήθεια τής αστροφεγγιάς έπλησίασε το τάφο του Νικόλα μια γυναικεία σκιά κι’άρχισε να θρηνή. Ήταν η Άïσέ.

142 «Σήκω, Νικόλα μου. και τότε θα καταλάβης ότι δεν σου έδωσα δηλητήριο, αλλά ναρκωτικό. Σήκω, να ίδης ότι, εγκατέλειψα το άνθρωπομορφο τέρας, γιατί σ’αγαπώ πραγματικά και ποθώ να γίνω ευτυχισμένη κοντά σου. Έλα άγαπημένε μου, συγκινήσου απ’τον πόνο μου και σήκω ν’ακούσης τα λόγια της καρδιάς μου.»

143 Παραμιλώντας προσπαθούσε να σκάψη το χώμα πού σκέπαζε τον καλό της. Αλλά τα λεπτά της χέρια κουράστηκαν γρήγορα απ’τη βαρεία δουλειά. Στην απελπισία της, σήκωσε δακρύβρεκτα τα μάτια στον ουρανό -

134. He pulled the trigger of the revolver that was pointed at his temple. But a strange force moved his hand and the bullet ended up lodged in the wall.

135. «Curses,» Nicholas shouted angrily.

136. At that moment he saw Aisha in front of him. She was extremely attractive, but her beauty did not impress him this time.

137. «You are trying to seduce me unfairly. You are ruining me, but I will not accept your terms, because I prefer to die.»

138. «Then let me help you die more quietly. Take this poison. Its action is lightning fast.»

139. «Are you telling me the truth, this time?» «Yes,» answered the young one lowering her eyes. «So be it,» said Nicholas.

140. Without hesitation he sipped the drink, and the result was indeed, lightning fast. Nicholas’s body collapsed to the floor and the four dwarfs ran into the room and at the same time, their leader appeared. He searched the young man’s pockets, took his documents as well as the rose, and ordered the body to be quickly buried. Once done, they all left immediately.

141. Later that night, with the help of starlight, a woman approached the tomb of Nicholas and began to grieve. It was Aisha.

142. «Get up Nicholas, and you will realise I didn’t give you poison, but a narcotic. Get up, and see that I have abandoned that human monster, because I truly love you and long to be happy beside you. Come to me my love, be moved by my pain and rise to hear the words of my heart.»

143. While talking to herself, she tried to dig away the soil that covered the good man. But her slender hands tired quickly with the heavy work. In her despair, she raised her tearful eyes to the heaven ‑

συνεχίζεται →

to be continued →