ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

δεύτερο μέρος

ΙΣΤΟΠΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ - δεύτερο μέρος

Άπα αφήγηση του Δώρου.

σελίδες 63 έως 70

ORDER OF THE LILY AND THE EAGLE

part two

HISTORY OF THE SPIRITUAL FAMILY - part two

As narrated by Doros.

pages 63 to 70

ΠΗΕΡΤΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ο άγνωστος Σοφός : Εμφάνιση του διδασκάλου. Γνωριμία με το Κωνσταντίνο και τον Δημήτριο.

2. Ο πλούσιος έμπορος Κωνσταντίνος : Σχέση του Κωνσταντίνου με την γυναίκα του.

3. Ο νεαρός Δημήτριος με το Διδάσκαλο : Οράματα προηγούμενων ενσαρκώσεων.

3. Ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτριος : Αποφυλάκιση Κωνσταντίνου.

4. Ο Κωνσταντίνος με τον Διδάσκαλο : Ο θάνατος της γυναίκας του Κωνσταντίνου

5. Ο Γιώργος και ο Γιάννης : Συνάντηση του Διδασκάλου και της Μαρίας με τους Δημήτριο Kωσταντίνο. Γιώργο και Γιάννη.

6. Ή αποκάλυψη του Διδασκάλου : Διδασκαλία του διδασκάλου περί Ανθρώπου.

Μύθος της Δημιουργίας : Προορισμός του Ανθρώπου.

7. Ο Νικόλας και ο Τζίμης. Ή αφύπνιση της Δώρας και των 6 τέκνων της.

Σφράγισμα των 6 Γιγάντων από τον Άρχοντα.

8. Ή δοκιμασία του Κωνσταντίνου.

9. Το Δώμα της Ζώης : Το Βιβλίο: της ζωής. Το αλχημικό εργαστήριο του Δώρου.

10. Ο γάμος και ο θάνατός της γυναίκας του Δημήτρη.

11. Δοκιμασία του Δημήτρη : O Δημήτρης ξαναβρίσκει την γυναίκα του.

CONTENTS

1: The unknown Sage : Appearance of the Master. Meeting of Constantinos and Dimitri.

2: Constantinos the rich merchant: Constantinos' relationship with his wife.

3: The young Dimitri with the Master: Visions of previous incarnations.

3: Constantinos and Dimitri: The release of Constantinos.

4: Constantinos with the Master: The death of Constantinos' wife.

5: George and John: Meeting of the Master and Maria with Dimitri, Constantinos, George and John.

6: The revelation of the Master: The Master's teaching on Humanity. Creation myth. Destiny of Humanity.

7: Nicholas and Jimmy. The awakening of Dora and her 6 children: Sealing of the 6 Giants by the Lord.

8: The ordeal of Constantinos.

9: The Chamber[a] of Life: The Book of Life. The alchemical laboratory of Doros.

10: The marriage and death of Dimitri's wife.

11: The ordeal of Dimitri: Dimitri finds his wife again.

[a] ‘Δώμα’ – room, apartment, roof terrace

ΔΕΎΤΕΡΗ ΠΕΡΤΟΔΟΣ

12. Ο αρχηγός του Ισραήλ και ο Καδούρ.

13. Η'πάλη του Κωσταντινάτου με νάνο του Καδούρ. Ή αποστολή των 6 Γιγάντων.

14. Δοκιμασία του Τζίμη.

15. Το έργο και η πάλη του Νικόλα.

16. Η δύναμη της αγάπης του Τζίμη και η μετάνοια του ληστή νάνου.

17. Συζήτηση του Άρχοντα με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο; Περιγραφή του

Δώρου και των απεσταλμένων Του. Λόγια του Αρνιού (Ιησούς). Λόγια του

Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.

17. Ο Πέτρος (Μιμητής). Ή Αποστόλη των Γιγάντων. Τα Ί0 άρθρα Πίστεως.

Επίκληση της Δώρας. Σφράγισμα του Πέτρου από τον Άρχοντα. Αφύπνιση.

του Πέτρου και η συνάντηση του με τους υπόλοιπους.

18. Έναρξη αποστολής των Γιγάντων. Εξομολόγηση Ευχέλαιο στο προφ. Ηλία.

Εξωτερίκευση των Γεννητόρων για βοήθεια στα Τέκνα Τους.

19. Δοκιμασία Πέτρου και ο κίνδυνος της Δώρας. Ο Άρχοντας δίνει το Ρόδο στους δυο Γίγαντες.

20. Αφύπνιση της Δώρας από το λήθαργο. Μετάνοια ενός νάνου του Καδούρ.

21. Η Δώρα σώζει το Δημήτριο. Τέλος της Αποστολής. Η θυσία.

CONTENT PART TWO

12: The leader of Israel and Kadour.

13: The struggle of Constantinos with the dwarf of Kadour. The mission of the 6 giants.

14: The ordeal of Jimmy.

15: The work and struggle of Nicholas.

16: The strength of Jimmy's love and the repentance of the robber dwarf.

17: The Lord's conversation with the emperor Constantinos. Description of Doros and His envoys. The sayings of the Lamb (Jesus). The sayings of Constantinos the Palaiologos.

17: Peter (Mimitis). The Mission of the Giants. The 10 Articles of Faith. Invocation of Dea. Sealing of Peter by the Lord. Peter's awakening and his meeting with the others.

18: The start of the Giants' mission. Confession extreme unction[b] at prophet Elijah. The exteriorisation of the Generators to help their children.

19: Peter's ordeal and the danger to[c] Dora. The Lord gives the Rose to two Giants.

20: The awakening of Dora from slumber. Repentance of a dwarf of Kadour.

21: Dora saves Dimitri. The End of the mission. The sacrifice.

[b] EE: ‘Ευχέλαιο’ – extreme unction – ‘a sacrament in which a priest anoints and prays for the recovery and salvation of a critically ill or injured person’.

[c] EE: ‘κίνδυνος’ – danger, risk, hazard, jeopardy.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ευχαριστώ θερμά όσους βοήθησαν στη μετάφραση αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο της Καθαρεύουσας στα ελληνικά στα αγγλικά. Όπου είναι δυνατόν, έχουμε προσθέσει υποσημειώσεις στο αγγλικό κείμενο προκειμένου ναπαρέχουμε πρόσθετο πλαίσιο για όσους διαβάζουν αυτήν την αφήγηση. Θα ενθαρρύνουμε όλους τους αναγνώστες να κάνουν τη δική τους έρευνα στα διάφορα στοιχεία που καλύπτονται από αυτό το κείμενο.

Το πρώτο μέρος αυτού του κειμένου αφορά τη συγκέντρωση και τη συλλογή των διαφόρων μελών της πνευματικής οικογένειας και τη διδασκαλία και προετοιμασία αυτών των ατόμων για τις αποστολές τους. Αυτή η δραστηριότητα επικεντρώνεται μέσα και γύρω από την Αθήνα, ενώ το δεύτερο μέρος της αφήγησης αφορά τις δραστηριότητες εκείνων των αποστολών που αναλαμβάνουν άτομα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, την Ο θωμανική Αυτοκρατορία, τη Μασσαλία Γαλλία, το Βουκουρέστι και μια περιοχή υπό τη ρωσική δικαιοδοσία.

(Το 1822, η Ελλάδα ανεξαρτητοποιήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το 1832 ιδρύθηκε το Βασίλειο της Ελλάδος.)

Με βάση την αφήγηση και τις αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μπορούμε να χρονολογήσουμε αυτήν την ιστορία πριν από το 1922, που αντιστοιχεί στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Της διάλυσης προηγήθηκε η «Επανάσταση των Νεότουρκων» που σημειώθηκε τον Ιούλιο του 1908 που αποκατέστησε το οθωμανικό σύνταγμα του 1876 και έφερε την πολυκομματική πολιτική με ένα εκλογικό σύστημα δύο σταδίων με οθωμανικό κοινοβούλιο. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία αναφορά στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σε αυτή την αφήγηση, επομένως μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι τα γεγονότα είναι σίγουρα προγενέστερα του 1914.

INTRODUCTION

Many thanks are extended to those who helped in translating this text from the original Katharevousa Greek to English. Wherever possible, we have added footnotes to the English text in order to provide additional context for those reading this narrative. We would encourage all readers to make their own research into the various elements that are covered by this text.

The first part of this text concerns the gathering and collecting of the various members of the spiritual family and the teaching and preparation of those individuals for their missions. This activity is centred in and around Athens, while the second part of the narrative concerns the activities of the missions undertaken by individuals in various parts of Greece, the Ottoman empire, Marseilles France, Bucharest [1], and an area under Russian jurisdiction.

(In 1822, Greece became independent from the Ottoman Empire and in 1832, the Kingdom Greece was founded.)

Based on the narrative and references to the Ottoman Empire, we can time this story prior to 1922, which corresponds to the dissolution of the Ottoman empire. This dissolution was preceded by the 'Young Turk Revolution' which occurred in July 1908 that restored the Ottoman constitution of 1876 and brought in multi-party politics with a two-stage electoral system with an Ottoman parliament. Additionally, there is no reference to the first world war in this narrative, so we can safely say that events are certainly prior to 1914.

Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι το «Ζάππειο» στην Αθήνα, πουβρίσκεται δίπλα στον Εθνικό Κήπο στο κέντρο της Αθήνας, εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1888. Ομοίως, έχουμε σημείο αναφοράς για τον Ιλισό ποταμό που διασχίζει την Αθήνα, το οποίο το 1900, ήταν ακόμη ως επί το πλείστον ακάλυπτη. Λόγω μιας τεράστιας αστικής επέκτασης μετά το 1900, ο ποταμός καλύφθηκε πλήρως μέχρι το το 1948.

Αξίζει να κάνουμε μια σύντομη ιστορία της πόλης της Κωνσταντινούπολης, που σήμερα ονομάζεται Κωνσταντινούπολη. Πριν από το 330 μ.Χ., η πόλη ήταν γνωστή ως Βυζάντιο και όταν το δυτικό και το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώθηκαν ξανά, η αρχαία πόλη του Βυζαντίου επιλέχθηκε για να χρησιμεύσει ως η νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετονομάστηκε σε Nova Roma, ή «Νέα Ρώμη» από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα. Στις 11 Μαΐου 330 μετονομάστηκε σε Κωνσταντινούπολη και αφιερώθηκε στον Κωνσταντίνο.

Τελικά, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Ο θωμανούς Τούρκους και καταλήφθηκε στις 29 Μαΐου 1453, μετά την κορύφωση μιας πολιορκίας 53 ημερών που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου. Η πόλη διατήρησε το όνομά της ως Κωνσταντινιγιέ μέχρι το 1930, όταν μετονομάστηκε σε Istanbul μετά τον σχηματισμό της Δημοκρατίας της Τουρκίας.
(Η Κωνσταντινούπολη προέρχεται από την ελληνική φράση «Στην Πόλι» που σημαίνει «στην πόλη». Ήταν η απάντηση στην ερώτηση «πού πας;»)

Η σημασία αυτής της πόλης οφείλεται, εν μέρει, στη στρατηγική γεωγραφική της θέση στον Βόσπορο που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ρωσία, ανά τους αιώνες, είχε σχέδια στο Kostantiniyye για να εξασφαλίσει πρόσβαση στο ναυτικό της στο μοναδικό της ναυτικό λιμάνι με θερμά βαθιά νερά. Από το 1453, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η πόλη δέχθηκε διάφορες εξωτερικές και εσωτερικές επιθέσεις, αλλά καμία δεν κατάφερε να πολιορκήσει την Κωσταντινιγιέ ούτε, μάλιστα, να καταλάβει την πόλη. Τούτου λεχθέντος, από τις 13 Νοεμβρίου 1918 έως τις 6 Οκτωβρίου 1923, η πόλη καταλήφθηκε από βρετανικά, γαλλικά, ιταλικά και ελληνικά στρατεύματα. Δείτε την "Ανακωχή του Μούδρου".

In addition, we know that 'Zappeion' in Athens, which is next to the National Gardens in central Athens, was inaugurated in October 1888. Similarly, we have a datum point for the Ilissos river that flows through Athens which, in 1900, was still mostly uncovered. Due to a massive urban expansion post 1900, the river was completely covered by 1948.

It is worth giving a brief history of the city of Constantinople, now called Istanbul. Prior to 330 CE, the city was known as Byzantium and when the Western and Eastern parts of the Roman Empires were reunited, the ancient city of Byzantium was selected to serve as the new capital of the Roman Empire. It was renamed Nova Roma, or 'New Rome' by Emperor Constantine the Great. On 11 May 330, it was renamed Constantinople and dedicated to Constantine.

Eventually, Constantinople was put under siege by the Ottoman Turks and was captured on 29 May 1453, after the culmination of a 53-day siege that started on 6 April. The city retained its name as Kostantiniyye until 1930, when it was renamed to Istanbul after the formation of the Republic of Turkey.
(Istanbul originates from the Greek phrase " Στην Πόλι " (stim poli), which means "to the city", in answer to the question, "where are you going?")

The importance of this city is, in part, due to its strategic geographical location on the Bosporus which connects the Black and White Seas (the Mediterranean). We should note that Russia, throughout the ages, had designs on Kostantiniyye in order to secure access for its navy at its only warm deep water naval port. Since 1453, the Ottoman Empire and the city came has come under various external and internal attacks, but none managed to place Kostantiniyye under siege nor, indeed, to occupy the city. Having said that, from 13 Nov 1918 to 6 Oct 1923, the city was occupied by British, French, Italian and Greek troops. See the "Armistice of Mudros".

Κατά την ανάγνωση αυτής της αφήγησης ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει κατά νου την έλλειψη των σύγχρονων μηχανικών οχημάτων μεταφοράς που σήμερα επιταχύνουν τόσο τις επικοινωνίες όσο και τα ταξίδια. Επομένως, δεν υπήρχαν αεροσκάφη, αυτοκίνητα, τρένα, μοτοσικλέτες ή λεωφορεία. Οι κύριες μορφές μεταφοράς ήταν: με τα πόδια, με άλογα, κάρα και πούλμαν και, φυσικά, η θαλάσσια ναυτιλία που βοηθούσε τις επικοινωνίες μέσα και γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου.

Περιλαμβάνουμε εδώ μια σύντομη προειδοποίηση σχετικά με την 'Ιστορία της Πνευματικής Οικογένειας'.

Αυτό το έγγραφο είναι αξιοπερίεργο, είναι αβέβαιης προέλευσης και εγείρει μια σειρά αντιρρήσεων. Τα γεγονότα σε αυτήν την ιστορία προηγούνται ή ταυτίζονται με τα ιστορικά γεγονότα του T.K+A. [b] στο Παρίσι και το Κάιρο. Επιπλέον, τα άτομα που αναφέρονται σε αυτήν την αφήγηση αναφέρονται σε άτομα πουείναι ανεξάρτητα και χωριστά και από τα ίδια άτομα στο T.K+A. εκείνη την εποχή.

Με βάση την εμπειρία του μεταφραστή, αυτή η αφήγηση οδηγεί συχνά τους Έλληνες αναγνώστες να υιοθετήσουν μια παθητική στάση απέναντι στη διδασκαλία της Μαρί, της ιδρυτή του T.K+A. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ιστορία προβλέπει την αποκατάσταση του Βυζαντίου και η υπόθεση γίνεται τότε ότι αυτή θα καθοδηγηθεί από τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και ότι ο ελληνικός λαός δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα εκτός από το να περιμένει το 'μεγάλο ημέρα'. Θα μπορούσαμε μάλιστα να προτείνουμε ότι αυτός είναι, ίσως, ο σκοπός του Δώρου, του αφηγητή. Δηλαδή, να αφυπνίσουμε το Ελληνικό Έθνος στη συνειδητοποίηση ότι το πρώτο βήμα σε κάθε μυητικό έργο, είναι το προσωπικό έργο της διαμόρφωσης της «αληθινής προσωπικότητας» μας. Η συλλογική δουλειά ενός έθνους γίνεται τότε δυνατότητα.

While reading this narrative the reader should keep in mind the lack of the modern mechanical transport vehicles that today, speed both communications and travelling. Therefore, there were no aircraft, cars, trains, motorcycles or buses. The main forms of transport were: by foot, horse, carts and coaches and, of course, maritime shipping which aided communications in and around the Mediterranean basin.

We include here a brief warning regarding the 'History of the Spiritual Family'.

This document is a curiosity, is of uncertain provenance and raises a number of objections. The events in this story run prior to or are concurrent with the historic events of the O.L+E. [c] in Paris and Cairo. In addition, the individuals mentioned in this narrative refer to people who are independent and separate and from those same people in the O.L+E. at that time.

Based on the experience of the translator, this narrative often leads Greek readers to adopt a rather passive attitude towards the teaching of Marie, the founder of the O.L+E. This is because the story predicts the restoration of Byzantium, and the assumption then becomes that this will be led by the protagonists of this story and that the Greek people need not do anything apart from waiting for the 'great day'. We might even suggest that this is, perhaps, the purpose of Doros, the narrator. That is, to wake up the Greek Nation to the realisation that the first step in any Initiatic work, is the personal work of forming our 'true personality'. The collective work of a nation then becomes a possibility.

[b] T.K+A. - Τάγμα του Κρίνου και του Αετού

[c] O.L+E. - Order of the Lily and the Eagle.

Κάνοντας αυτή τη μετάφραση της "Ιστορίας της Πνευματικής Οικογένειας" διαθέσιμη στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, ελπίζουμε ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη θα μπορέσουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα όταν εξετάζουν το νόημα που περιέχεται σε αυτή την αφήγηση.

In making this translation of the "History of the Spiritual Family" available to the general readership, we hope that all interested parties will be able to take a step back and see the 'bigger picture' when considering the meaning contained in this narrative. Of course, you should therefore make of this story, whatever you will.

KePu Αύγουστος 2023

KePu August 2023

ΙΣΠΟΡΙΚΟΝ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Γραμμένο επί τη βάσει σημειώσεων, πού
κρατήθηκαν σε μια αφήγησι του Δώρου.

------------

1 [7] Λίγες μέρες μετά την τελευταία διδασκαλία, στας Αθήνας δεν έμειναν παρά ο Διδάσκαλος, η Μαρία και ο Τζίμης, ο άγγλος. Οι άλλοι όλοι ήσαν ευχαριστημένοι εκεί πού επήγαν, γιατί ήλπιζαν ότι θα καρποφσρούσαν οι προσπάθειές των.

2 Ένας μόνον ήταν παραπονεμένος, ο Τζίμης, στον οποίον δεν είχε αναθέσει ο Διδάσκαλος καμμιά αποστολή. Ο παραγκωνισμός αυτός τον πείραξε στο φιλότιμο κι’έγινε απότομα μελαγχολικός και ολιγόλογος. Εν τούτοις εκτελούσε με προθυμία τα καθήκοντα του και τις παραγγελίες πού ανελάμβανε.

3 Ένα μεσημέρι, μετά το φαγητό, ο Διδάσκαλος έβγήκε με τον άγγλο, λέγοντας μπροστά στη Μαρία ότι είχε ιδιαιτέρα εργασία μαζί του. Ο νέος έχάρηκε και περίμενέ με ανυπομονησια ν’ ακούση τι θα του έδινε.

4 Όταν έφθασαν σ’ ένα εξοχικό μέρος, ο Διδάσκαλος έπηρε ένα σοβαρό ύφος.

5 «Κάθησε, Τζίμη, απέναντί μου και κυτταζέ με διαρκώς στα μάτια. Οτι δε ιδής η ακούσης, να μου το πης.»

6 Ο νέος υπακουσε με προθωμία, αλλά και περιέργεια. «Δέν βλέπω τίποτε.»

7 «Εξακολούθησε να με παρατηρής επίμονα,» είπε ο γέρός επιτακικά. Ο Τζίμης άρχισε σε λίγο να κιτρινίζη και να σιγοτρέμη.

8 «Διδάσκαλέ μου,» φώναξε απότομα, «τα μάτια σας μεγαλώνουν, μεγαλώνουν πολύ. Νά τώρα έγιναν σάν δίσκοι φωνογράφου. Και οι κόρες των ματιών σας γυρίζουν με μεγάλη ταχύτητα, σαν έλικες.»

9 «Μήν ανυσηχής. Τώρα θα ιδής κάτι άλλο. Περιμένω ν’ακούσω.»

HISTORY OF THE SPIRITUAL FAMILY
PART TWO

Written based on notes
kept during a narrative by Doros.

------------

1. A few days after the last teaching, the Master, Mary and the Englishman Jimmy, were the only ones who remained in Athens. As they departed, the others were all happy as they were full of hope that their efforts would bear fruit.

2. Jimmy was the only one who complained as the Master had not given him a mission. Being marginalised, it annoyed him to his core, and he became melancholic and quiet. Nevertheless, he willingly carried out the duties and orders he received.

3. One afternoon after the meal, the Master went out with the Englishman, saying to Maria, that he had a special job for him. The young man rejoiced and waited impatiently to hear what would be given to him.

4. The Master took on a grave countenance when they came to a cottage.

5. «Jimmy, sit opposite me and look deeply into my eyes and tell me what you see or hear.»

6: He readily obeyed but with curiosity. «I don’t see anything.»

7: «Continue to stare at me,» said the old man urgently. Jimmy soon began to slowly tremble and turned yellow.

8: «Master,» he cried out sharply, «your eyes are growing very large. Now they are as large as a record[8], and the pupils of your eyes are spinning with great speed in a spiral.»

9: «Don’t be alarmed. You will now see something else. Tell me, I’m listening.»

συνεχίζεται →

to be continued →

«Τα μάτια σας ήρέμησαν. Αλλά σκοτείνιασε και δεν βλέπω καθαρά. Ένα τοπείο αρχίζει να φαίνεται θαμπά. Τώρα διακρίνω πολλά πράγματα.»

10 «Για λέγε.»

11 «Βλέπω ένα ερημικό υψωμα, κοντά στη Θάλασσα. Πάνω στο λόφο υπάρχει ένα σπήλαιο. και μέσα σ’αυτό διακρίνω ένα ψηλό άνθρωπο με γένεια. Φορεί μια μακρυά ρόμπα και μανδύα. Στο κεφάλι έχει έναν άραβικό κούκο[9]. Κάτι φυθυρίζει.»

12 «Πρόσεξε ν’ακούσης τί λέει.»

13 «Τώρα έχει τα χέρια πίσω και περπατεί νευρικά. τα χαραχτηριστικά του δεν μ’αρέσουν καθόλου. Είναι άγρια.»

14 Εμεινε σιωπηλός για μερικά δευτερόλεπτα. «Λοιπόν;» έκαμε ο Διδάσκαλος.

15 «Αύτή τη στιγμή σηκώνει τα μάτια στον ουρανό. “Εκδικητή”: φωνάζει τρεις φορές. “Συ, πού τιμωρέις κάθε κακία και κάθε αδικία, θα αφήσης να καταστραφή μια ολόκληρη φυλή;[10] Θεέ του Σύμπαντος, εγώ ο Φάχτυ, ο ανώτατος αρχηγός της φυλής του Ισραήλ, σε θερμοπαρακαλώ να βοηθήσης το γένος μου, δείχνοντάς μου τη σωτηρίας του.” Ο Φάχτυ περιμένει με αγωνία. Απάντησις όμως δεν του δίδεται κι’αυτό τον κάνει νευρικό. Τώρα χάνει την υπομονή του και συντρίβει τούς βράχους.

16 ενδιαφέρον του Τζίμη.

17 «Τώρα χαμογελά και κάνει μαγικά σημεία και κυκλους. Μπαίνει μέσα στο μικρότερο απ’αυτούς. Ανάβει φωτιά και φωνάζει “Καδούρ”. Μεσ’απ’τη φωτιά βγαίνει ένας μαύρος ίσκιος. Είναι τέρας και στη μορφή και στο σώμα. Ο Φάχτυ τον παρατηρεί με απάθεια και τού λέει: “Καδούρ, έγώ ο Φάχτυ, ανώτατος αρχηγός της φυλής μου, έρχουμαι να σου προτείνω να σου παραδοθή η φυλή, αν την σώσης από την καταστροφή.” “Εγώ, απαντά ο Καδούρ, δέ μπορώ να την σώσω. Σου υπόσχομαι όμως να σάς βοηθήσώ με κάθε δυνατόν μέσον και ν’αγωνισθώ ακόμα πεισματικα μαζί σας.”

«Your eyes have calmed, but they are dark, and I can’t see anything clearly. The scenery begins to be obscure. Now I can distinguish many things.»

10. «Go on,» said the Master.

11. «I see a deserted hill near the sea. On the peak there is a cave and with a tall man with a beard. He is wearing a long black robe and on his head is an Arabic head scarf and is whispering something.»

12. «Pay attention to what he is saying.»

13. «He now has his hands behind his back and is walking nervously. I don’t like his features at all. They are wild.»

14. He was silent for several seconds. «Well?» said the Master.

15. «At the moment he is lifting his eyes to the heavens and is shouting “Revenger” 3 times. “You who will punish all evil and injustice, will you leave an entire tribe to be destroyed? God of Sympan[11], I Fakhty, the supreme leader of the tribe of Israel, fervently beseech you to help my people by showing me their salvation.” Fakhty[12] waits anxiously, but he did not receive an answer, so he is agitated, has lost his patience and has smashed some rocks.

16. «Watch to see what follows,» said the Master again, to encourage Jimmy’s interest.

17. «Now he is smiling and drawing magic signs and circles and he then steps into the smallest circle. He now lights a fire and shouts “Kadour”. A black shadow emerges from the fire. It is a monster in both form and body. Fakhty watches with indifference and says to it, “Kadour, I, Fakhty the supreme leader of my tribe, come to you to propose that my tribe will surrender to you if you save it from destruction.” Kadour replied, “I cannot save it. But I promise to help you by all means possible and to stubbornly fight along-side you.”

συνεχίζεται →

to be continued →

18 Ο Τζίμης έμεινε για λίγο σιωπηλός. «Γιατί σταμάτησες;»

19 «Ο Φάχτυ σκέπτεται. Τώρα σηκώνεται και λέγει στον Καδούρ[13]: “Έστω’αλλά φρόντισε να τηρήσης την υποσχεσή σου. Από σήμερα είμεθα φίλοι.” “Δος μου έγγράφως την ομολογία σου” του λέγέι ο Καδούρ. Ο Φάχτυ πηγαίνει σ’ένα μικρό τραπέζι, γράφει μερικές γραμμές και δίνει το χαρτί στον Καδούρ, ο όποιος έξαφανίζέται.»

20 «Μετά;» «O Φάχτυ γελά σατανικά και απειλεί τον ουρανό. Κινεί με μεγάλη ορμή ένα μπαστούνι. Τώρα κάθεται κοντά στο τραπέζι συλλογισμένος. Σε λίγο σηκώνεται και φωνάζει τον Καδούρ, ο οποίος παρουσιάζεται όχι μέσα απ’τη φωτιά, σαν την άλλη φορά. “Φώναξε τούς φίλους” του λέγει ο Φάχτυ.»

21 Ο Τζίμης σταμάτησε πάλι. «Ήρθαν οι φίλοι του;» ρώτησεν ο γέρος.

22 «Ναι, είναι έξη νάνοι. οι κεφαλές των είναι χονδρές και πλακωτές προς τ’απάνω, τα σαγόνια των μυτερά, τ’αυτιά μεγάλα, όπως και τα στόματά των, τα δόντια ακανόνιστα, τα χέρια και τα πόδια στραβά.»

23 «Kαι τί κάνουν;» «Στέκονται μπροστά στον Φάχτυ, ο οποίος πλησιάζει τον καθένα και του δίνει, σιγανά, οδηγίες. “Και τώρα, επί το έργον” φωνάζει σ’όλους. “Η θα εξαφανίσετε τούς άιντιπάλους σας, ή θ’αφανισθητε εσείς. Πηγαίνετε”. Οι νάνοι, Διδάσκαλε, έχάθηκαν, ενώ ο Φάχτυ φαίνεται ευχαριστημένος. Τώρα βγαίνει απ’το σπήλαιο και τραβά προς τη θάλασσα. Αλλά τον έχασα. Δεν βλέπω τίποτε.»

24 «Είσαι βέβαιος;» «Ναι, δεν φαίνεται πια τίποτε. Τα μάτια σας μικραίνουν πάλι.»

25 Σε λίγο ο Διδάσκαλος και ο Τζίμης ξεκίνησαν για την πόλι. Στο δρόμο ήσαν σιωπηλοί. Ο νέος ξαναέφερνε στο νου τον τα παράξενα Πράγματα -

18. Jimmy remained silent for a while. «Why have you stopped?» asked the Master.

19. «Fakhty is thinking and gets up and says to Kadour, “Make sure you keep your promise as we are friends from today onwards. “ Kadour replies, “Give me your bond in writing.” Fakhty goes to a small table, writes a few lines down and then gives the paper to Kadour who then disappears.»

20. «And after that?» the Master prompts. «Fakhty is laughing satanically and threatens the heavens by shaking his staff vigorously. Now he is sitting at the table thinking. After a while, he gets up and calls for Kadour who appears, but not from the fire like the last time. “Call your friends” Fakhty tells him.»

21. Jimmy stops once again. «Did his friends come?» asked the old man.

22. «Yes, there are six dwarfs. Their heads are thick and flattened upward. Their jaws are pointed and large, as are their mouths and ears. Their teeth irregular and their hands and feet are crooked.»

23. «What are they doing?» «They are standing before Fakhty, who summons each one to quietly give them their instructions. “And now to work” he shouted at them. “Either you will wipe out your enemies, or you will perish yourselves. now go.”» “ Master, the dwarves vanished while Fakhty seems to be pleased. He leaves the cave and sets out to sea. But now I have lost sight of him and cannot see him anymore.»

24. «Are you sure?» «Yes. I can’t see anything as your eyes are getting ever smaller.»

25. After a while, the Master and Jimmy set off once again for the city[14]. While on the road, they remained silent. The young man kept bringing to mind the strange things -

συνεχίζεται →

to be continued →

πού είδε. Θα ήταν όμως πιο ικανοποιημένος, αν ο Διδάσκαλος του εμπιστευόταν κανένα θετικό έργο, όπως είχε έλπιση.

-------------

26 Ο πρώτος απ’τούς αδελφούς που πήγε στο προσδιορισμένο μέρος ήταν ο Κωνσταντίνος. Όταν έφθασε στην Κωνσταντινούπολη[15], ενοίκιασε σε μια μακρυνή συνοικία ένα μοναχικό σπίτι, με μικρό κήπο. Εκεί άρχισε να τακτοπιοιήται και να σχεδιάζη, πώς έπρεπε να ένεργήση για να έπιτύχη ο σκοπός του. Η αποστολή τόσο του Κωνσταντίνου, όσο και των άλλων αδελφών του, ήταν να σχετισθούν έπι τη βάσει συστάτσέων των με διάφορα πρόσωπα, να έκλέξουν μεταξύ αυτών τα κατάλληλά, και κυρίως ν’ασχοληβουν με την ιστορική έξέλιξι της δράσεως του Έλληνος, τη σύγκρισι της ψυχής του με τούς άλλους λαούς και τέλος τη συγκρισι του πνέυματός του.

27 Ο Κωνσταντίνος άρχισε τις ένέργειές του, πηγαίνοντας τακτικά στο Βόσπορο και στις έξοχες της Κώνσταντινουπόλως. Μέσα στο ίδιο πλοίο συνήντησε έπανειλημμένως ένα τύπο, που τράβηξε την προσοχή του. Ήταν πολύ κοντός, κομψοντυμένος και ευγενής. Μ’ένα τυχαίο χαμόγελο πού αντήλλαξαν, εβρικε αφορμή ο Κωνσταντίνος να τον πλησιάση και να γνωριστούνε από κοντά. Ο κύριος αυτός ώνομαζόταν Νητάς και έργαζόταν στα ανάκτορα του Σουλτάνου.

28 “Ωραία ευκαιρία μου παρουσιάζεται,” είπε μέσα του ο Κωνσταντίνος. “Αν τα καταφέρω να κερδίσω την έμπιστοσύνη του, θα μαθαίνω τότε τί γίνέται μέσα στο παλάτι.”

29 Όταν επρόκειτο να χωρίσουν, ο Κωνσταντίνος έπροσκάλεσε τον κοντούλη κύριο στο σπίτι του, να πιούνε κάτι. Ο Νητάς δέχθηκε ευχαρίστως. Κι’έτσι συνεδέθησαν πιο στενά. Φεύγοντας απ’το σπίτι του Κωνσταντίνου ο περίεργος αυτός τύπος είδε ένα ανοικτό παράθυρο. Αμέσως πήδησε μέσα και κρύφτηκε πίσω απ’το παραπέτασμα.

that he saw. He would have been more satisfied if the Master had trusted him with a positive task as he had hoped.

-------------

26. The first of the brothers to go to their appointed place was Constantinos. When he arrived in Constantinople, he rented an isolated house with a small garden in a remote district of the city. Once there, he began to organise himself and plan how he could act to achieve his purpose. The mission of both Constantinos and his brothers was to associate with various people and based on the person’s character, to choose the most suitable of them. Also, and above all, to deal with the historical development of the action of the Greeks, to compare their soul to the soul of other peoples and to finally compare their spirits.

27. Constantinos began his endeavours by regularly travelling via the Bosporus to Constantinople. While on the ferry, he repeatedly met a gentleman who attracted his attention. He was very short, dressed elegantly and was courteous. With the exchange of an accidental smile, Constantinos took the opportunity to approach this man in order to make his acquaintance. This gentleman worked at the palace of the Sultan[16] and was called Nitas[17].

28. “A wonderful opportunity presents itself to me,” said Constantinos to himself. “If I succeed in gaining his trust, I will learn about what is going on inside the palace.”

29. When they were about to part, Constantinos invited the short gentleman to his home to drink something. Nitas gladly accepted and thus they became more closely associated. Afterwards, having left Constantinos’ house, this curious gentleman passed an open window and he impulsively climbed through the window to hid behind the curtain.

συνεχίζεται →

to be continued →

30 Ο Κωνσταντίνος μπαίνοντας σε λίγο μέσα στο δωμάτιο, όπου ήταν κρυμμένος ο Νητάς, εριξε μια τρυφερή ματιά στο κάντρο της γυναίκας του. Πάνω στο γραφείο του ηύρε ένα γράμμα το όποίον έλεγε “Ελάβαμε την παραγγελία και σε παρακαλούμε να πης στον ίερέα ότι τα βιβλία θα τού αποσταλούν εντός ολίγου. Τα άλλα έχουν καλώς.”

31 Εκεί πού μετέφραζε την έπιστολή, άκουσε ένα θόρυβο. Σήκωσε το κεφάλι, αλλά δεν είδε τίποτα. Και συνέχισε τη δουλειά του. Μια λέξη τον σταμάτησε, γιατί του μπέρδέψε το νόημα. Αφού παιδεύτηκε κάμποσο, χωρίς να φθάση σε αποτέλεσμα, σκέφθηκέ να ζητήση τη βοήθέια του Διδασκάλου. Άφησε λοιπον τα χαρτιά του, όπως ήσαν, και μπηκε μεσα στο σαλονάκι να προσευχηθή και να έπικαλεσθή την παρουσία του καθηγητού του.

32 Ταυτοχρόνως ο νάνος[18] πετάχθηκε στο τραπέζι, έδιάβασε βιαστικα την έπιστολή, εκύταξε όσα χαρτιά ηύρε πάνω στο γραφείο κι’ύστερα επλησίασε την πόρτα, για ν’άκούση και να ιδή, τι θα έλεγε και τί θα έκανε ο Κωνσταντίνος. Ο Νητάς είδε το δωμάτιο να λαμποκοπά από το πολύ φως. Δεν κατώρθωσε όμως ν’άκούση ούτε λέξη.

33 Ο Διδάσκαλος παρουσιάστηκε πράγματι στον Κωνσταντίνο, αλλά είχε αύστηρό το βλέμμα.

34 «Το πρώτο βήμα πού έκαμες ήταν ένα σφάλμα.» Ο Κωνσταντίνος τον κύτταξε με άπορία.

35 «Μην έκπλήσεσαι σε λίγο θα συμφωνήσης κι’εσύ μαζί μου. Εν τω μεταξύ σε είδοποιώ ότι αν έξακαλουθήσης έτσι, πολύ γρήγορα θα μαραθή το ρόδο σου. Πάντως αυτή τη φορά θα προσπαθήσω να σε σώσω. Πρόσεχε όμως στο μέλλον.»

36 Μόλις είπε την τελευταία λέξη, μια μυτερή φλόγα πέρασε την κλειδαρότρυπα κι’έπεσε με ορμή στο μάτι του Νητά, πού παρακολουθούσε απ’αυτήν. Ο νάνος αίσθάνθηκε ένα δυνατό πόνο. Για νή μην προδοθή έσφιξε απότομα τα δόντια. Αλλά με τη βιάσι και τον πόνό έδάγκασε -

30. Presently, Constantinos entered the room where Nitas was hiding. As he crossed the room, Constantinos glanced tenderly at a portrait[19] of his wife. On his desk he found a letter which said, “We have received the command, so please tell the priest that the books will be sent to him shortly. Everyone else is fine.”

31. When he was translating this letter, he heard a noise. He looked up but saw nothing, so he continued his work. He was stopped by a word in the letter as its meaning was confusing. After trying very hard without reaching a conclusion, he decided to ask his Master’s help. He left the papers where they were and went into a small living room to pray and invoke the presence of his teacher.

32. The dwarf, Nitas, then went to the table to hurriedly read the letter and look through any papers on the desk. Then he went to the door to see and hear what Constantinos was doing. Nitas saw the room shimmering extremely brightly, but he could not hear a word.

33. Meanwhile, the Master had appeared to Constantinos, but he had a stern look.

34. «This first step that you made was a mistake,» Constantinos looked at him amazed.

35. «Don’t be surprised. Soon you will agree with me. In the meantime, I warn you that if you continue to behave like this, very quickly, your rose of power and light will wither[20]. This time, I will try to save you, but be careful in the future.»

36. As soon as he said these words, a dart of flame passed through the keyhole where Nitas was watching. It passed through the dwarf’s eye, and he felt a sharp pain. In order not to betray himself, he clenched his teeth but, in his haste and pain, he bit down -

συνεχίζεται →

to be continued →

δυνατά τη γλώσσα του και κόπηκε ένα κομμάτι. Πάρ’όλα αυτά έκαμε κουράγιο και πήδησε απ’το παράθυρο.

37 Όταν ο Κωνσταντίνος γύρισε σε λίγο στο γραφείο έπρόσεξε αμέσως τα αίματα και ηύρε το κομμάτι της γλώσσας. Ακολουθώντας τις σταγόνες έβγήκε στο δρόμο και προχώρησε κάμποσο. Σε μια στιγμή διέκρινε σε μεγάλη απόστασι τη σιλουέττα του νάνου. Αλλ’αμέσως την έχασε.

38 “Αυτός είναι ο αντίπαλος,” είπε μέσα του. “Ας τολμήση να κάμη καμμιά άλλη τρέλλα και θα καλοπεράση.”

39 Επέστρεψε στο σπίτι το ταραγμένος. Μέσα στο νου του στριφογύριζαν τα λόγια του Διδασκάλου, πού έπαλήθευαν αμέσως. Κατά τα φαινόμενα έπρεπε να πολεμήση το νάνο, πού τον ποστάτευε ο Καδούρ, για να έπικρατήση. Αυτός βασιζόταν στη βοήθεια του μυστηριώδους Διδασκάλου, πού ήθελε να λάμψη η αλήθεια.

40 Όταν συνήλθε λίγο ο νάνος έκαμε επίκληση στο Φάχτυ, για να τον ένισχύση και να τον οδηγήση.

41 «Ενικήθηκα, αρχηγέ,» του είπε μόλις έμφανίστηκε. «Η την εξαφάνισι των αντιπάλων, η τη ζωή σου,» απήντήσεν ο άλλος. Κι’έστρεψε με περιφρόνησι τα νώτα.

42 «Εχει καλώς,» έψυθίρισεν ο νάνος. Αναψε φωτιά και μετά άρχισε να κάνη κάτι μαγικές έπικλήσεις. «Καδούρ,» έφώναξε σε μια στιγμή. Ο Καδούρ παρουσιάστηκε αμέσως.

43 «Ζητώ να μου υποδείξης τον τρόπο να δολοφονήσω αυτό τον άνθρωπο, χωρίς να το αντιληφθή κανείς. Εν τω μεταξύ θα ήθελα να πάψη η αιμορραγία της γλώσσας μου.»

44 Ο Καδούρ άκούμπησε για λίγο τη γλώσσα του, πάνω στη γλώσσα του Νητού, κι’ύστερα έξαφανίστηκε, χωρίς να πή τίποτε. Η αιμορραγία σταμάτησε αμέσως, αλλά το λάρυγγά του τον αίσθανόταν μικρό και η ομιλία -

hard on his tongue and a piece was cut off. In spite of this, he mustered the courage to jumped out of the window and leave.

37. Presently, Constantinos returned to the office, and immediately he noticed blood and a piece of tongue. By following the drops of blood, he went outside and on down the road. At one point, he could make out the silhouette of the dwarf in the distance, but he eventually lost sight of him.

38. "He is the adversary,“ he said to himself. ”Just let him make one more craziness and I will give him ‘what for’.[21] “

39. He returned home in a state of turmoil. The words of the Master swirled in his mind, and his words had been verified immediately. It appeared that he had to do battle with the dwarf, who was supported by Kadour, in order to prevail. But he was counting on the help of his mysterious Master who wanted the truth to shine.

40. When the dwarf had recovered a little, he appealed to Fakhty to strengthen and assist him.

41. «Chief, I was defeated,» he said as Fakhty appeared. «Either you get rid of your opponents or its your life,» was the response, as Fakhty turned his back with contempt.

42. «Very well,» whispered the dwarf. He lit a fire and then began to make some magical incantations. At one point he shouted «Kadour» and immediately Kadour appeared.

43. «Kadour,» said the dwarf «I demand that you show me how to murder that man without anyone knowing. In the meantime, I want my tongue to stop bleeding.»

44. Kadour briefly touched Nitas’ tongue and then disappeared without saying anything. The bleeding stopped immediately, but Nitas’ throat felt constricted and his voice -

συνεχίζεται →

to be continued →

του μόλις ακουγόταν. Επί δυο μέρες δεν μπορούσε ούτε να φάη, ούτε να πιή. Η πείνα του τον παρεκίνησε ν’άγοράση μια όρνιθα. Καθάρισε ένα μέρος της φτερούγας κι’άρχισε να γλύφη την έπιδερμίδα. σε λίγο το κομμάτι της γλώσσας του, πού είχε κοπεί, ξανακόλλησε και το αίμα τού ζώου έτρεχε από το λαρύγγι του νάνου στο στομάχι του. Από τη δίψα του ρούφηξε όλο το αίμα της όρνιθας. Και το ζώο έπεσε νεκρό.

45 Το βράδυ, της άλλης μέρας ο Κωνσταντίνος βγήκε ν’άγοράση κάτι απ’το δρόμο. Κι’άφησε άνοικτή την πόρτα. Ο νάνος πού παραφύλαγε από νωρίς ηύρε την εύκαιρία να μπή μέσα στο σπίτι του αντιπάλου του και να κρυφτή πάλι στο ίδιο μέρος. Ανύποπτος ο Κωνσταντίνος ξαναγύρισε σε κάμποση ώρα και συνέχισε την εργασία του. Κατά τις δέκα τραβήχτηκε να ησυχάση. Ο άλλος έμεινε ακόμα στη θέσι του έπι αρκετή ώρα. Κι’ύστερα έπλησίασε σιγά σιγά την κρεβατοκάμαρα. Εκείνη τη στιγμή ο Κωνσταντίνος όνειρευόταν. Έβλεπε πώς είχε κοντά του τη γυναίκα του, με ξέπλεκα μαλλιά και ότι αντήλλασαν γλυκόλογα αγάπης μέσα σε χάδια και φιλιά.

46 Ο Νητάς έκόλλησε τα χείλη του στο στήθος του Κωνσταντίνου κι’άρχισε να πιπυλίζη το αίμα του. Μέσα σε λίγα λεπτά έιχε ρουφήξει το τέταρτο του αίματός. Λίγο ακόμα αν έξακολουθούσε ο ύπνος, ο νάνος θ’αποτελείωνε το θύμα του. Σ’αυτή την κρίσίμη στιγμή ανέβηκε στο κρεββάτι ένας σκορπιός και δάγκασε το χέρι του Κωνσταντίνου. Ο νέος σηκώνεται απότομα. Μόλις αντίκρυσε το Νητά, ώρμησε αυθόρμητα κατ’επάνω του και τον άρπαξε απ’το λαιμό. Μέσα στο σκοτάδι επάλαιψαν με λύσσα και οι δυο τους. Ο Κωνσταντίνος παρά την έξάντλησι του απ’το αίμα πού έχασε, κατώρθωσε να ρίξη χάμω τον αντίπαλό του.

47 «Καδούρ» φωνάζει το τέρας. Κι’αμέσως σηκώνεται και επιτίθεται. «Ιησούς Χριστός Νικά,» λέγει έντονα και ο Κωνσταντίνος, για ν’άντλήση δύναμι από την επίκλησί του.

was difficult to hear. For two days he could neither eat nor drink. His hunger prompted him to buy a hen. He cleaned part of the wing and began to lick the skin. After a while, that part of his tongue which had been cut off grew back, and the animal’s blood flowed down the dwarf’s throat into his stomach. For his thirst he sucked all the blood from the hen and the animal fell dead.

45. The evening of the next day, Constantinos went out to buy something from the market while leaving the door open. From early on, the dwarf that was lying in wait took the opportunity to enter his rival’s house and hide in the same place again. Unsuspecting, Constantinos came back in a few hours and continued his work and around ten o’clock he turned in to rest. The dwarf remained in place for some time and then slowly approached Constantinos’ bedroom. At that moment, Constantinos was dreaming about his wife being close to him, with her combed out[22] hair, and was dreaming about exchanging sweet words with caresses and kisses of love.

46. Nitas placed his lips on the chest of Constantinos and began to suck his blood. Within minutes, he sucked one quarter of his blood and if he had continued sleeping a little longer, the dwarf would have finished him off. At this critical moment, a scorpion climbed onto the bed and stung Constantinos’ hand. The young man got up abruptly and as soon as he saw Nitas, he spontaneously rushed at him and seized him by the throat. In the darkness they fought furiously. Despite his exhaustion from his blood loss, Constantinos managed to throw his opponent to the ground.

47. «Kadour» the monster shouted, and he immediately sprang up to attack. Intensely, Constantinos called out «Jesus Christ Conquers» in order to gather strength from his call for help.

συνεχίζεται →

to be continued →

48 Ταυτοχρόνως μπήχθηκε μέσα στο μάτι του τέρατος ένα καρφί. Ο Κωνσταντίνος έπωφελήθηκέ της ευκαιρίας κι’εδεσε χέιροπόδαρα τον αντιπάλο του. Εν τω μεταξύ το καρφί δεν έφυγε απ’το μάτι του.

49 “Στους παλαιστάς της Αληθείας επιβάλλεται η σωτηρία,” είπε μέσα του ο Κωνσταντίνος, τραβώντάς το καρφί.

50 Ένα σιγανό «ευχαριστώ» βγήκε μεσα απο τα χείλη του τέρατος, πού βρισκόταν δεμένο και ριγμένο σε μια γωνιά. Εξυντλημένος ο Κωνσταντίνος κάθησε κάπου για ν’ανασάνη λίγο. Άλλα αμέσως άκουσε να τρίξουν τα τζάμια του παραθύρου και να φυσά μέσα στο δωμάτιο ένας δυνατός άνεμος. Ο Κωνσταντίνος κατάλαβε ότι ο προστάτης τού Νητά θα τον βοηθούσε με κάθε τρόπο.

51 «Λύσε τον, άθλιε: Γιατί θα σε κάψω,» άκουσε να του ψιθυρίζει μια καθαρή φωνή.

52 Η απείλη αύτη του φάνηκε αστεία. Άλλα σε λίγο αισθανθηκέ μια παράξενη ζέστη, πού ολοένα γινόταν πιο δυνατή. Ύστερα από μερικά λεπτά αρχισε ν’αναπνέη με δυσκολία. Επεχείρησε να κινηθή, αλλά η έξάντλησίς του δεν το επέτρεψε. Εν τω μεταξύ η ατμόσφαιρα έκαιγε γύρω του. Η ίδια φωτιά έβγαινε και από το σώμα του.

53 Στην τραγική εκείνη θέσι πού βρέθηκε ο Κωνσταντίνος, εζήτησε τη βοήθεια του Διδασκάλου. Αμέσως παρουσιάστηκε μποστά του και του δρόσιζε το μέρος του σώματός του, πού ήταν στραμμένο σ’αυτόν.

54 Πίσω του τότε άρχισε ένας τρομερός θόρυβος. Σφυρίγματα, χτύποι, φωνές ακατάληπτες, κραυγές Θυμού και μανίας, αναστεναγμοί, όλα αυτά άκουγόταν μαζί. Ο Κωνσταντίνος έμεινε για μια στιγμή καρφωμένος στη θέσι του. Ύστερα έκαμε να γυρίση το κεφάλι.

55 «Μη στρέψης, Κωνσταντίνε,» τού είπε ο Διδάσκαλος. «Κάμε λίγο κουράγιο και η πάλη θα σταματήση σε λίγο.»

56 Ο Κωνσταντίνος έκύταξε τον Διδάσκαλο μ’ένα βλέμμά εμπιστοσύνης και αφωσιώσεως. Ο δαιμονισμένος θόρυβος είχε φθάσει τώρα στο ζενίθ.

48. Simultaneously, a nail[23] flew into the eye of the monster. Constantinos was then able to take the opportunity to bind his opponent hand and foot. Then he handcuffed him, while the nail remained in place.

49. “Those who fight for Truth, asserts one’s salvation,”[24] Constantinos said to himself whilst drawing out the nail.

50. A quiet «thank you» escaped from the lips of the monster who, being bound, was thrown into a corner of the room. Exhausted, Constantinos sat down to catch his breath, but immediately he heard the windows rattling and a strong wind passed through the room. Constantinos then understood that the protector of Nitas would try to help him in every way.

51. «Untie him, miserable wretch. Otherwise, I will set you alight,» he heard a clear voice whisper to him.

52. To begin with, he thought the threat was a joke, but after a while, he felt a strange heat which grew ever stronger. After a few minutes he began to breath with difficulty. He tried to move, but his exhaustion wouldn’t allow it. Meanwhile the air around him started to burn. Fire also came out of his body.

53. In the tragic position that Constantinos found himself, he called for his Master’s help. Immediately the Master appeared before him, and that part of his body next to the Master started to cool down.

54. Behind him a terrible noise began. Whistles, knocks, unintelligible voices, cries of anger and fury, sighs, all heard together. Constantinos remained pinned to his seat for a moment but was then able to turn his head.

55. «Constantinos don’t turn,» his Master told him. «Have courage, the fight will soon be over.»

56. Constantinos looked at his Master with a look of trust and dedication. The demonic noise had now reached its zenith.

συνεχίζεται →

to be continued →