ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

πρώτο μέρος

ΙΣΤΟΠΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ - πρώτο μέρος

Άπα αφήγηση του Δώρου.

σελίδες 51 έως 61

ORDER OF THE LILY AND THE EAGLE

part one

HISTORY OF THE SPIRITUAL FAMILY - part one

As narrated by Doros.

pages 51 to 61

ΠΗΕΡΤΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ο άγνωστος Σοφός : Εμφάνιση του διδασκάλου. Γνωριμία με το Κωνσταντίνο και τον Δημήτριο.

2. Ο πλούσιος έμπορος Κωνσταντίνος : Σχέση του Κωνσταντίνου με την γυναίκα του.

3. Ο νεαρός Δημήτριος με το Διδάσκαλο : Οράματα προηγούμενων ενσαρκώσεων.

3. Ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτριος : Αποφυλάκιση Κωνσταντίνου.

4. Ο Κωνσταντίνος με τον Διδάσκαλο : Ο θάνατος της γυναίκας του Κωνσταντίνου

5. Ο Γιώργος και ο Γιάννης : Συνάντηση του Διδασκάλου και της Μαρίας με τους Δημήτριο Kωσταντίνο. Γιώργο και Γιάννη.

6. Ή αποκάλυψη του Διδασκάλου : Διδασκαλία του διδασκάλου περί Ανθρώπου.

Μύθος της Δημιουργίας : Προορισμός του Ανθρώπου.

7. Ο Νικόλας και ο Τζίμης. Ή αφύπνιση της Δώρας και των 6 τέκνων της.

Σφράγισμα των 6 Γιγάντων από τον Άρχοντα.

8. Ή δοκιμασία του Κωνσταντίνου.

9. Το Δώμα της Ζώης : Το Βιβλίο: της ζωής. Το αλχημικό εργαστήριο του Δώρου.

10. Ο γάμος και ο θάνατός της γυναίκας του Δημήτρη.

11. Δοκιμασία του Δημήτρη : O Δημήτρης ξαναβρίσκει την γυναίκα του.

CONTENTS

1: The unknown Sage : Appearance of the Master. Meeting of Constantinos and Dimitri.

2: Constantinos the rich merchant: Constantinos' relationship with his wife.

3: The young Dimitri with the Master: Visions of previous incarnations.

3: Constantinos and Dimitri: The release of Constantinos.

4: Constantinos with the Master: The death of Constantinos' wife.

5: George and John: Meeting of the Master and Maria with Dimitri, Constantinos, George and John.

6: The revelation of the Master: The Master's teaching on Humanity. Creation myth. Destiny of Humanity.

7: Nicholas and Jimmy. The awakening of Dora and her 6 children: Sealing of the 6 Giants by the Lord.

8: The ordeal of Constantinos.

9: The Chamber[a] of Life: The Book of Life. The alchemical laboratory of Doros.

10: The marriage and death of Dimitri's wife.

11: The ordeal of Dimitri: Dimitri finds his wife again.

[a] ‘Δώμα’ – room, apartment, roof terrace

ΔΕΎΤΕΡΗ ΠΕΡΤΟΔΟΣ

12. Ο αρχηγός του Ισραήλ και ο Καδούρ.

13. Η'πάλη του Κωσταντινάτου με νάνο του Καδούρ. Ή αποστολή των 6 Γιγάντων.

14. Δοκιμασία του Τζίμη.

15. Το έργο και η πάλη του Νικόλα.

16. Η δύναμη της αγάπης του Τζίμη και η μετάνοια του ληστή νάνου.

17. Συζήτηση του Άρχοντα με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο; Περιγραφή του

Δώρου και των απεσταλμένων Του. Λόγια του Αρνιού (Ιησούς). Λόγια του

Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.

17. Ο Πέτρος (Μιμητής). Ή Αποστόλη των Γιγάντων. Τα Ί0 άρθρα Πίστεως.

Επίκληση της Δώρας. Σφράγισμα του Πέτρου από τον Άρχοντα. Αφύπνιση.

του Πέτρου και η συνάντηση του με τους υπόλοιπους.

18. Έναρξη αποστολής των Γιγάντων. Εξομολόγηση Ευχέλαιο στο προφ. Ηλία.

Εξωτερίκευση των Γεννητόρων για βοήθεια στα Τέκνα Τους.

19. Δοκιμασία Πέτρου και ο κίνδυνος της Δώρας. Ο Άρχοντας δίνει το Ρόδο στους δυο Γίγαντες.

20. Αφύπνιση της Δώρας από το λήθαργο. Μετάνοια ενός νάνου του Καδούρ.

21. Η Δώρα σώζει το Δημήτριο. Τέλος της Αποστολής. Η θυσία.

CONTENT PART TWO

12: The leader of Israel and Kadour.

13: The struggle of Constantinos with the dwarf of Kadour. The mission of the 6 giants.

14: The ordeal of Jimmy.

15: The work and struggle of Nicholas.

16: The strength of Jimmy's love and the repentance of the robber dwarf.

17: The Lord's conversation with the emperor Constantinos. Description of Doros and His envoys. The sayings of the Lamb (Jesus). The sayings of Constantinos the Palaiologos.

17: Peter (Mimitis). The Mission of the Giants. The 10 Articles of Faith. Invocation of Dea. Sealing of Peter by the Lord. Peter's awakening and his meeting with the others.

18: The start of the Giants' mission. Confession extreme unction[b] at prophet Elijah. The exteriorisation of the Generators to help their children.

19: Peter's ordeal and the danger to[c] Dora. The Lord gives the Rose to two Giants.

20: The awakening of Dora from slumber. Repentance of a dwarf of Kadour.

21: Dora saves Dimitri. The End of the mission. The sacrifice.

[b] EE: ‘Ευχέλαιο’ – extreme unction – ‘a sacrament in which a priest anoints and prays for the recovery and salvation of a critically ill or injured person’.

[c] EE: ‘κίνδυνος’ – danger, risk, hazard, jeopardy.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ευχαριστώ θερμά όσους βοήθησαν στη μετάφραση αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο της Καθαρεύουσας στα ελληνικά στα αγγλικά. Όπου είναι δυνατόν, έχουμε προσθέσει υποσημειώσεις στο αγγλικό κείμενο προκειμένου ναπαρέχουμε πρόσθετο πλαίσιο για όσους διαβάζουν αυτήν την αφήγηση. Θα ενθαρρύνουμε όλους τους αναγνώστες να κάνουν τη δική τους έρευνα στα διάφορα στοιχεία που καλύπτονται από αυτό το κείμενο.

Το πρώτο μέρος αυτού του κειμένου αφορά τη συγκέντρωση και τη συλλογή των διαφόρων μελών της πνευματικής οικογένειας και τη διδασκαλία και προετοιμασία αυτών των ατόμων για τις αποστολές τους. Αυτή η δραστηριότητα επικεντρώνεται μέσα και γύρω από την Αθήνα, ενώ το δεύτερο μέρος της αφήγησης αφορά τις δραστηριότητες εκείνων των αποστολών που αναλαμβάνουν άτομα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, την Ο θωμανική Αυτοκρατορία, τη Μασσαλία Γαλλία, το Βουκουρέστι και μια περιοχή υπό τη ρωσική δικαιοδοσία.

(Το 1822, η Ελλάδα ανεξαρτητοποιήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το 1832 ιδρύθηκε το Βασίλειο της Ελλάδος.)

Με βάση την αφήγηση και τις αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μπορούμε να χρονολογήσουμε αυτήν την ιστορία πριν από το 1922, που αντιστοιχεί στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Της διάλυσης προηγήθηκε η «Επανάσταση των Νεότουρκων» που σημειώθηκε τον Ιούλιο του 1908 που αποκατέστησε το οθωμανικό σύνταγμα του 1876 και έφερε την πολυκομματική πολιτική με ένα εκλογικό σύστημα δύο σταδίων με οθωμανικό κοινοβούλιο. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία αναφορά στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σε αυτή την αφήγηση, επομένως μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι τα γεγονότα είναι σίγουρα προγενέστερα του 1914.

INTRODUCTION

Many thanks are extended to those who helped in translating this text from the original Katharevousa Greek to English. Wherever possible, we have added footnotes to the English text in order to provide additional context for those reading this narrative. We would encourage all readers to make their own research into the various elements that are covered by this text.

The first part of this text concerns the gathering and collecting of the various members of the spiritual family and the teaching and preparation of those individuals for their missions. This activity is centred in and around Athens, while the second part of the narrative concerns the activities of the missions undertaken by individuals in various parts of Greece, the Ottoman empire, Marseilles France, Bucharest [1], and an area under Russian jurisdiction.

(In 1822, Greece became independent from the Ottoman Empire and in 1832, the Kingdom Greece was founded.)

Based on the narrative and references to the Ottoman Empire, we can time this story prior to 1922, which corresponds to the dissolution of the Ottoman empire. This dissolution was preceded by the 'Young Turk Revolution' which occurred in July 1908 that restored the Ottoman constitution of 1876 and brought in multi-party politics with a two-stage electoral system with an Ottoman parliament. Additionally, there is no reference to the first world war in this narrative, so we can safely say that events are certainly prior to 1914.

Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι το «Ζάππειο» στην Αθήνα, πουβρίσκεται δίπλα στον Εθνικό Κήπο στο κέντρο της Αθήνας, εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1888. Ομοίως, έχουμε σημείο αναφοράς για τον Ιλισό ποταμό που διασχίζει την Αθήνα, το οποίο το 1900, ήταν ακόμη ως επί το πλείστον ακάλυπτη. Λόγω μιας τεράστιας αστικής επέκτασης μετά το 1900, ο ποταμός καλύφθηκε πλήρως μέχρι το το 1948.

Αξίζει να κάνουμε μια σύντομη ιστορία της πόλης της Κωνσταντινούπολης, που σήμερα ονομάζεται Κωνσταντινούπολη. Πριν από το 330 μ.Χ., η πόλη ήταν γνωστή ως Βυζάντιο και όταν το δυτικό και το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώθηκαν ξανά, η αρχαία πόλη του Βυζαντίου επιλέχθηκε για να χρησιμεύσει ως η νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετονομάστηκε σε Nova Roma, ή «Νέα Ρώμη» από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα. Στις 11 Μαΐου 330 μετονομάστηκε σε Κωνσταντινούπολη και αφιερώθηκε στον Κωνσταντίνο.

Τελικά, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Ο θωμανούς Τούρκους και καταλήφθηκε στις 29 Μαΐου 1453, μετά την κορύφωση μιας πολιορκίας 53 ημερών που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου. Η πόλη διατήρησε το όνομά της ως Κωνσταντινιγιέ μέχρι το 1930, όταν μετονομάστηκε σε Istanbul μετά τον σχηματισμό της Δημοκρατίας της Τουρκίας.
(Η Κωνσταντινούπολη προέρχεται από την ελληνική φράση «Στην Πόλι» που σημαίνει «στην πόλη». Ήταν η απάντηση στην ερώτηση «πού πας;»)

Η σημασία αυτής της πόλης οφείλεται, εν μέρει, στη στρατηγική γεωγραφική της θέση στον Βόσπορο που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ρωσία, ανά τους αιώνες, είχε σχέδια στο Kostantiniyye για να εξασφαλίσει πρόσβαση στο ναυτικό της στο μοναδικό της ναυτικό λιμάνι με θερμά βαθιά νερά. Από το 1453, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η πόλη δέχθηκε διάφορες εξωτερικές και εσωτερικές επιθέσεις, αλλά καμία δεν κατάφερε να πολιορκήσει την Κωσταντινιγιέ ούτε, μάλιστα, να καταλάβει την πόλη. Τούτου λεχθέντος, από τις 13 Νοεμβρίου 1918 έως τις 6 Οκτωβρίου 1923, η πόλη καταλήφθηκε από βρετανικά, γαλλικά, ιταλικά και ελληνικά στρατεύματα. Δείτε την "Ανακωχή του Μούδρου".

In addition, we know that 'Zappeion' in Athens, which is next to the National Gardens in central Athens, was inaugurated in October 1888. Similarly, we have a datum point for the Ilissos river that flows through Athens which, in 1900, was still mostly uncovered. Due to a massive urban expansion post 1900, the river was completely covered by 1948.

It is worth giving a brief history of the city of Constantinople, now called Istanbul. Prior to 330 CE, the city was known as Byzantium and when the Western and Eastern parts of the Roman Empires were reunited, the ancient city of Byzantium was selected to serve as the new capital of the Roman Empire. It was renamed Nova Roma, or 'New Rome' by Emperor Constantine the Great. On 11 May 330, it was renamed Constantinople and dedicated to Constantine.

Eventually, Constantinople was put under siege by the Ottoman Turks and was captured on 29 May 1453, after the culmination of a 53-day siege that started on 6 April. The city retained its name as Kostantiniyye until 1930, when it was renamed to Istanbul after the formation of the Republic of Turkey.
(Istanbul originates from the Greek phrase " Στην Πόλι " (stim poli), which means "to the city", in answer to the question, "where are you going?")

The importance of this city is, in part, due to its strategic geographical location on the Bosporus which connects the Black and White Seas (the Mediterranean). We should note that Russia, throughout the ages, had designs on Kostantiniyye in order to secure access for its navy at its only warm deep water naval port. Since 1453, the Ottoman Empire and the city came has come under various external and internal attacks, but none managed to place Kostantiniyye under siege nor, indeed, to occupy the city. Having said that, from 13 Nov 1918 to 6 Oct 1923, the city was occupied by British, French, Italian and Greek troops. See the "Armistice of Mudros".

Κατά την ανάγνωση αυτής της αφήγησης ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει κατά νου την έλλειψη των σύγχρονων μηχανικών οχημάτων μεταφοράς που σήμερα επιταχύνουν τόσο τις επικοινωνίες όσο και τα ταξίδια. Επομένως, δεν υπήρχαν αεροσκάφη, αυτοκίνητα, τρένα, μοτοσικλέτες ή λεωφορεία. Οι κύριες μορφές μεταφοράς ήταν: με τα πόδια, με άλογα, κάρα και πούλμαν και, φυσικά, η θαλάσσια ναυτιλία που βοηθούσε τις επικοινωνίες μέσα και γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου.

Περιλαμβάνουμε εδώ μια σύντομη προειδοποίηση σχετικά με την 'Ιστορία της Πνευματικής Οικογένειας'.

Αυτό το έγγραφο είναι αξιοπερίεργο, είναι αβέβαιης προέλευσης και εγείρει μια σειρά αντιρρήσεων. Τα γεγονότα σε αυτήν την ιστορία προηγούνται ή ταυτίζονται με τα ιστορικά γεγονότα του T.K+A. [b] στο Παρίσι και το Κάιρο. Επιπλέον, τα άτομα που αναφέρονται σε αυτήν την αφήγηση αναφέρονται σε άτομα πουείναι ανεξάρτητα και χωριστά και από τα ίδια άτομα στο T.K+A. εκείνη την εποχή.

Με βάση την εμπειρία του μεταφραστή, αυτή η αφήγηση οδηγεί συχνά τους Έλληνες αναγνώστες να υιοθετήσουν μια παθητική στάση απέναντι στη διδασκαλία της Μαρί, της ιδρυτή του T.K+A. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ιστορία προβλέπει την αποκατάσταση του Βυζαντίου και η υπόθεση γίνεται τότε ότι αυτή θα καθοδηγηθεί από τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και ότι ο ελληνικός λαός δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα εκτός από το να περιμένει το 'μεγάλο ημέρα'. Θα μπορούσαμε μάλιστα να προτείνουμε ότι αυτός είναι, ίσως, ο σκοπός του Δώρου, του αφηγητή. Δηλαδή, να αφυπνίσουμε το Ελληνικό Έθνος στη συνειδητοποίηση ότι το πρώτο βήμα σε κάθε μυητικό έργο, είναι το προσωπικό έργο της διαμόρφωσης της «αληθινής προσωπικότητας» μας. Η συλλογική δουλειά ενός έθνους γίνεται τότε δυνατότητα.

While reading this narrative the reader should keep in mind the lack of the modern mechanical transport vehicles that today, speed both communications and travelling. Therefore, there were no aircraft, cars, trains, motorcycles or buses. The main forms of transport were: by foot, horse, carts and coaches and, of course, maritime shipping which aided communications in and around the Mediterranean basin.

We include here a brief warning regarding the 'History of the Spiritual Family'.

This document is a curiosity, is of uncertain provenance and raises a number of objections. The events in this story run prior to or are concurrent with the historic events of the O.L+E. [c] in Paris and Cairo. In addition, the individuals mentioned in this narrative refer to people who are independent and separate and from those same people in the O.L+E. at that time.

Based on the experience of the translator, this narrative often leads Greek readers to adopt a rather passive attitude towards the teaching of Marie, the founder of the O.L+E. This is because the story predicts the restoration of Byzantium, and the assumption then becomes that this will be led by the protagonists of this story and that the Greek people need not do anything apart from waiting for the 'great day'. We might even suggest that this is, perhaps, the purpose of Doros, the narrator. That is, to wake up the Greek Nation to the realisation that the first step in any Initiatic work, is the personal work of forming our 'true personality'. The collective work of a nation then becomes a possibility.

[b] T.K+A. - Τάγμα του Κρίνου και του Αετού

[c] O.L+E. - Order of the Lily and the Eagle.

Κάνοντας αυτή τη μετάφραση της "Ιστορίας της Πνευματικής Οικογένειας" διαθέσιμη στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, ελπίζουμε ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη θα μπορέσουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα όταν εξετάζουν το νόημα που περιέχεται σε αυτή την αφήγηση.

In making this translation of the "History of the Spiritual Family" available to the general readership, we hope that all interested parties will be able to take a step back and see the 'bigger picture' when considering the meaning contained in this narrative. Of course, you should therefore make of this story, whatever you will.

KePu Αύγουστος 2023

KePu August 2023

352 Είπε μέσα του με πίκρα κι'άφησε αμέσως τον εαυτό του να γκρεμοτσακισθή. Αλλά μόλις βρέθηκε στο κενόν συνέβηκε κάτι το απίστευτο. Παρουσιάστηκε ξαφνικά και τον υπεστήριξε ένα μεγάλο πουλί, ένα είδος αετού, το όποιον όταν τον ακούμπησε στο έδαφος, εξαφανίστηκε.

353 Ο Κωνσταντίνος σηκώθηκε με θυμό κι'επροχώρησε, σκεπτόμενος πώς να γλιτώση από τη μαρτυρική ζωή του. Σε λίγη απόσταση διέκρινε ένα αναμμένο καμίνι. Ετάχυνε ασυναίσθητα το βήμα. Κι'όταν επλησίασε, ρίχθηκε με ορμή μέσα στις φλόγες, για να μην προλάβη κανείς να τον σώση. Ή φωτιά όμως αντί να τον κάψη, τον έδρόσιζε σαν αύρα. Έτσι αναγκάσθηκε να βγή απ'το καμίνι.

354 ο νέο θαύμα του έκαμε μεγάλη αίσθησι. Αλλά πιο μεγάλη φαίνετε ήταν ή αποφάσις που είχε πάρη και γι'αυτό δεν άλλαξε Ιδέα, μολονότι μεσολάβησε κάμποση ώρα ώσπου να φθάση στο Φάληρο. Εκεί διάλεξε ένα κατάλληλο βράχο και χωρίς δισταγμό έπεσε στη θάλασσα. Κολύμπι δεν ήξευρε και από πείσμα δεν έκαμνε καμμιά κίνησι. Εν τούτοις το νερό τον σήκωνε σαν φύκι και τα κύματα τον έβγαλαν σε λίγο στ'ακρογιάλι.

355 Τώρα ο Κωνστάντιος, δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι κάποια ανωτέρα δύναμις δεν τον άφηνε να δώση ένα πρόωρο τέλος στη ζωή του. Αυτή η διαπιστώσεις τον έκαμε πάλι να αναλογισθή ποια θα ήταν ή θέσις του μέσα στο κύκλο του. Ξαφνικά ένα πουλί, σαν κι'εκείνο που τον έσωσε στην Ακρόπολη, τον άρπαξε και τον ανέβασε πολή ψηλά. Εκεί που πετούσε, διέκρινε μέσα σ'ένα μικρό σύννεφο το Διδάσκαλο του, που του χαμογελούσε.

356 «Μπράβο Κωνσταντίνε. Εβγήκες νικητής. Δεν έπρεπε μόνο το πνεύμα, αλλά και ή σάρκα ακόμα να φωτισθή. Έτσι, θα μπορέσης να καταλάβης ότι εκείνο το βλέμμα, ήταν βλέμμα των μυστηρίων της Αγάπης.»

357 Αμέσως κατόπιν άρχισε να κατεβαίνη μαζί με το πουλί, ώσπου έφθασε στο σπίτι του. Μπαίνοντας στο δωμάτιό τον είδε πάνω στο κρεββάτι -

352: He said to himself bitterly, and he immediately let himself drop over the cliff. But as soon as he found himself airborne, something incredible happened. Suddenly a big bird appeared, a kind of eagle. It took hold of him in the air and as soon as the bird put him on the ground, it disappeared.

353: Constantinos angrily stood up and walked away while trying to figure out how to escape his tortured life. A short distance away he saw a burning furnace and unconsciously he quickened his pace. When he reached the furnace, he threw himself immediately into the flames, in order that no one would have the time to save him. But instead of burning him, the fire cooled him like a breeze, and he was compelled to leave the furnace.

354: The new miracle made a great impression on him, but his previous decision was more important, so he did not change his mind even though it took some time until he reached Faliro[4]. Once there, he chose a suitable rock and without hesitation he threw himself into the sea. He didn't know how to swim and stubbornly didn't make any movements. However, the water lifted him up like seaweed and the waves soon brought him to shore.

355: Now Constantinos had little doubt that a higher power would not allow him to put an early end to his life. This realization made him reflect once again on his position was in his circle. Suddenly a bird, like the one that saved him on the Acropolis, grabbed him and took him high into the sky. As he was flying, he saw his Master in a small cloud, who was smiling at him.

356: «Well done Constantinos. You came out the winner. Not only the spirit, but the flesh as well, has to be enlightened. So, you will understand that that look, was the look of the mysteries of Love.»

357: Immediately after that, they began their decent until they reached his house. On entering his room, he saw on the bed -

συνεχίζεται →

to be continued →

το σώμα του. Στο στήθος λουλούδιζε ένα ωραιότατο κόκκινο ρόδο. Μπήκε και μέσα σ'αυτό. Τότε συνήλθε, άνοιξε τα μάτια του και είδε να του κρατούν τα χέρια, ή Μαρία απ'το δεξί πλευρό και ο Δημήτρης απ'το αριστερό. Στο κάτω μέρος τον κρεββατιού καθόταν ο Διδάσκαλος χαμογελαστός και με σταυρωμένα χέρια.

358 Κωνσταντίνε τού είπε, πέρασες την πιο σοβαρή δοκιμασία και άσπρισαν εν τω μεταξύ τα μαλλιά σου, άλλα επέτυχες.»

359 Αφού κύτάξε πρώτα τη Μαρία, έγυρισε κατόπιν το κεφάλι και είδε με τη σειρά όλους τούς μαθητάς του, που ήταν μαζέμένοι εκεί.

360 «Παιδιά μου. Ο αδελφός σας Κωνσταντίνος ενίκησε τα στοιχεία. Χαιρετήστε τον ως πρώτον αδελφό.»

361 Όλοι του έσφιξαν μ'εγκαρδιότητα το χέρι.

362 Μόνον όταν έμεινεν μόνος ο Κωνσταντίνος, κατάλαβε τι είχε συμβή. Η νηστεία και ή αγωνία των επτά ήμερών τον είχαν εξάντληση τόσο πολύ, ώστε όταν ετοιμαζόταν ναι βγή απ'το δωμάτιό του, για να πάη ν'αυτοκτονήση, έπεσε αναίσθητος πάνω στο κρεβάτι και οραματίσθηκε τις διάφορες σκηνές, που μεσολάβησαν.

---------------------

363 Από τότε ο διδασκαλίες το γέρου γινόταν συχνά και οι μαθηταί του όλο και προοδεύαν. Εξαίρεσι αποτελοθσε ο Δημήτρης, που στην αρχή ήταν ο καλύτερος. Αυτός φαινόταν πολύ μελαγχολικός. Κάποτε μάλιστα έφθασε στο σημείο να μη μπορεί να σνγκέντρωθή. Το πράγμα ανησύχησε τούς άλλους αδελφούς και το συζητούσαν αναμεταξύ τούς. Αλλά κανένας δεν ήξευρε τίποτε, ούτε και κανείς τολμούσε να ρωτήση τον ίδιο γιατί το τελευταίο διάστημά είχε καταντήση απρόσιτος. Κάποιος αποφάσισε να ρωτήση το Διδάσσκαλο, που ωρισμένως θα εγνώριζε το αίτιο. Αλλά η απάντησις του υπήρξε αόριστη και αδιάφορη.

364 Ο Δημήτρης είχε δη επανειλημένος το Διδάσκαλο και τη Μαρία να μπαίνουν μέσα στην αίθουσα, που έμοιαζε με ναό και από κει να εξαφανίζονται.

his own body. On his chest, a beautiful red rose was growing. He then entered his body, and he came to his senses. He opened his eyes and saw that Maria was holding his right-hand and Dimitri his left hand. At the bottom of the bed sat the Master, smiling and with folded arms.

358. Constantinos said to him, «you passed the most severe ordeal, and your hair has turned white, but you succeeded.»

359: He saw Maria first, and as he turned his head he saw, in turn, all his disciples gathered there.

360. «My children, your brother Constantinos defeated the elements. Greet your first brother.»

361. Everyone shook his hand heartily.

362: Only when Constantinos was alone, he understood what had happened. The seven days of agony and fasting had exhausted him so much that when he was preparing to leave his room to go and kill himself, he fell unconscious on the bed and had visions of the various scenes that took place.

---------------------

363. From then on, the old man's teachings were frequent, and his students continued to progress. Dimitri was outstanding from the beginning, but he seemed very melancholic, and it got to the point where he was unable to concentrate. This worried the others, and they discussed it among themselves. But they did not know what was going on, and they dare not ask him why he had become so inaccessible recently. Eventually, someone decided to ask the Master, who would know the cause, but his response was vague and indifferent.

364. Dimitri had repeatedly seen the Master and Maria entering the room that looked like a temple and they would then disappear.

συνεχίζεται →

to be continued →

Πώς συνέβαινε αυτό, αφού το δωμάτιο δεν συγκοινωνούσε με το άλλο σπίτι, παρά από την πόρτα, όπου παραφύλαγε ο ίδιος ; Το μυστήριο γέννησε μέσα του μια ακράτητη περιέργεια και για να την ικανοποίηση, κατέφυγε στην αναξιοπρέπεια να κρυφτή μέσα στο ναό. Εκείνο το βράδυ μπήκε μονός μέσα στο δωμάτιο o γέρος. Επροχώρησε απ'το δεξί μέρος κι'επλησίασε τον τοίχο. Μια αόρατη τότε πόρτα άνοιξε και ο μυστηριώδης τύπος χάθηκε στο βάθος. Η ανακάλυψίς αυτή κέντρισε περισσότερο την περιέργεια τον Δημήτρη.

365 "Εκεί μέσα," σκέφθηκε, "θα έχη κρυμμένα τα κλειδιά τής επιστήμης, που του επιτρέπουν να μπαίνη στα μυστήρια και να τα γνωρίζη όλα."

366 Σε λίγο επρόβαλε στη μυστηριώδη πόρτα o οικοδεσπότης και με αργά βήματα εβγήκε απ'το δωμάτιο. Ο Δημήτρης παρακολούθησε με προσοχή την περπατησιά του και κατάλαβε ότι διευθύνθηκε στην κρεβατοκάμαρά του. Έμεινε ακόμα στην θέσι του μερικά λεπτά κι'όταν βεβαιώθηκε ότι είχε πλαγιάση πια ο Διδάσκαλος, πετάχθηκε απάνω χαρούμενος. Η πόρτα είχε μείνη μισοανοιγμένη. Απ'την ανυπομονησία του και τη συγκίνησι του ο Δημήτρης έκλεισε ασυναίσθητα την πόρτα. Αμέσως ήρθε στον εαυτό του κι'επιχείρησε να την άνοιξη, αλλ'ούτε κλειδαριά ηύρε πουθενά, ούτε κανένα άλλο εγαλείο. Για μια στιγμή τα έχασε ο φουκαράς απ'την τρομάρα του. Πως θα έβγαινε τώρα από κει; Και τι θα έλεγε όταν τον ευρίσκαν στη φάκα ; Η περιέργεια του όμως υπερνίκησε σε λίγο.

367 "Στο κάτω-κάτω τής γραφής," είπε μέσα του αποφασιστικά, "δεν είναι έγκλημα, να θέλη κανείς να γνωρίση την Αλήθεια."

368 Και μ'αυτή τη σκέψι πέρασε από ένα διάδρομο και βρέθηκε μέσα σ'ένα μικρό δωμάτιο, που είχε κρεμασμένη την επιγραφή â€˜Το δώμα τής ζωής'. Στη μια πλευρά υπήρχαν ένας φούρνος με διάφορα δοχεία κα δίπλα ένα χωνευτήρι. Στην άλλη πλευρά, πάνω σ'ένα τραπέζι είδε ο -

How could this be, as the room was connected to the rest of the house only through the door which he was guarding? This mystery engendered in him an inordinate curiosity which, to his discredit, he satisfied by hiding inside the temple. That evening the old man entered the room alone and he approached the wall on the right side. Then an invisible door was revealed and the mysterious one disappeared into the depths. Dimitri's curiosity was excited by this discovery.

365. "In there," he thought, "he keeps hidden away the keys of science, which allow him to enter the mysteries and know everything."

366. After a while, the mysterious one opened the door and left the room with slow steps. Dimitri carefully followed his progress and realised that he was going to his bedroom. He remained in place for a few minutes and when he was sure that the Master had gone to bed, he jumped for joy. Luckily, the door was left half open, but with his impatience and excitement, Dimitri unwittingly closed it. He immediately pulled himself together and tried to open the door, but he couldn't find the lock or any contraption. The poor fellow was lost in terror for a moment. How would he get out of here now? and what would he say when they found him trapped? After a while, curiosity got the better of him.

367. He decisively said to himself, "at the end of the day it is not a crime for anyone to want to know the Truth."

368. With this thought, he went down a corridor and found himself inside a small room where the inscription ‘The dome of life'was hung. On one side there was a furnace with various containers and next to it a crucible. On the other side on a table -

συνεχίζεται →

to be continued →

Δημήτρης διάφορα παράξενα πράγματα. Γυάλινα αγγεία, σφαίρες, σωλήνες, ενώ στον τοίχο ήταν αραδιασμένα κάμποσα ομοιόμορφα μπουκαλάκια, που είχαν ως διακριτικά διάφορα κεφαλαία γράμματα. Στη μέση του δωμάτιου υπήρχε ένα τρίποδο, απάνω σε σ'αυτό εφάνταζε ένα χοντρό βιβλίο, με πολυτελές δέσιμο και χρυσά γράμματα. Επλησίασε και είδε έτι είχε ως τίτλο ‘Το βιβλίο της ζωής'. Απ'όλα τ'αντικείμενα εκεί μέσα, αυτό του κίνησε περισσότερο το ενδιαφέρον. Το άνοιξέ με περιέργεια και διάβασε στα κόκκινα και παχιά γράμματα του : 4 σταγόνες από το μπουκαλάκι Α, 4 από το Δ, 2 από το Ω αρκούν, ω άνθρωπε να σε καταστήσουν αθάνατο.

369 Τα μάτια τού Δημήτρη λαμποκόπησαν, απ'τη χαρά που τού πρόξενησε ή ανακάλυψίς ενός τέτοιου ανεκτιμήτου θησαυρού.

370 "Α, πρέπει να το δοκιμάσω κι'εγώ. Και μάλιστα αμέσως." Κατέβασε τα τρία μπουκαλάκια, πήρε κι'ένα ποτηράκι και έκαμε το μίγμα. Το κύταξε μ'ένα βλέμα θριάμβου και το ήπιε, με μια ευχαρίστηση, που δεν την ένοιωσε ποτέ στη ζωή του. Αμέσως όμως εθάμπωσαν τα μάτια του και το πάτωμα άρχισε να σαλέυη, κάτω απ'τα πόδια του. Όταν σε λίγα συνήλθε απ'τη σκοτοδίνη είδε με έπληξι μπροστά του ένα κολοσσιαίο άνθρωπο.

371 «Κύριε, με φώναξες. Τι με θέλεις ; » Ο Δημήτρης τα χάσε ακόμα πιο πολύ, ακούοντας αυτά τα λόγια, γιατί του ήταν όλως διόλου ανεπιθύμητος. Από τη σαστιμάδα του δεν ήξευρε τι ν'απαντηση.

372 «Σε ρώτησα, τι με θέλεις και με φώναξες, είπε πάλι ο κολοσσός λίγο πιο έντονα.» « Μα εγώ δεν σε φώναξα, άρθρωσε με κόπο ο νέος. « Με φώναξες, κύριε και περιμένω να μού πης, τι θέλεις.

373 Ο Δημήτρης τα χρειάστηκε κι'άρχισε να τρέμει στη σκέψι ότι δεν θα έμενε ατιμώρητη ή ιεροσυλία του. Στη δύσκολη αυτή θέσι που βρέθηκε έριξε αυθόρμητα μια ικετευτική ματιά στον κολοσσό. Αλλ'αυτός -

Dimitri saw various strange things. Glass vessels, spheres and tubes, while on the wall several bottles were uniformly lined up and labelled with various distinctive capital letters. In the middle of the room was a tripod on top of which there was a thick book with luxurious binding and gold lettering. As he approached, he saw it was titled ‘The book of life'. Of all the objects there, this one intrigued him the most. On opening it with curiosity he read the red and bold letters: 4 drops from bottle A, 4 from Δ, 2 from Ω, Man, these are enough to make you immortal.

369. Dimitri's eyes sparkled with joy, having discovered such a priceless treasure.

370. "Oh, I have to try that myself and immediately." He took down the three bottles and another glass flask and made up the mixture. He sipped it with a look of triumph and swallowed it with a pleasure he had never felt before in his life. However, immediately his eyes dimmed, and the floor began to shake under his feet. When he recovered from the darkness, he saw a colossal man standing in front of him.

371. «Lord, you called me. What do you want?» On hearing this, Dimitri was lost for words because this is not what he expected at all and in his confusion, he did not know how to answer.

372. «I asked you, what do you want as you called me» said the colossus again a little more sharply. «But I did not call you,» answered the young man with difficulty. «You called me, sir, and I am waiting for you to tell me what you want.»

373. Dimitri was frightened, and he began to tremble at the thought that his sacrilege would not go unpunished. In this difficult position he spontaneously cast a pleading look at the colossus. But he was -

συνεχίζεται →

to be continued →

την υποδέχθηκε μ'ένα σαρκαστικό γέλιο. Την ίδια στιγμή παρουσιάστηκε μέσ'στο δωμάτιο ή σιλουέττα τής Μαρίας. Ύστερα από τούς δυο αυτούς κλονισμούς έχασε τις αισθήσεις του και σωριάστηκε κατά γης.

374 Σ'αυτή την κατάσταση είδε να τον πλησιάζη ένας καλόγερος. Στο ένα χέρι κρατούσε το ‘Βιβλίο της ζωής'και με το άλλο έδειχνε τις διάφορές εικόνες του, που παρασταίναν τις φάσεις τής ανθρώπινης ζωής το νήπιο, το μικρό παιδί, τον έφηβο, τον νεαρό επιστήμονα και το νιοπαντρο. Κατόπιν ήρθε ή σειρά του αντρόγυνου με το πρώτο παιδί. Σε άλλη εικόνα έπαιζαν δυο αδελφάκια. Στο τέλος παρουσιάστηκε ένας καμπουριασμένος γέρος, που τον βοηθούσε το μπαστούνι, για να στηριχθή στα πόδια του. Ύστερα ο καλόγερος τού έδειξε τη σελίδα, που εδινέ οδηγίες για την αθανασία τον ανθρώπου. Ήταν τα ίδια κόκκινα παχιά γράματα και ξαναδιάβασε τη συνταγή. Κάτω απ'αυτήν διέκρινε κάτι μικρότερα μαύρα γράμματα, που είχαν για τίτλο ‘Το ελιξίριο τής ζωής'. Παρά κάτω δεν πρόφθασε να διαβάση, γιατί ο καλόγερος χάθηκε ξαφνικά από μπροστά του.

375 Όταν ο Δημήτρης συνήλθε, κατάλαβε ότι ήταν μεγάλη ανοησία να επιχειρήση να εισχωρήση αβοήθητα σε επικίνδυνα μυστήρια. Μια όμως που έκαμε την αρχή, τώρα ήταν υποχρεωμένος να προχωρήση με κάθε θυσία.

376 Ενώ έκανε αυτές τις σκέψεις παρουσιάστηκαν μπροστά τού αμέτρητα φαντάσματα με τερατώδεις μορφές, τα οποία πότε τον κορόιδευαν και πότε τον απειλούσαν. Δεν τον άγγιζαν όμως κι'έτσι σε λίγο ωπλισθηκε με το απαιτούμενο θάρρος να πάρη στα χέρια του το Βιβλίο τής ζωής. Με περιέργεια κύτταξε κάτω από τη συνταγή και είδε με ικανοποίηση ότι υπήρχαν πραγματικώς εκείνα τα μαύρα γράμματα, που του είχε δείξει, στην αναισθησία του, ο καλόγερος. Τα διάβασε μ'εξαιρετικό ενδιαφέρον.

377 "Ώστε λοιπόν το ελιξίριο τής ζωής ήταν αυτό το μίγμα που πήρα," -

met with a sarcastic laugh. At the same time, a silhouette of Maria appeared in the room. After these two shocks, he lost consciousness and fell to the ground.

374. In this state, he saw a monk approaching him. In one hand he was holding the 'Book of Life' and in the other, he showed various images from the book depicting the phases of human life: the infant, small child, adolescent, young scientist and bridegroom. Then the married couple wife and the first child. In another vision, two little brothers were playing. Finally, a hunched old man appeared supporting himself with a walking stick to steady himself on his feet. Then the monk showed him the page with instructions for the immortality of MAN. They used the same red bold letters and he read the prescription again. Underneath it he could see some smaller black letters, which had the title '˜The elixir of life'. However, he did not have time to read it as the monk suddenly disappeared from sight.

375. When Dimitri came to his senses, he realized that it was great folly to attempt to penetrate unaided into such dangerous mysteries. But now he had started on this course, he was now obliged to proceed whatever the sacrifices.

376. While thinking these thoughts, countless ghosts appeared before him in monstrous forms that sometimes mocked and sometimes threatened him. But they did not touch him, and he soon gained the necessary courage to take the book of life into his hands. With curiosity, he looked under the recipe title, and saw with satisfaction that the black letters were really those that the monk had shown him in his unconsciousness. He read them with great interest.

377. "So, I did take the elixir of life," -

συνεχίζεται →

to be continued →

είπε μέσα του, "κι'επομένως έγινα αθάνατος." "

378 Ανακουφισμένος τώρα ο Δημήτρης, θέλησε να φύγη από κει μέσα και να πάη στην έξοχή, για ν'αναλάβη λίγο απ'τις συγκλονιστικές εντυπώσεις που δοκίμασε. Βγήκε θαρρετά απ'το δωμάτιο, πέρασε στο διάδρομο κι'άρχισε πάλι να ψάχνη την πόρτα. Αυτή τη φορά ανακάλυψε ένα κουμπί. Μόλις το επιέσε άνοιξε η πόρτα και σε λίγο βγήκε χαρούμενος απ'το μυστηριώδες εκείνο περιβάλλον.

379 Ήταν νύκτα ακόμα. Αυτό όμως δεν εμπόδισε το Δημήτρη να τραβήξη προς την οδόν Πατησίων. Αισθανόταν την ανάγκη να κάμη ένα περίπατο. Ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά του ο ίδιος κολοσσός.

380 «Κύριε, με φώναξες,» του είπε πάλι, «τι με θέλεις; »

381 Ο νέος εγούρλωσε τα μάτια και άνοιξε ασυναίσθητα το στόμα. Αλλά δεν ήξευρε τι έπρεπε ν'απάντηση. Εκείνο που καταλάβαινε τώρα ήταν ότι δεν θα τον άφηνε ήσυχο αυτό το φαινόμενο. Και αναθεμάτιζε την περιέργεια του, που τον έριξε σε μια τέτοια περιέργεια. Εν τω μεταξύ ο κολοσσός περιεργαζόταν με ειρωνικό χαμόγελο την αμηχανία του. Υστέρα τον κύτταξε μ'ένα περιφρονητικό ύφος.

382 « «Μη ζητάς να μάθης μυστήρια, που δεν μπορείς να καταλάβης.» Κι'εξαφανίστηκε με την τελευταία λέξι.

383 Ο Δημήτρης εξακολουθήσε το περίπατο του, μέχρις ότου ο ήλιος τον βρήκε να περιπλανάται μέσα σ'ένα δάσος. Στο σπίτι του επέστρεψε κατακουρασμένος όχι μονάχα σωματικώς, αλλά και ψυχικώς και πνευμάτικως. Είχε ανάγκη από πολύν ύπνο, για να αναλάβη λιγάκι. Αλλά μόλις έκλεισε τα βλέφαρα άκουσε τη φωνή του κολοσσού, να έπαναλαμβάνη εκνευριστικά τα ίδια λόγια.

384 «Κύριε, με φώναξες. τι με Θέλεις; » Ο νέος σκέφθηκε να του ζητήση κάτι, για να γλυτώση απ'την ενόχληση του.

385 «Κάνε με να αισθανθώ τον υψηλότερο και ιδανικώτερο έρωτα,» ήρθε -

he said to himself, "so I am immortal."

378. Now relieved, Dimitri decided to leave and go out in the countryside to process the shocking impressions that he experienced. Boldly he left the room, crossed the hall and started searching for the door once again. This time he discovered a button. Once pressed, the door opened, and he emerged happily from the mysterious environment.

379. It was still night, but this did not prevent Dimitri from heading towards Patission Street. He felt the need to walk, but suddenly the same colossus appeared before him.

380. «Lord, you called me,» it said again. «What do you want of me?»

381. The young man opened wide his eyes and unconsciously opened his mouth, but he didn't know how to answer. What he now understood was that the phenomenon would not leave him alone. He cursed his curiosity that had plunged him into such inquisitiveness. Meanwhile the colossus looked with a wry smile at his embarrassment. He then scolded him in a contemptuous tone.

382. «Do not seek to learn mysteries which you cannot understand.» And he disappeared with the last word.

383. Dimitri continued his walk until the rising sun found him wandering in a forest. He returned home tired not only physically, but also psychically and spiritually. He needed a lot of sleep to recover even a little. However, as soon as he closed his eyes, he heard the voice of the colossus repeating the same irritating words.

384. «Lord, you called me. What do you want from me?» The young man thought of asking him for something in order to stop being further annoyed.

385. «Make me feel the highest and most ideal love,»it came -

συνεχίζεται →

to be continued →

στο νου του να πη.

386 Ο κολοσσός εκούνησε το κεφάλι μ'ένα παράξενο χαμόγελο, και χάθηκε πάλι, ενώ ο Δημήτρης εγύρισε απ'το άλλο πλευρό. Πριν πρόφθαση όμως να κοιμηθή παρουσιάστηκαν πάλι μπροστά του εκείνα τα φαντάσματα τής νύχτας, που τον κορόιδευαν και τον απειλούσαν.

387 «Ας κάνουν ότι θέλουν, εγώ μια φορά θα κοιμηθώ,» είπε μέσα του αποφασιστικά.

388 Και όμως παιδεύτηκε πολύ ώσπου να τον πάρη ο ύπνος
Αυτά τα γεγονότα, μαζί με τα επακόλουθά των, έκαμαν τον Δημήτρη όλως διόλου διαφορετικό από πριν. Κι'εβλεπαν με ανησυχία οι πνευματικοι του αδελφοι ότι ήταν μελαγχολικός και απρόσιτος και ότι δεν μπορούσε να συγκεντρωθή στα μαθήματα που έπαιρναν.

---------------------

389 Το βράδυ της άλλης μέρας ο Δημήτρης κατέβηκε πιο νωρίς απ'το σπίτι του, για να καμη ένα μικρό περίπατο, πριν πάη στο μάθημα.

390 Εκεί που περπατούσε, είδε να έρχεται αντίθετα μια ξεχωριστή κοπέλλα. Κυττάζοντας την με θαυμασμό, έπιασε επανειλημένως επάνω του το βλέμμα της. Απ'το ντροπαλό χαμήλωμα των ματιών της αντελήφθηκε ότι τής είχε κάμη καλή εντύπωση. Κι'αυτό τον παρακίνησε να την ακολουθήση. Τώρα έβλεπε πιο άνετα και με ικανοποίηση ότι το ανάστημά της και οι γραμμές του σώματος της δεν υστερούσαν καθόλου απ'τα ωραία χαρακτηριστικά της γλυκείας της φυσιογνωμίας.

391 Η κοπέλα έστρεψε με τρόπο το κεφάλι, και είδε με μεγάλη της ευχαρίστηση το νέο ξοπίσω της. Όταν έφθασε στην πόρτα του σπιτιού της, εγύρισε και τον κύτταξε πάλι κι'ύστερα από λίγο, έπρόβαλε απ'το παράθυρο τού δωματίου της. Ο Δημήτρης περίμενε ακόμα, πιο κάτω. Στ'αντίκρισμα του το πρόσωπο της νέας πήρε μια χαρούμενη έκφρασι κα άθελά της του χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο.

392 Όλα αυτά έκαμαν το νέο ν'απομακρυνθή από κει, μ'ένα παράξενο -

to his mind to say.

386. The colossus shook his head with a strange smile and disappeared once again. Dimitri turned over onto his other side. But before falling asleep, those ghosts of the night appeared before him again, mocking and threatening him.

387. «Let them do what they want, I will sleep immediately,» he said to himself decisively.

388. Still, he struggled quite a while before he fell asleep. 
These events, together with their aftermath, made Dimitrios completely different from before. His spiritual brethren saw with concern, that he was melancholic and inaccessible, and that he could not concentrate on the lessons they were taking.

---------------------

389. In the evening of the next day, before going to class, Dimitri left early from his house in order to take a short walk.

390. Where he was walking, he noticed a distinctive looking girl coming towards him. He looked at her with admiration and repeatedly caught her eye. From the shy lowering of her eyes, he perceived that he had made a good impression and that motivated him to follow her. Now he could see quite easily, and with satisfaction, that her stature and the lines of her body were not at all inferior to the fine features of her sweet face.

391. The girl turned her head in a discrete way and saw with great pleasure the young man behind her. When she reached the door of her house she turned around and looked at him and shortly after that she appeared at the window of her room. Dimitri was still waiting a small distance away. At the sight of him, the young woman's face took on a happy expression and she involuntarily gave him a sweet smile.

392. All this made the young man depart from there, with a strange -

συνεχίζεται →

to be continued →

αίσθημα μέσα του και με τη ζωηρή επιθυμία να ξαναιδη την κοπέλα που τον αναστάτωσε, να τής μιλήση και να συνδεθη στενά μαζί τής.

393 Το άλλο άπόγευμα ο Δημήτρης βρέθηκε πάλι κάτω απ'το σπίτι τής όμορφης κοπέλας. Σε μια στιγμή την είδε στο παράθυρο χαμογελαστή. Αλλ'άμέσως τραβήχτηκε. Σε λίγη ώρα πέρασε από κοντά του ρίχνοντάς του μια έκφραστική ματιά. Ο νέος την άκολούθησε από απόστασι. Κι'όταν απαμακρύνθηκαν λίγο από τη γειτονιά, την έπλησίασε.

394 «Να με συγχωρείτε, δεσποινίς, για τη στάσι μου. Και πιστέψτε με ότι κι'εγώ δεν τη βρίσκω αξιοπρεπή και φυσικά δεν την συνειθιζω. Αλλά ή έλξις σας είναι τόσο δυνατή, ώστε δεν μπόρεσα ν'αντιστεχθώ. Τ'ομολογώ.»

395 «Κι'εγώ,» άπήντήσε ή νέα με χαμόγελο, «έχω άκούσει πολλές φορές τέτοια κοπλιμέντα. Αλλά να σάς πω, ποτέ μέχρι τώρα δεν έδωσα ιδιαίτερή σημασία.»

396 «Σάς ενχαριστώ πολύ, δεσποινίς, για την εξαίρεση που κάνετε για μένα. Και θα έυχαριστιόμουν ακόμα περισσότέρο, αν θα είχατε την καλωσύνη να με γνωρίσετε από κοντά, για να βεβαιωθήτε για τα αισθήματά μου.»

397 «Για σήμερα δεν μου είναι δυνατόν.» «Δεν πέιραζει, δεσποινις. Κανανίστε να συναντηθούμε, οπόταν εσείς μπορείτε και όπου θέλετε.»

398 Έτσι, οι δυο νέοι συναντήθηκαν την άλλη μέρα σε μια απόμερη έξοχή. Και από τότε βρισκόντουσαν τακτικά. Το αμοιβαίο αίσθημα της αγάπης μεγάλωνε ολοένα. Και σύντομα ή έκκλησία ευλόγησε την ένωσι τους.

399 Οι νεόνυμφοι περνούσαν αγαπημένα και ευτυχισμένα. Και πέριμεναν με λαχτάρα το πρώτο τους παιδί, που θα συνεπλήρωνε την ευτυχία τους. Μια σκέψι μόνο τυρανουσε το Δημήτρη. Η γυναίκα του δεν ήταν αθάνατη σαν κι'αυτόν. Και τα παιδιά που θα έφερνε στον κόσμο θα ήταν θνητά κι'αυτά. Έτσι, με τον καιρό θα έχανε το ένα μετά το άλλο όλα τ'άγαπημένα του όντα, οπότε ή ατελείωτη ζωή του θα ήταν βέβαια μαρτυρική.

feeling inside him and with a lively desire to find the girl once again who had excited him, to speak to her and to be intimately connected with her.

393. The next afternoon, Dimitri found himself at the house of the beautiful girl. Presently, he saw her at the window smiling, but she immediately withdrew. After a little while, she passed him on the street, and she glanced at him. The young man followed her at a distance and when they were some distance from her neighbourhood, he approached her.

394. «Miss, please forgive me stopping you, and believe me, I do not find it a decent thing to do, of course, I don't. But my attraction to you is so strong I could not resist. I confess.»

395. «Me too,» she answered with a smile, «I heard many times such compliments, but I will tell you that I have never paid much attention until now.»

396. «Thank you Miss for this exception. I would be very grateful if you we could meet up so that you can be sure of my feelings for you.»

397. «It's not possible for me today.» «That's alright Miss. Feel free to meet me wherever and whenever you can.»

398. Thus, the young couple met the next day in a secluded place. After that, they met on a regular basis and a mutual feeling of love grew day by day. Soon the church blessed their union.

399. The newlyweds passed their time in a loving and happy manner, and they longed for their first child to complete their happiness. Only one thought tormented Dimitri. His wife was not immortal like him and the children she would bring into the world would be mortal too. In time, he would lose all his beloved ones, one after the other, so that his endless life would become a torment.

συνεχίζεται →

to be continued →

400 "Αλλά γιατί να μην κάνω άθάνατη και την Ελένη μου ;" σκέφθηκε. Άφησε την ιδέα να ώριμάση μέσα του. Εν τω μεταξύ προετίμασε τη γυναίκα του. Και μια νύχτα την πήρε και πήγαν στο σπίτι του Διδασκάλου. Με το αντικλείδι, που είχε από την άλλη φορά, έμπηκαν μέσα με προφύλαξι, πέρασαν απ'το ναό και βρέθηκαν στο μυστηριώδες εργαστήριο, όπου μπορουσε κανείς να γίνη αθάνατος.

401 Η Ελένη, παρά την έκτίμησι που είχε στο Δημήτρη δεν πολυεπίστυε στα μυστηριώδη πράγματα που τής έλεγε. Για να μην του χαλαση όμως το χατήρι τον άφησε να κάνη ότι ενόμιζε καλό. Αυτή δε παρατηρούσε με περιέργεια, αλλά και κάποιο φόβο, τα παράξενα πράγματα που έβλεπε εκεί μέσα. Ο Δημήτρης ετοίμασε εν τω μεταξύ το μίγμα, που είχε κάμει την άλλη φορά για τον εαυτό του.

402 «Να, αυτό είναι το θαυματουργό πιοτό τής αθανασίας. Πιες το.»

403 Η Ελένη το πήρε χωρίς δυσκολία. Σε λίγο φάνηκε ότι ζαλίστηκε κι'αμέσως σωριάστηκε κατά γής. Και την ίδια στιγμή γέννησε. Μπροστά στον κίνδυνο τής γυναίκας του, ούτε καν κυτταξε το παιδί του. Έτρεξε να τη βοηθήση, αλλά βεβαιώθηκε με φρίκη ότι ήταν νεκρή. Έπεσε απάνω της κι'έκλαψε σαν παιδι τον άδικο χαμό της, χωρίς να σκεφθη που βρισκόταν. Το κλαμα τού πατδιού τον συνέφερε λίγο, για να συναισθανθή τη θέσι του. Σήκωσε το πτώμα στον ώμο του, πήρε και το βρέφος στην αγκαλιά του, αφού το σκέπασε προηγουμένως με το σακακι του,. και βγήκε σιγά-σιγά απο το σπίτι τον γέρου.

404 Στη γειτονική του οίκογένεια, αναγκάσθηκε ο Δημήτρης να παραστση διαφορετικά τα πράγματα. Κι'αυτή προθυμοποιήθηκε ν'αναλάβη προσωρινά τη φροντίδα του βρέφους. Την άλλη μέρα, που έγινε ή κηδεία, ο δυστυχισμένος ο άνθρωπος ήταν σωστό κουρέλι. Οσο συλογιζοταν ότι έχασε για πάντα τη λατρευτή του γυναίκα και μάλιστα ότι τη σκότωσε ο ίδιος, έστω και άθελα του, γινόταν σαν τρελλός. Η τυραννική αυτή σκέψι δεν τον άφηνε μέρα νύχτα να υσηχάση. Και βλαστημούσε την ώρα -

400. "But why not make my Eleni immortal too?" he thought. He let the idea mature within him and in the meantime, he prepared his wife for that. Eventually, one night, he took her to the house of the Master. With a spare key that he had from a previously, they entered cautiously, passed through the temple and found themselves in the mysterious laboratory where one could become immortal.

401. Eleni, despite the esteem she had for Dimitri, did not believe much in the mysterious things he told her. In order that he did not lose his temper, she let him do what he thought was a good idea. She was curious, but also afraid of the strange things she saw there. In the meantime, Dimitri prepared the mixture he had made previously for his own use.

402. «Here! Here is the miraculous potion of immortality. Drink it.»

403. Eleni drank it without difficulty and after a moment she became dizzy and immediately collapsed on the ground, and at the same time she gave birth. Faced with the danger to his wife, he did not even kiss his child. He ran to her aid but was horrified to find that she was already dead. Without thinking about where he was, he collapsed on her and cried like a child over her unjust demise. The cry of the baby helped him a little, to realise his situation. He put her body over his shoulder, took the infant in his arms and after covering it with his jacket he slowly made his way out of the old man's house, little by little.

404. To his close family, Dimitri was forced to present things differently and the woman was willing to take care of the baby temporarily. The next day when the funeral took place, the unhappy man was like a rag. The more he reflected on losing his beloved wife forever, and that he had killed her himself, albeit unwittingly, he was like a crazy man. By day or night, this oppressive thought did not let him be. He cursed the hour -

συνεχίζεται →

to be continued →

και τη στιγμή που έγινε αθάνατος, και τώρα δεν ήταν έλεύθερος να δόση τέλος στο μαρτύριο του. Το παιδί του υπό τάς συνθήκας που ήρθε στον κόσμο, δεν μπόρεσε να το άγαπήση κι'έτσι δεν τον παλυαπασχαλούσε.

405 Την άλλη μέρα τής κηδείας, ο Δημήτρης αισθάνθηκε την ανάγκη να βγή έξω, γιατί η ατμοσφαιρα του σπιτιού του τον έπνιγε. Περπατούσε συλλογιζόμενος το άσκοπο τής ζωής του και ζητώντας να βρή μια λύσι. Αλλά δεν το κατωρθωνε.

---------------------

406 Ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά του ο γνωστός κολοσσός. « Φύγε από δω, έφιάλτη τού» φώναξε θυμωμένα. Αυτός όμως του έριξε ένα περιφρονητικό βλέμμα. «Ζητάς να πεθάνης. Αλλά το πράγμα δεν είναι τόσον εύκολο.»

407 «Εκτός αν κατορθώσης να υποτάξης το μυστήριο τής αν υπαρξιάς.;» Μ'αυτ ά ταλογιαέξαφα νιστήκε.

408 "Το μυστήριο τής ανυπαρξίας," είπε μέσα του ο Δημήτρης, "δε μπορεί βέβαια να το υποτάξω. Το σώμα μου όμως θα το καταδικάσω εις θάνατον. Και μετά, ας γίνη ότι θέλει." Και πεισματωμένος έτράβηξε κατ'εύθείαν στο σπίτι του, οπού πήρε αποφασιστικά το ξυράφι, για να κόψη τις άρτηρίες του. Αλλά μολονότι έβαλε όλη του τη δύναμι, δεν έκαμε παρά δυο μαύρα σημάδια στο χέρι του.

409 Βγήκε, έξω φρένών απ'το σπίτι. Και σε λίγο έπεσε μπροστά σε μια ταχυδρομική αμαξά, για να τον ποδοπατήσουν τα άλογα και να τον τσάκισουν οι τροχοί. Ανελπίστως όμως ένα αόρατο χέρι τον σήκωσε από κάτω σώο και άβλαβή.

410 Στην απελπισία του απάνω, σκέφθηκε να πάη σ'ένα νερόμυλο, έξω απ'την πόλι. Εκεί έδεσε τον εαυτό του κοντά στις μεγάλες πέτρες. Αλλά δυο περαστικοί που του είδαν τον έλυσαν με τη βοήθεια του μυλωνά.

and moment he became immortal and that he was not free to put an end to this torment. The child born under such circumstances, would never be able to love or be bothered with him.

405. On the day after the funeral, Dimitri felt the need to go outside because the atmosphere of the house oppressed him. He wandered about pondering the pointlessness of his life and asked for a solution, but he did not find one.

---------------------

406. Suddenly the familiar colossus appeared before him. «Nightmare, get out of here» he shouted at it angrily. In return, the colossus gave a contemptuous look. «You ask to die, but the matter is not as easy as that.»

407. «Unless you succeed in subjugating the mystery of non-existence.» With that he disappeared.

408. "The mystery of non-existence," Dimitri said to himself. "I certainly cannot subjugate it, but I will condemn my body to death. After that, let it do what it wants to do." Stubbornly, he went straight home where he resolutely took a razor to his arteries. But even though he used all his strength, he only made two black marks on his arm.

409. He left his house immediately. After a while, he threw himself in front of a stagecoach so that that the horses would trample him, and the wheels crushed him. However, an unexpected and invisible hand lifted him to safety.

410. In despair, he decided to go to a water mill outside the city where he tied himself onto some huge stones. Even then, two passers-by saw him and released him with the help of the miller.

συνεχίζεται →

to be continued →

411 Εκνευρισμένος από τη νέα αυτή αποτυχία, επήγε κι'έβαλε φωτιά στο σπίτι του. Σε λίγο, ή ατμόσφαιρα γέμισε από καπνό και οι φλόγες τον περικύκλωσαν, ένα εκείνος περίμενε ακίνητος να καη και να γλυτώση απ'τα βάσανα τής έπίγειας ζωής. Ξαφνικά μως μπήκε μέσα στο δωμάτιο ο Διδάσκαλος, ακαλουθούμενος από τέσσερις σκιές. Πήραν το σώμα του και το ξάπλωσαν πάνω σ'ένα κρεββάτι. Στο στήθος του λουλούδιζέ ένα ώραιότατο κόκκινο τριαντ άφυλλο.

412 Αυτές τις σκηνές ώραματίσθηκε ο Δημήτρης την άλλη μέρα τής κηδείας. Κι'όταν άνοιξέ τα μάτια, άρχισε να τα τρίβη απ'την εκπληξι, για ότι εβλεπε μπροστά του. Απ'τις δυο πλευρές του κρεββατιού καθόταν η Μαρία και ή Ελένη, ή γυναίκα του. Και του κρατουσαν τα χέρια. Στο κάτω μέρος βρισκόταν ο Διδάσκαλος, με σταυρωμένα τα χέρια.

413 «Χαιρετήστε, παιδιά μού, το δεύτερο μεταξύ των αδελφών. Ενίκησε κι'αυτός τα στοιχεία κι'επί πλέον το θάνατο.»

414 Ο Δημήτρης έστρέψε εν τω μεταξύ το κεφάλι και παρατηρούσε έκστατικα την Ελένη.

415 «Μην άπορεις,» είπε πάλι ο γέρος. «Το έλιξήριο, που τής έδωσες δεν ήταν για γυναίκα. Και χρειάστηκε αρκετός κόπος, για να την κάνουμε να συνέλθη.»

416 Τρελός απ'τη χαρά του ο Δημήτρης, που ξαναβρήκέ στ'αληθινά τη λατρευτή σύντροφο της ζωής του, έπεσε απάνω της παράφορα. Και το άγαπημένο ζευγάρι σφιχταγκαλιάστηκε με τρυφερότητα, ενώ όλοι οι παριστάχμενοι παρακολουθουσαν με συγκίνησι τη σκηνή.

411. Frustrated by this new failure he went home, and he set it on fire. Soon the air was filled with smoke and flames were all around him. He waited motionlessly to be burnt and save him from the sufferings of this earthly life. But suddenly the Master entered the room, followed by four shadows. They took his body and laid it on a bed. On his chest flowered a most beautiful red rose in full bloom.

412. Dimitri witnessed these scenes the day after the funeral. And when he opened his eyes, he began to rub them in surprise at what he saw in front of him. On either side of the bed sat Maria and his wife Eleni, holding his hands. At the bottom stood the Master with his arms folded.

413. «Greetings my children, the second among the brethren. He too has beaten the elements and additionally, death as well.»

414. Meanwhile, Dimitri turned his head and looked at Eleni with rapt attention.

415. «Don't worry,» the old man said. «The elixir you gave her was not for women. It took a big effort for her to recover.»

416. Dimitri was delirious with joy, as he had truly found the beloved companion of his life once again and was in state of rapture. The estranged couple embraced each other tenderly, while the bystanders emotionally watched on.

συνεχίζεται →

to be continued →