ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

πρώτο μέρος

ΙΣΤΟΠΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ - πρώτο μέρος

Άπα αφήγηση του Δώρου.

σελίδες 31 έως 40

ORDER OF THE LILY AND THE EAGLE

part one

HISTORY OF THE SPIRITUAL FAMILY - part one

As narrated by Doros.

pages 31 to 40

ΠΗΕΡΤΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ο άγνωστος Σοφός : Εμφάνιση του διδασκάλου. Γνωριμία με το Κωνσταντίνο και τον Δημήτριο.

2. Ο πλούσιος έμπορος Κωνσταντίνος : Σχέση του Κωνσταντίνου με την γυναίκα του.

3. Ο νεαρός Δημήτριος με το Διδάσκαλο : Οράματα προηγούμενων ενσαρκώσεων.

3. Ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτριος : Αποφυλάκιση Κωνσταντίνου.

4. Ο Κωνσταντίνος με τον Διδάσκαλο : Ο θάνατος της γυναίκας του Κωνσταντίνου

5. Ο Γιώργος και ο Γιάννης : Συνάντηση του Διδασκάλου και της Μαρίας με τους Δημήτριο Kωσταντίνο. Γιώργο και Γιάννη.

6. Ή αποκάλυψη του Διδασκάλου : Διδασκαλία του διδασκάλου περί Ανθρώπου.

Μύθος της Δημιουργίας : Προορισμός του Ανθρώπου.

7. Ο Νικόλας και ο Τζίμης. Ή αφύπνιση της Δώρας και των 6 τέκνων της.

Σφράγισμα των 6 Γιγάντων από τον Άρχοντα.

8. Ή δοκιμασία του Κωνσταντίνου.

9. Το Δώμα της Ζώης : Το Βιβλίο: της ζωής. Το αλχημικό εργαστήριο του Δώρου.

10. Ο γάμος και ο θάνατός της γυναίκας του Δημήτρη.

11. Δοκιμασία του Δημήτρη : O Δημήτρης ξαναβρίσκει την γυναίκα του.

CONTENTS

1: The unknown Sage : Appearance of the Master. Meeting of Constantinos and Dimitri.

2: Constantinos the rich merchant: Constantinos' relationship with his wife.

3: The young Dimitri with the Master: Visions of previous incarnations.

3: Constantinos and Dimitri: The release of Constantinos.

4: Constantinos with the Master: The death of Constantinos' wife.

5: George and John: Meeting of the Master and Maria with Dimitri, Constantinos, George and John.

6: The revelation of the Master: The Master's teaching on Humanity. Creation myth. Destiny of Humanity.

7: Nicholas and Jimmy. The awakening of Dora and her 6 children: Sealing of the 6 Giants by the Lord.

8: The ordeal of Constantinos.

9: The Chamber[a] of Life: The Book of Life. The alchemical laboratory of Doros.

10: The marriage and death of Dimitri's wife.

11: The ordeal of Dimitri: Dimitri finds his wife again.

[a] ‘Δώμα’ – room, apartment, roof terrace

ΔΕΎΤΕΡΗ ΠΕΡΤΟΔΟΣ

12. Ο αρχηγός του Ισραήλ και ο Καδούρ.

13. Η'πάλη του Κωσταντινάτου με νάνο του Καδούρ. Ή αποστολή των 6 Γιγάντων.

14. Δοκιμασία του Τζίμη.

15. Το έργο και η πάλη του Νικόλα.

16. Η δύναμη της αγάπης του Τζίμη και η μετάνοια του ληστή νάνου.

17. Συζήτηση του Άρχοντα με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο; Περιγραφή του

Δώρου και των απεσταλμένων Του. Λόγια του Αρνιού (Ιησούς). Λόγια του

Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.

17. Ο Πέτρος (Μιμητής). Ή Αποστόλη των Γιγάντων. Τα Ί0 άρθρα Πίστεως.

Επίκληση της Δώρας. Σφράγισμα του Πέτρου από τον Άρχοντα. Αφύπνιση.

του Πέτρου και η συνάντηση του με τους υπόλοιπους.

18. Έναρξη αποστολής των Γιγάντων. Εξομολόγηση Ευχέλαιο στο προφ. Ηλία.

Εξωτερίκευση των Γεννητόρων για βοήθεια στα Τέκνα Τους.

19. Δοκιμασία Πέτρου και ο κίνδυνος της Δώρας. Ο Άρχοντας δίνει το Ρόδο στους δυο Γίγαντες.

20. Αφύπνιση της Δώρας από το λήθαργο. Μετάνοια ενός νάνου του Καδούρ.

21. Η Δώρα σώζει το Δημήτριο. Τέλος της Αποστολής. Η θυσία.

CONTENT PART TWO

12: The leader of Israel and Kadour.

13: The struggle of Constantinos with the dwarf of Kadour. The mission of the 6 giants.

14: The ordeal of Jimmy.

15: The work and struggle of Nicholas.

16: The strength of Jimmy's love and the repentance of the robber dwarf.

17: The Lord's conversation with the emperor Constantinos. Description of Doros and His envoys. The sayings of the Lamb (Jesus). The sayings of Constantinos the Palaiologos.

17: Peter (Mimitis). The Mission of the Giants. The 10 Articles of Faith. Invocation of Dea. Sealing of Peter by the Lord. Peter's awakening and his meeting with the others.

18: The start of the Giants' mission. Confession extreme unction[b] at prophet Elijah. The exteriorisation of the Generators to help their children.

19: Peter's ordeal and the danger to[c] Dora. The Lord gives the Rose to two Giants.

20: The awakening of Dora from slumber. Repentance of a dwarf of Kadour.

21: Dora saves Dimitri. The End of the mission. The sacrifice.

[b] EE: ‘Ευχέλαιο’ – extreme unction – ‘a sacrament in which a priest anoints and prays for the recovery and salvation of a critically ill or injured person’.

[c] EE: ‘κίνδυνος’ – danger, risk, hazard, jeopardy.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ευχαριστώ θερμά όσους βοήθησαν στη μετάφραση αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο της Καθαρεύουσας στα ελληνικά στα αγγλικά. Όπου είναι δυνατόν, έχουμε προσθέσει υποσημειώσεις στο αγγλικό κείμενο προκειμένου ναπαρέχουμε πρόσθετο πλαίσιο για όσους διαβάζουν αυτήν την αφήγηση. Θα ενθαρρύνουμε όλους τους αναγνώστες να κάνουν τη δική τους έρευνα στα διάφορα στοιχεία που καλύπτονται από αυτό το κείμενο.

Το πρώτο μέρος αυτού του κειμένου αφορά τη συγκέντρωση και τη συλλογή των διαφόρων μελών της πνευματικής οικογένειας και τη διδασκαλία και προετοιμασία αυτών των ατόμων για τις αποστολές τους. Αυτή η δραστηριότητα επικεντρώνεται μέσα και γύρω από την Αθήνα, ενώ το δεύτερο μέρος της αφήγησης αφορά τις δραστηριότητες εκείνων των αποστολών που αναλαμβάνουν άτομα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, την Ο θωμανική Αυτοκρατορία, τη Μασσαλία Γαλλία, το Βουκουρέστι και μια περιοχή υπό τη ρωσική δικαιοδοσία.

(Το 1822, η Ελλάδα ανεξαρτητοποιήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το 1832 ιδρύθηκε το Βασίλειο της Ελλάδος.)

Με βάση την αφήγηση και τις αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μπορούμε να χρονολογήσουμε αυτήν την ιστορία πριν από το 1922, που αντιστοιχεί στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Της διάλυσης προηγήθηκε η «Επανάσταση των Νεότουρκων» που σημειώθηκε τον Ιούλιο του 1908 που αποκατέστησε το οθωμανικό σύνταγμα του 1876 και έφερε την πολυκομματική πολιτική με ένα εκλογικό σύστημα δύο σταδίων με οθωμανικό κοινοβούλιο. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία αναφορά στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σε αυτή την αφήγηση, επομένως μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι τα γεγονότα είναι σίγουρα προγενέστερα του 1914.

INTRODUCTION

Many thanks are extended to those who helped in translating this text from the original Katharevousa Greek to English. Wherever possible, we have added footnotes to the English text in order to provide additional context for those reading this narrative. We would encourage all readers to make their own research into the various elements that are covered by this text.

The first part of this text concerns the gathering and collecting of the various members of the spiritual family and the teaching and preparation of those individuals for their missions. This activity is centred in and around Athens, while the second part of the narrative concerns the activities of the missions undertaken by individuals in various parts of Greece, the Ottoman empire, Marseilles France, Bucharest [1], and an area under Russian jurisdiction.

(In 1822, Greece became independent from the Ottoman Empire and in 1832, the Kingdom Greece was founded.)

Based on the narrative and references to the Ottoman Empire, we can time this story prior to 1922, which corresponds to the dissolution of the Ottoman empire. This dissolution was preceded by the 'Young Turk Revolution' which occurred in July 1908 that restored the Ottoman constitution of 1876 and brought in multi-party politics with a two-stage electoral system with an Ottoman parliament. Additionally, there is no reference to the first world war in this narrative, so we can safely say that events are certainly prior to 1914.

Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι το «Ζάππειο» στην Αθήνα, πουβρίσκεται δίπλα στον Εθνικό Κήπο στο κέντρο της Αθήνας, εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1888. Ομοίως, έχουμε σημείο αναφοράς για τον Ιλισό ποταμό που διασχίζει την Αθήνα, το οποίο το 1900, ήταν ακόμη ως επί το πλείστον ακάλυπτη. Λόγω μιας τεράστιας αστικής επέκτασης μετά το 1900, ο ποταμός καλύφθηκε πλήρως μέχρι το το 1948.

Αξίζει να κάνουμε μια σύντομη ιστορία της πόλης της Κωνσταντινούπολης, που σήμερα ονομάζεται Κωνσταντινούπολη. Πριν από το 330 μ.Χ., η πόλη ήταν γνωστή ως Βυζάντιο και όταν το δυτικό και το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώθηκαν ξανά, η αρχαία πόλη του Βυζαντίου επιλέχθηκε για να χρησιμεύσει ως η νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετονομάστηκε σε Nova Roma, ή «Νέα Ρώμη» από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα. Στις 11 Μαΐου 330 μετονομάστηκε σε Κωνσταντινούπολη και αφιερώθηκε στον Κωνσταντίνο.

Τελικά, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Ο θωμανούς Τούρκους και καταλήφθηκε στις 29 Μαΐου 1453, μετά την κορύφωση μιας πολιορκίας 53 ημερών που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου. Η πόλη διατήρησε το όνομά της ως Κωνσταντινιγιέ μέχρι το 1930, όταν μετονομάστηκε σε Istanbul μετά τον σχηματισμό της Δημοκρατίας της Τουρκίας.
(Η Κωνσταντινούπολη προέρχεται από την ελληνική φράση «Στην Πόλι» που σημαίνει «στην πόλη». Ήταν η απάντηση στην ερώτηση «πού πας;»)

Η σημασία αυτής της πόλης οφείλεται, εν μέρει, στη στρατηγική γεωγραφική της θέση στον Βόσπορο που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ρωσία, ανά τους αιώνες, είχε σχέδια στο Kostantiniyye για να εξασφαλίσει πρόσβαση στο ναυτικό της στο μοναδικό της ναυτικό λιμάνι με θερμά βαθιά νερά. Από το 1453, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η πόλη δέχθηκε διάφορες εξωτερικές και εσωτερικές επιθέσεις, αλλά καμία δεν κατάφερε να πολιορκήσει την Κωσταντινιγιέ ούτε, μάλιστα, να καταλάβει την πόλη. Τούτου λεχθέντος, από τις 13 Νοεμβρίου 1918 έως τις 6 Οκτωβρίου 1923, η πόλη καταλήφθηκε από βρετανικά, γαλλικά, ιταλικά και ελληνικά στρατεύματα. Δείτε την "Ανακωχή του Μούδρου".

In addition, we know that 'Zappeion' in Athens, which is next to the National Gardens in central Athens, was inaugurated in October 1888. Similarly, we have a datum point for the Ilissos river that flows through Athens which, in 1900, was still mostly uncovered. Due to a massive urban expansion post 1900, the river was completely covered by 1948.

It is worth giving a brief history of the city of Constantinople, now called Istanbul. Prior to 330 CE, the city was known as Byzantium and when the Western and Eastern parts of the Roman Empires were reunited, the ancient city of Byzantium was selected to serve as the new capital of the Roman Empire. It was renamed Nova Roma, or 'New Rome' by Emperor Constantine the Great. On 11 May 330, it was renamed Constantinople and dedicated to Constantine.

Eventually, Constantinople was put under siege by the Ottoman Turks and was captured on 29 May 1453, after the culmination of a 53-day siege that started on 6 April. The city retained its name as Kostantiniyye until 1930, when it was renamed to Istanbul after the formation of the Republic of Turkey.
(Istanbul originates from the Greek phrase " Στην Πόλι " (stim poli), which means "to the city", in answer to the question, "where are you going?")

The importance of this city is, in part, due to its strategic geographical location on the Bosporus which connects the Black and White Seas (the Mediterranean). We should note that Russia, throughout the ages, had designs on Kostantiniyye in order to secure access for its navy at its only warm deep water naval port. Since 1453, the Ottoman Empire and the city came has come under various external and internal attacks, but none managed to place Kostantiniyye under siege nor, indeed, to occupy the city. Having said that, from 13 Nov 1918 to 6 Oct 1923, the city was occupied by British, French, Italian and Greek troops. See the "Armistice of Mudros".

Κατά την ανάγνωση αυτής της αφήγησης ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει κατά νου την έλλειψη των σύγχρονων μηχανικών οχημάτων μεταφοράς που σήμερα επιταχύνουν τόσο τις επικοινωνίες όσο και τα ταξίδια. Επομένως, δεν υπήρχαν αεροσκάφη, αυτοκίνητα, τρένα, μοτοσικλέτες ή λεωφορεία. Οι κύριες μορφές μεταφοράς ήταν: με τα πόδια, με άλογα, κάρα και πούλμαν και, φυσικά, η θαλάσσια ναυτιλία που βοηθούσε τις επικοινωνίες μέσα και γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου.

Περιλαμβάνουμε εδώ μια σύντομη προειδοποίηση σχετικά με την 'Ιστορία της Πνευματικής Οικογένειας'.

Αυτό το έγγραφο είναι αξιοπερίεργο, είναι αβέβαιης προέλευσης και εγείρει μια σειρά αντιρρήσεων. Τα γεγονότα σε αυτήν την ιστορία προηγούνται ή ταυτίζονται με τα ιστορικά γεγονότα του T.K+A. [b] στο Παρίσι και το Κάιρο. Επιπλέον, τα άτομα που αναφέρονται σε αυτήν την αφήγηση αναφέρονται σε άτομα πουείναι ανεξάρτητα και χωριστά και από τα ίδια άτομα στο T.K+A. εκείνη την εποχή.

Με βάση την εμπειρία του μεταφραστή, αυτή η αφήγηση οδηγεί συχνά τους Έλληνες αναγνώστες να υιοθετήσουν μια παθητική στάση απέναντι στη διδασκαλία της Μαρί, της ιδρυτή του T.K+A. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ιστορία προβλέπει την αποκατάσταση του Βυζαντίου και η υπόθεση γίνεται τότε ότι αυτή θα καθοδηγηθεί από τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και ότι ο ελληνικός λαός δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα εκτός από το να περιμένει το 'μεγάλο ημέρα'. Θα μπορούσαμε μάλιστα να προτείνουμε ότι αυτός είναι, ίσως, ο σκοπός του Δώρου, του αφηγητή. Δηλαδή, να αφυπνίσουμε το Ελληνικό Έθνος στη συνειδητοποίηση ότι το πρώτο βήμα σε κάθε μυητικό έργο, είναι το προσωπικό έργο της διαμόρφωσης της «αληθινής προσωπικότητας» μας. Η συλλογική δουλειά ενός έθνους γίνεται τότε δυνατότητα.

While reading this narrative the reader should keep in mind the lack of the modern mechanical transport vehicles that today, speed both communications and travelling. Therefore, there were no aircraft, cars, trains, motorcycles or buses. The main forms of transport were: by foot, horse, carts and coaches and, of course, maritime shipping which aided communications in and around the Mediterranean basin.

We include here a brief warning regarding the 'History of the Spiritual Family'.

This document is a curiosity, is of uncertain provenance and raises a number of objections. The events in this story run prior to or are concurrent with the historic events of the O.L+E. [c] in Paris and Cairo. In addition, the individuals mentioned in this narrative refer to people who are independent and separate and from those same people in the O.L+E. at that time.

Based on the experience of the translator, this narrative often leads Greek readers to adopt a rather passive attitude towards the teaching of Marie, the founder of the O.L+E. This is because the story predicts the restoration of Byzantium, and the assumption then becomes that this will be led by the protagonists of this story and that the Greek people need not do anything apart from waiting for the 'great day'. We might even suggest that this is, perhaps, the purpose of Doros, the narrator. That is, to wake up the Greek Nation to the realisation that the first step in any Initiatic work, is the personal work of forming our 'true personality'. The collective work of a nation then becomes a possibility.

[b] T.K+A. - Τάγμα του Κρίνου και του Αετού

[c] O.L+E. - Order of the Lily and the Eagle.

Κάνοντας αυτή τη μετάφραση της "Ιστορίας της Πνευματικής Οικογένειας" διαθέσιμη στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, ελπίζουμε ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη θα μπορέσουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα όταν εξετάζουν το νόημα που περιέχεται σε αυτή την αφήγηση.

In making this translation of the "History of the Spiritual Family" available to the general readership, we hope that all interested parties will be able to take a step back and see the 'bigger picture' when considering the meaning contained in this narrative. Of course, you should therefore make of this story, whatever you will.

KePu Αύγουστος 2023

KePu August 2023

242 Ο γέρος δεν έκρυψε την απογοήτευσί του. Ύστερα ρώτησε και τούς άλλους. Οι δυο καινουργιοφερμένοι στον κύκλο, δεν απήντησαν καλύτερα. Μόνον ο Δημήτρης κατόρθωσε να πη κάτι, που είχε λίγο βάθος και ουσία.

243 Ακολούθησε μια λιγόστιγμή σιωπή.

244 «Φαντάζεσθε λοιπόν, φίλοι μου, ότι ο άνθρωπος επλάσθη μόνον από ύλη και ότι το κύριο μέλημά του είναι η ικανοποίησής της κοιλιάς και των αισθήσεών του ; Ο σκοπός της ζωής του, νομίζετε ότι είναι να ανέβη με κάθε μέσον σε μια περίβλεπτη θέσι, μέσα σε μια παράλογη και άδικη κοινωνία ; Και θαρείτε ότι η συνείδησις του θα είναι εν τάξει αν όλες του οι προσπάθειες καταλήξουν σε επιτυχίες, που δεν έχουν ηθικές και λογικές βάσεις; Και όταν έρθη ο θάνατος και τ’αγαπητά του όντα βιασθούν να θάψουν το βρωμερό του σώμα μέσα στην Γη, τι σκέπτεσθε; Ότι το πάν τελείωσε έτσι άδοξα ;»

245 Σταμάτησε, για να πάρη την αναπνοή του, ενώ οι τέσσερις νέοι είχαν την εντύπωση ότι άκουγαν αλήθειες που βρίσκονταν μέσα τους σε λήθαργό και οι οποίες ξυπνούσαν τώρα με τα εμπνευσμένα και υποβλητικά λόγια του δασκάλου των.

246 «Όχι, αγαπητοί μου,» εξακολούθησε, «ο άνθρωπος δεν είναι ένα απλό πλάσμα, μέσα στη φύσι, με προορισμό να ζήση όπως δύποτε καλά κάμποσα χρόνια κι’ύστερα να σβύση άδοξα, αφού προηγουμένως συντέλεση στη διαιώνιση του είδους. Αν προσέξετε λίγο θα βεβαιωθήτε ότι κάθε πράξις μας είναι αποτέλεσμα σκέψεως, θελήσεως και αποφάσεως. Ο πνευματικός αυτός μηχανισμός των πράξεων μας, είναι θαυμάσιος κι’άξιζε τον κόπο να σας απασχολούσε περισσότερο. Επίσης δεν θα ήταν χάσιμο καιρού αν ξεύρατε καλύτερα τι είναι το χώμα που αφομοιώνει το σώμα μας μετά θάνατον, τι είναι η Γη, το πλανητικό μας σύστημα, το στερέωμα και γενικά τι είναι η Φύσις. Ολ’αυτά θα τα καταλαβαίνατε καλύτερα, αν μελετούσε καθένας σας τον εαυτό του, γιατί ο άνθρωπος πρέπει να ξεύρετε ότι είναι ένας σωστός μικρόκοσμος. O άνθρωπος, -

242. The old man did not hide his disappointment. He then asked the others. The two newcomers to the circle did not respond any better. Only Dimitri managed to say something that had some depth and substance.

243. A short silence followed.

244. My friends, do you imagine that someone was created only from matter and that the main concern is the satisfaction of the belly and senses? Do you think the purpose of one’s life is to rise by any means to a prominent position, in an absurd and unjust society? That you find one’s conscience is fine while all the efforts end in success, and that there is no moral and rational basis? And, when death comes and their beloved rush to bury their filthy body in the ground, what do you think? That everything ends so ingloriously?»

245. He paused to catch his breath, while the four youths had the impression that they were hearing truths which lay dormant within them, and which were now being awakened by the inspiring and evocative words of their master.

246. «No, my dear ones,» he continued, «mankind is not a simple creature of nature, destined to live once as they please for a few years and then to perish ingloriously, having previously contributed to the perpetuation of the species. If you pay some attention, you will make sure that our every action is the result of thought, will and decision [4]. This spiritual mechanism of our actions is wonderful, and it is worth the trouble to concern us more. As well, it is not a waste of time to know what the soil is that assimilates our body after death, what the Earth is, our planetary system, the heavens and generally what Nature is. You would understand all this better if each of you studied themselves, because you must learn that MAN [5] is a true microcosm. MAN, -

συνεχίζεται →

to be continued →

φίλοι μου, είναι προικισμένος με μια εξαιρετική Ψυχή κι’ένα προσωπικό Πνεύμα, που δεν το έχουν τα άλλα δημιουργήματα. Και όμως όλα σχεδόν τα όντα που λέγονται ευσυνείδητα, αφήνουν ασυνείδητά αυτά τα δυο υπέροχα χαρίσματα, χωρίς καλλιέργειά, ενώ διαφορετικά θα ήσαν οι παράγοντες της πραγματικής προόδου και εξελίξεως των.

247 Κοντοστάθηκε πάλι και κυττάζοντας τον καθένα με χαμόγελο συνέχισε.

248 «Υπάρχει όμως και κάτι, που δεν θα το βρίσκατε μόνοι σας, όσο κι’αν μελετούσατε τον εαυτό σας. Κι’αυτό είναι, ότι έκτος απ’τούς φυσικούς γονείς σας έχετε και πνευματικούς και ότι πνευματικός πατέρας όλων σας είμαι εγώ. Ή πνευματική δε μητέρα σας, ξέρετε ποια είναι ; . . . . . Είναι η Μαρία.»

249 Το τέλος της ομιλίας του μυστηριώδους ανθρώπου, ήταν τόσο ανέλπιστο και παράξενο για τούς τέσσερις νέους, ώστε παρ’όλη την ἑκτίμησι, που του είχαν εγύρισαν και τον κύταξαν μ’ένα τέτοιο τρόπο, σαν να ήθελαν να βεβαιωθούν, αν είχε ακόμα το λογικό του.

250 «θα προσπαθήσω,» είπεν ο γέρος με τη συνειθισμένη του ηρεμία, «να σας βγάλω απ’την αμφιβολία, που σας γένησε η αποκάλυψής μου, θα ήθελα όμως προηγουμένως να μου γράφατε, τώρα που έδωσα κατέυθυνσι στις σκέψεις σας, ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεως του ανθρώπου, πάνω στη Γη.»

251 Με την τελευταία λέξι σηκώθηκε αμέσως κι’άνοιξε ένα συνεχόμενο δωμάτιο. «Περάστε.»

252 Οι τέσσερις επισκέπτες εμπήκαν μέσα, χωρίς να πούνε τίποτε.

253 «Εδώ, όπως βλέπετε,» είπε πάλι ο οικοδεσπότη ς, «υπάρχουν όλα τα χρειαζούμενα. Καθήστε χωριστά, σκεψθήτε μόνοι σας και γράψετε ότι νομίσετε καλό.»

254 Και βγήκε κλείνοντας την πόρτα.

my friends, is endowed with an extraordinary Soul and a personal Spirit, which other creatures do not have. Yet almost all beings who are called conscience, unconsciously leave these two wonderful gifts uncultivated, whereas otherwise, they would be the factors of real progress and evolution.

247. Stopping short, he looked at everyone with a smile and he continued.

248. «But there is also something that you will not find on your own, no matter how much you study yourself. And that is, apart from your physical parents you have spiritual parents, and I am the spiritual father of all of you. And your spiritual mother, do you know who she is? . . . . . It’s Maria.»

249. The end of the mysterious man’s speech was so unexpected and strange to the four young men that, in spite of the esteem they held him in, they looked at him in such a way to make sure if he was still in his right mind.

250. «I will try,» said the old man with his usual calmness, «to removal all doubt that my revelation has given birth in you. But first, now that I have given direction to your thoughts, I would like you to write down the purpose of a person’s existence on Earth.»

251. With the last word he immediately got up and opened an adjoining room. «Go in.»

252. The four visitors entered without saying anything.

253. «Here, as you can see,» said the host again, «is everything we need. Sit separately, think for yourselves and write what you think is appropriate.»

254. And he closed the door on the way out.

συνεχίζεται →

to be continued →

255 Όταν έμειναν μόνοι οι νέοι, αλληλοκοιτάχθηκαν σαστισμένα κι’ύστερα έριξαν μια ματιά γύρω τους. Το δωμάτιο ήταν μικρό και μάλλον στρογγυλό κι’είχε στο βάθος άλλη μια πόρτα. Ή επίπλωσίς του ήταν απλή, άλλα κομψή και όλα εκεί μέσα είχαν το χρώμα τ’ουρανού. Χωρίς να βγάλουν μιλιά, πήραν θέσεις και για κάμποσα λεπτά έμειναν όλοι σκεπτικοί. Πρώτος απ’όλους άρχισε να γράφει με πολλά διαλείμματα ο Δημήτρης. Οι άλλοι δεν μπορούσαν ακόμα να συγκεντρωθούνε. Σιγά-σιγά ο ένας μετά τον άλλον επίεζε τον εαυτό του να χαράξει κάτι στο χαρτί, αλλ’αυτά που έγραφαν δεν ικανοποιούσαν ούτε και τούς ίδιους. Έτσι τουλάχιστον φαινόταν. Όποιος τελείωνε έμενε στη θέσι του, με στενοχωρημένο ύφος, ενώ έξω απ’το δωμάτιο ακουγόταν πότε-πότε η περπατησιά του γέρου. Μεγάλη εντύπωση έκαμε σ᾽ όλους, ότι μόλις άφησε την πέννα και ο τέταρτος, άνοιξε η πόρτα και παρουσιάστηκε μπροστά τους ο μυστηριώδης τύπος. Ήταν πιο σοβαρός από πριν.

256 «θεωρώ περιττό να κυττάξω τα γραπτά σας, γιατί ξέρω καλά ότι δεν γράψατε τίποτε το αξιόλογο. Εν τούτοις σας άφησα να κάμετε αυτό τον κόπο, για να καταλάβετε εσείς οι ίδιοι, σε ποιο σημείο βρισκόσαστε στην αρχή της διδασκαλίας μου. Όπως βλέπετε δεν είναι οι γνώσεις σας, που μ’έκαμαν να διαλέξω εσάς αντί άλλων. Συνεργάτας του σκοπού μου, θέλησε να σας κάνει η Ειμαρμένη[6], Αλλ’ας πάρουμε ένα τονωτικό πριν προχωρήσουμε.»

257 Κι’επρόσφερε στον καθένα ένα πολύ νόστιμο λικέρ. Ύστερα κάθησε ανάμεσά τους κι’άρχισε ν’άφηγηται ήρεμα.

258 «Στο βάθος των αιώνων, στο άγνωστο του χρόνου, υπήρχε ένα και μόνο βασίλειο, που θα μπορούσε κανείς να το χαρακτιριση ως απολυτως ευτυχισμένο. Γιατί όλα ανεξαιρέτως τα όντα που ζούσαν σ᾽ αυτό, περνούσαν τόσο αρμονικά μαζί με το Βασιλιά τους, τον ωραίο Μοναχογιό του κι’αναμεταξύ τους, ώστε είναι αδύνατο και στο πιο ευφάνταστο ανθρώπινο πνεύμα να οραματισθεί την ευτυχία τους. Κάποτε οι δυο Άρχοντες του Βασιλείου αποφάσισαν να τεκνοποιήσουν, με την πνευματική -

255. When the young people were alone, they looked at each other in bewilderment and then glanced around the small and roundish room which had a second door at the back. The furnishing was simple but elegant, and everything had the colour of the sky. Without saying a word, they took their seats and for a few minutes they remained thoughtful. Dimitri was the first to start writing with many pauses. The others were unable to concentrate. Slowly, one after another forced themselves to write something down, but what they wrote did not satisfy them. At least that was how it appeared. Whoever finished remained in their seat, with a distressed expression, while outside the room the old man’s footsteps could be heard from time to time. When the last person put their pen down, it made a great impression on them that the door opened, and the mysterious man appeared. He was more serious than before.

256. «I consider it unnecessary to collect your writings, because I know very well that you wrote nothing of value. Nevertheless, I put you to this trouble, so that you could understand where you were at the beginning of my teaching. As you can see, it is not your knowledge that made me choose you over others. Heimarmene wants to make you partner of my purpose. But let us have a tonic before we move on.»

257. After offering each person a very tasty liqueur he then he sat down amongst them and began to narrate calmly.

258. «In the depths of the aeons in the unknown of time, there was a single kingdom that we could characterise as being absolutely happy. Because without exception, all the beings who lived there lived harmoniously with their King, his beautiful only Son[7] and amongst themselves. That is, it is impossible even for the most imaginative human spirit to envision their happiness. Once, the two Lords of the Kingdom decided to procreate, with their spiritual –

συνεχίζεται →

to be continued →

τους δύναμι. Και γεννήθηκαν δυο νέες υπάρξεις. Ο Δώρος απ’τον Πατέρα και η Δώρα απ’το Γιο. Ο πρώτος έγινε ένας ωραίος, υψηλός και δυνατός άντρας, με κύριο χαρακτηριστικό τη Σοφία[8]. Αλλά και η Δώρα δεν υστέρησε σε χαρίσματα. Επλάστηκε ονειρωδώς ωραία και με προορισμό να προσωποποίηση και ενσαρκώση την Αγάπη. O Βασιλιάς εθεώρησε καλό να ένωση τα δυο προνομιούχα αυτά πλάσματα με τούς δεσμούς του Ὑμεναίου. Και διεκήρυξε την απόφασι του. Έτσι, όταν έφθασε η ωρισμένη μέρα, όλο το Βασίλειο, πανηγύρισε χαρμόσυνα το γεγονός. Θέλετε να ιδητε κι’εσείς αυτή την εορτή; Να κυττάξετε, εκεί ψηλά.

259 Κι’έδειξε με το δεξί του χέρι τον τοίχο. Σ᾽εκείνο το μέρος ακριβώς παρουσιάστηκε μια μαγευτική εικόνα. Ο μεγαλοπρεπής και επιβλητικός Βασιλιάς χαμογελούσε από ικανοποίηση για την αρμονική ενωσι που δημιούργησε, καθώς και για την αγαλλίασι που αισθανόταν όλοι οι επήκοοι του. Στο πλάι του, ακτινοβολούσε επίσης από χαρά και ο Γιός του. Λίγο πιο πέρα διακρινόταν, άνάμεσά σε σύννεφα, το χαριτωμένο σύμπλεγμα του σφιχταγκαλια σμένου ζευγαριού, ενώ μπροστά τους έπαιζαν αυλητρίδες κι’εχόρευαν αιθέρια μερικές πεντάμορφες νύμφες ...»

260 Ο ομιλητής εξηκολούθησε την παραβολική ιστορία του.

261 «Ο Βασιλιάς διέταξε ατόπιν το Δώρο και την Δώρα να γυρίσουν όλο το Βασίλειο και ν’απολαύσουν τ’αγαθά της ενώσεώς των. Πέρασαν αιώνες από τότε. Ο Δώρος ένοιωσε την ανάγκη να τεκνοποίηση κι’αυτός. Και μια μέρα, που είχε στην αγκαλιά του τη Δώρα, γέννησε από το δεξί μέρος του στήθους, ένα παιδί, το Νου. Π αρατηρήστε κι αυτή την εικόνα.

262 Έστρεψαν όλοι και είδαν με ζωηρό ενδιαφέρον να χάνεται η πρώτη σκηνή και να παίρνη τη θέσι της η γέννησι του ζεύγους. Κατόπιν ήρθε να συμπληρώση την ευτυχία του Δώρου και της Δώρας ο Νους, ένα παχουλό και ωραίο βρέφος, που το κρατούσαν με καμάρι πάνω στα γόνατά τους.

263 Πέρασαν πάλι αιώνες, εσυνέχισεν ο γέρος. Οι σχέσεις του ζευγαριού μας, -

power. And two new beings were born. Doros from the Father and Dora from the Son. The first became a handsome, tall and strong man, whose main characteristic was Wisdom. Dora was also not lacking in gifts. She was created as a dreamy beauty, destined to personify and embody Love. The King thought it good to unite these two privileged creatures with the bonds of Hymenaeus[9] and he announced his decision. Thus, when the appointed day arrived, the whole Kingdom joyfully celebrated the event. Do you want to see this celebration too? Look, high up there.

259. He then pointed with his right hand to the wall. In that very place a magnificent vision was presented. The majestic and imposing King smiled with satisfaction at the harmonious union he had created, as well as at the jubilation felt by all within earshot to him. At his side, his Son also beamed with joy. A little further away, amongst the clouds, there were a charming group comprising the tightly entangled couple, while in front of them pipers played, and some gorgeous nymphs danced ethereally ...»

260. The speaker continued his historic parable.

261. «The King then commanded Doros and Dora to go round the whole Kingdom and enjoy the riches of their union. Aeons passed since that time and Doros felt the need to bear a child. And one day, when he held Dora in his arms, he gave birth to a child Nous[10], from the right side of his chest. Take note of this image.

262. They all turned and watched with lively interest as the first scene faded away and in its place the birth of the pair. Consequently, to complete the happiness of Doros and Dora, Nous came, a plump and beautiful infant, which they held proudly on their knees.

263. Again, aeons passed the old man continued. The relationship of our couple, -

συνεχίζεται →

to be continued →

  από πνευματικές που ήσαν, άρχισαν να γίνωνται ὁλοένα περισότερο αισθησιακές[11] Έτσι κάποτε η Δώρα σύνέλαβε με τα Δώρο και γέννησε ένα άλλο παιδί, τα Βούλο[12]. Οἱ γονείς δοκίµασαν πάλι την ίδια χαρά και καμάρωναν ευτυχισμένοι τα παιδιά τους. Εν τω μεταξύ η Δώρα περίµενε με λαχτάρα κι’άλλη γέννα. Και σε λίγο διάστηµα γέννησε, όπως θα ἱδήτε, το Ῥώμο[13].

264 Οι τέσσερις νέου περιεργάσθηκαν με το ίδιο πάντα ενδιαφέρον το Δώρο και τη Δώρα που ασχολούνταν με τη νέα γέννα, η όποια τούς εχάρισε ένα τετράπαχο βρέφος. Αυτό το παιδί ήταν εξαιρετικό. Με την πρώτη του εμφάνιση έδειξε ότι είναι πολύ δυνατό και όταν το πρώτο εσῄκωσεν ο Δώρος λαμποκοπούσε.

265 «Κατόπι νακολούθησαν, αγαπητοι μου κι’άλλες γεννήσεις. Έτσι ήρθαν στη ζωή ο Φρόνιμος και μετά ο Λόγος. Ο τελευταίος αυτός γεννήθηκε απ’το Δώρο μόνο, σαν τον πρωτογιό, τον Νού. Ύστερα πήραν σειρά ο Αριθμητής και ο Μιμητής. Αυτός είναι ο έβδομος και τελευταίος γυιός του Δώρου και της Δώρας. Και όπως θα ιδήτε στην τελευταία εικόνα, τόσο η γέννησί του όσο και ο ίδιος απετέλεσαν εξαιρέσεις ;»

266 Και πράγματι. Αυτή τη φορά η Δώρα πονούσε, ίδρωνε και υπέφερε πολύ, πράγμα που στενοχωρούσε το Δώρο. Γι’αυτό και προσπαθούσε να την ανακούφιση λίγο, με κάθε δυνατό μέσον. Με τα πολλά βάσανα βγήκε επί τέλος ένα άσχημο και φωσφορώδες όν. Εν τούτοις ο πατέρας τού το κύτταζε και το περιποιόταν με την ίδια στοργή, που αισθανόταν και για τα άλλα του παιδιά. Εκείνη τη στιγμή φάνηκε στο βάθος τής εικόνας ένα μικρό άστρο, ανάμεσα σε σύννεφα.

267 «Να, και το άστρο του,» είπε ο γέρος. Και σε λίγο, όταν εξαφανίστηκε η εικόνα εξακολούθησε.

268 Ο Βασιλιάς παρακολουθούσε μ’ευχαρίστησί τούς γιούς του Δώρου και της Δώρας. Και κάποτε τούς έδωσε το δικαίωμα να εξουσιάζουν τους υπηκόους –

from where they were in the spiritual {realm}, started to become more and more aesthetic. So once Dora conceived with Doros she gave birth to another child, Voulos. Again, the parents tasted the same joy and happily boasted about their children. Meanwhile, Dora eagerly awaited another birth and in a short while she gave birth, as you will see to Rοmοs.»

264. The four young men scrutinised with the same interest, Doros and Dora who were occupied with the new birth that had blessed them a chubby infant. The child was exceptional. On his first appearance, he showed that he was very strong and when Doros first stood him up, the child lit up.

265. «Then followed, my beloved ones, more births. This is how Fronimos[14] and Logos[15] came into being. Logos was born from Doros like the firstborn Nous. Then in their order, Arithmitis[16] and and Mimitis[17] came. He is the seventh and last son of Doros and Dora. And as you will see in the last image, both his birth and he himself were exceptional.»[18]

266. Truly. This time Dora was in pain, sweating and suffering a lot, which distressed Doros. That is why he tried to relive her a little using any means possible. After much suffering, finally out came an unsightly and phosphoric being. However, the father cherished and cared for him with the same affection that he felt for his other children. At that moment, among clouds a small star appeared in the background of the image.

267. «Yes, his star,» said the old man. And after a little, after it disappear, the image continued.[19]

268. The King watched with pleasure the sons of Doros and Dora. And at once, he gave them the right to govern over the subjects –

συνεχίζεται →

to be continued →

τού Βασιλείου του. Πέρασαν αιώνες από τότε και οι επτά αδελφοί εξακολουθούσαν να κυβερνούν με απόλυτη αρμονία. Έτσι απόλυτη ήταν και η ευτυχία όλων των υπηκόων. Μία μέρα ο κακοφτιαγμένος Μιμητής βρέθηκε στην άκρη του Βασιλείου. Από κει παρατήρησε με περιέργεια ότι στο βάθος άρχιζαν τα όρια μίας άλλης εκτάσεως. Το πράγμα τον έβαλε σε σκέψεις, που για πρώτη φορά περνούσαν απ’το νου του. Απ’το ένα μέρος τον ενθουσίαζε η ιδέα, που γεννήθηκε μέσα του. Από το άλλο όμως το κυρίευε φόβος μπροστά στο τόλμημα που έπρεπε να κάμη. Ή πάλη αυτή βάσταξε πολύ διάστημα. Τέλος, νίκησε ο ενθουσιασμός του και πήρε τη μεγάλη απόφαση να πραγματοποίηση το μεγαλοεπιβουλο σχέδιο του. Κι’όταν συναντήθηκε με τούς αδελφούς του τα καταφερε με την επιχειρηματολογία του να συμφωνήσουν όλοι μαζί του, ότι αντί να είναι απλοί κυβερνήτες, πολύ καλύτερα γι’αυτούς θα ήταν αν δημιουργούσαν δικό τους βασίλειο στην άλλη χώρα, όπου να είναι απόλυτοι άρχοντες. Έτσι μια μέρα οι επτά Γίγαντες πήραν μαζί τους όλους τούς υφισταμένους των και πήγαν να καταλάβουν το άλλο μέρος. Ο Βασιλιάς όπως ήταν επόμενο δυσαρεστήθηκε με την ανάρμοστη διαγωγή των επτά αδελφών και διέταξε να κλεισθούν οι πύλες του Βασιλείου, για να ξαναβρή τη χαρακτηριστική αρμονία του. Επειδή δε η Δώρα έκλαιγε διαρκώς για το πραξικόπημα των παιδιών της και για τις ανεπιθύμητες συνέπειές του, την κοίμησε κι’έβαλε το Δώρο να τη φυλάγη. Εν τω μεταξύ στο νέο έδαφος άρχισε μια τρομερή πάλη μεταξύ των στοιχείων της φύσεως και των αποστατών, οι οποίοι αργότερα πιάστηκαν και αναμεταξύ των. Οι Τιτάνες και οι Γίγαντες πολεμούσαν με λύσσα επί αιώνες. Και το αποτέλεσμα ήταν να νικηθούν οι αποστάτες και ν’αφανισθούν και τα ίχνη των ακόμα μέσα στην Ύλη, στην όποιαν έπεσαν με τη θέλησι των. Πέρασαν πάλι αιώνες επί αιώνων. Ή Ύλη σιγά-σιγά άλλαξε με την εξέλιξι και την εξυγίανσι. Και κάποτε παρουσιάστηκαν στην επιφάνεια της οι απόγονοι των Γιγάντων, οι οποίοι αντιθέτως ήσαν μικρόσωμοι και αδύνατοι. Εν τούτοις από μιας αρχής αντελήφθησαν –

of his Kingdom. Aeons passed and the seven brothers ruled in perfect harmony. The happiness of all the subjects was absolute. One day, the ill‑made Mimitis found himself at the border of the Kingdom. From there, he noticed with curiosity that in the distance the boundaries of another expanse began. This put thoughts into his mind for the first time. On the one hand, he was fascinated with the idea which was born within him. On the other hand, he was overcome by fear in the face of venture that ought to be done. This struggle lasted a long time. Finally, his enthusiasm won, and he made the decision to carry out his grand plan. When he met with his brothers, with his argument he persuaded all of them to agree with him, that instead of being simply governors, it would be much better for them to create their own kingdom in the other country, where they would be absolute rulers. So, one day the seven Giants took with them all their subordinates and went to occupy that other place. The King was naturally displeased with the inappropriate behaviour of the seven brethren and ordered the gates of the Kingdom to be closed, in order to regain its characteristic harmony. Because Dora was constantly crying about her children ceasing power, and its undesirable consequences, the King made her sleep and had Doros stood guard over her. Meanwhile in the new land, a terrible struggle began between the elements of nature and the rebels, who were later on also caught fighting between each of them. The Titans and Giants fought furiously for aeons. In the end, the rebels were defeated by the Titans and even their traces were wiped out in Matter, into which they had fallen of their own free will. Again, aeons upon aeons passed. Bit by bit, Matter slowly evolved and refined. Eventually, they appeared on its surface, the descendants of the Giants that were, on the contrary, small and weak. However, from the very beginning they realized –

συνεχίζεται →

to be continued →

ότι δεν ήσαν κοινά όντα. Με τον καιρό θυμήθηκαν την ανώτερη καταγωγή τους και από τότε άρχισαν να καταβάλλουν προσπάθειες για να ελευθερωθούν απ’τα δεσμά της περιορισμένης Ύλης, οπότε θα εξασφάλιζαν μια αιώνια κι’ευτυχισμένη ζωή μέσα στο απέραντο Βασίλειο, όπου γεννήθηκαν οι γεννήτορές των. Στη μακροθυμία του ο Βασιλιάς είπε μια μέρα στο Δώρο να ξυπνήση τη γυναίκα του, για να πάη κοντά στα παιδιά τους. Ή Δώρα ευχαριστήθηκε πολύ απ’αυτή την απόφασι και παιρνοντας μαζί της ένα στράτευμα από υπηκόους του Βασιλιά κατέβηκε στον Υλικό Κόσμο να βοηθήση τα παραστρατημένα παιδιά της με τις συμβουλές της και να τα εγκαρδίωση με τα παρηγορητικά της λόγια. Πέρασαν κι’άλλοι αιώνες. Ο Δώρος αισθάνθηκε την ανάγκη να ξαναβρεθή με τη γυναίκα του και τα παιδιά τους και παρακάλεσε το Βασιλιά, ο οποίος του έδωσε αμέσως την άδεια. Εκεί που κατέβαινε ο Δώρος είδε από μακρυά τη Δώρα να κοιμάται κάτω από ένα δένδρο κι’έτρεξε με λαχτάρα κοντά της. Λίγο δε πριν συναντηθούνε βγήκε μέσα απ’τον καθένα τους μια φλόγα, που ενώθηκε με την άλλη. Για να μη σας κουράσω περισσότερο, αγαπητοι μου φίλοι, δεν θα σας περιγράψω τη συγκίνησι και τη χαρά, που ένοιωσε το ζεύγος. Θα περιορισθώ μόνο να σας πω ότι η ένωσις των Γεννητόρων αναζωογόνησε και τα παιδιά τους και τώρα όλοι μαζί προσπαθούσαν να ευχαριστήσουν το Βασιλιά και να προπαρασκευάσουν το έδαφος, για να τούς στείλει το Γιό του.

269 Ή αφήγησις του γέρου ετελείωσε. Εν τούτοις οι τέσσερις νέοι εξακολουθούσαν να είναι καρφωμένοι στις θέσεις των και σιωπηλοί. Για να τούς βγάλη απ’αυτή την παθητικότητα, τούς είπε.

270 «Σκεφθήτε αυτά που ακούσατε και προσπαθήστε να καταλάβετε γιατί σας είπα ότι πνευματικός πατέρας σας είμαι εγώ και μητέρα σας η Μαρία[20]. Τώρα, ελάτε να συμπληρώσουμε το δείπνο μας.»

271 Και σηκώθηκε πρώτος. Ο Δημήτρης εξέφρασε την επιθυμία να καθιση στο τραπέζι και η πνευματική τους μητέρα. Η ιδέα του άρεσε και –

that they were not ordinary beings. In time, they remembered their superior origin and from then on, they began to make efforts to free themselves from the shackles of limited Matter, to ensure an eternal and happy life within the vast Kingdom where their generators were born. With forbearance, one day the King told Doros to wake up his wife, to go to their children. Dora was very pleased by this decision and took with her a troop of the King’s subjects and went down to the Material World to help her errant children with her advice and to comfort them with consoling words. Yet more aeons passed. Doros felt the need to reunite with his wife and children and begged the King who immediately gave permission. When Doros descended, he saw from afar Dora sleeping under a tree and he ran with longing to be with her. Just before they met, a flame came out of each of them that united them. In order not to bore you further, my dear friends, I will not describe to you the emotion and joy that the couple felt. I will limit myself only to say that the union of the Generators also revived their children and together they all tried to please the King by preparing the ground for him to send his Son to them.

269. The old man’s story was over. However, the four youths were still fixed in their seats and silent. To get them out of this passivity, he told them.

270. «Think about what you heard and try to understand why I told you that I am your spiritual father and Maria[21] is your mother. Now come, let us complete our dinner.»

271. He got up first and Dimitri expressed a desire for their spiritual mother to sit at the table. The idea please him and –

συνεχίζεται →

to be continued →

στους άλλους και ο οικοδεσπότης προθυμοποιήθηκε να τούς ευχαρίστηση. Ο γέρος δεν είχε πάλι πολλά λόγια. Αλλά και οι τέσσερις νέοι ήσαν λιγομίλητοι. Κρυφοκυτάζοντας το περίεργο ζεύγος του τραπεζιού θυμόταν διάφορες λεπτομέρειες απ’την ιστορία που άκουσαν.

272 Οι επισκέπτες δεν έμειναν πολύ μετά το δείπνο. Όταν καθένας τους βρέθηκε μόνος, άρχισε να νοιώθη διαφορετικό τον εαυτό του. Μέσα του εύρισκε νέες δυνάμεις, οι οποίες όμως δεν του ήταν και άγνωστες. Τού φαινόταν ότι τις είχε κάποτε κι’έκανε τη σκέψι ότι τις άφησε αχρησιμοποίητες. Όταν αντιλαμβανόταν τις δυνάμεις αυτές, που του έδιναν νέα ζωή, θυμόταν με συγκίνησι τη βραδυά της μυσταγωγίας.

---------------------

273 Μετά δυο μέρες οι τέσσερις νέοι εδείπνησαν πάλι μαζί με το γέρο και τη Μαρία. Αυτή τη βραδυά ο οικοδεσπότης ήταν διαχυτικός. Σε μια στιγμή μάλιστα τούς υποσχέθηκε ότι θα τούς έδειχνε κι ένα άλλο δωμάτιο, που το έβλεπαν κλειστό πάντα.

274 Το δείπνο δεν είχε ακόμα τελειώση, όταν ακούσθηκαν χτυπήματα στην πόρτα. Οι φιλοξενούμενοι ανησύχησαν μήπως κανένας επισκέπτης τούς στερούσε την απόλαυσι νέων αποκαλύψεων. Απ’εναντίας ο μυστηριώδης γέρος χαμογέλασε.

275 «Πήγαινε, Δημήτρη, ν’άνοιξης στο φίλο μας.» Και στρέφοντας δεξιά πήρε από ένα συρτάρι ότι χρειαζόταν για να φάη ένας άνθρωπος. Οι τρεις νέοι περίμεναν με περιέργεια και ανυπομονησία να ιδούνε το νέο επισκέπτη.

276 «Γεια σου Δημήτρη.»
«Καλώς το Νικόλα.»
«Πως βρίσκεσε εδώ;» ρώτησε ο νεοφερμένος.
«Εσύ, τι ζητάς, εδώ πέ ρα;» ρώτησε με τη σειρά του και ο Δημήτρης.
«Έπρεπε ναρθώ αυτή την ώρα.»
«Πέρασε λοιπόν μέσα,» είπε ο Δημήτρης κλείνοντας την πόρτα.

the others, and the host was willing to please them. The old man again had not many words, but the four young men were all reticent. Peering at the strange pair at the table, they remembered various details of the story they had heard.

272. The guests did not stay long after dinner. When they found themselves alone, they began to feel different about themselves. They found new powers within them, but these were not unknown to them. It seemed that they had them before and thought that they left them unused. When they perceived those powers that gave them new life, they remembered with emotion the evening of initiation mystery[22].

---------------------

273. Two days later the four young men dined with the old man and Maria again. This evening the host was effusive. At one point he even promised to show them another room, which was always closed.

274. Dinner was not yet over when there was a knock at the door. The guests were worried that the visitor would deprive them of the pleasure of new revelations. On the contrary, the mysterious old man smiled.

275. «Dimitri, go and open for our friend.» And turning to the right he took from a drawer what was needed to lay a place for someone to eat. The three young men waited with curiosity and impatience to see the new visitor.

276. «Hello Dimitri.»
«Welcome Nicholas.»
«How come you’re here?» asked the newcomer.
«What are you doing here’?» asked Dimitri in turn.
«I had to come at this time.
«Come in,» said Dimitri closing the door.

συνεχίζεται →

to be continued →

277 «Είναι κι’άλλοι μέσα; ρώτησε φοβισμένα ο Νικόλας. «Γιατί η περιβολή μου ……»

278 Πραγματικώς είχε μαύρα χάλια ο καημένος. Ούτε καπέλλο φορούσε αλλ’ούτε και παπούτσια ... Το πουκάμισο του ήταν παληό και το παντελόνι βρισκόταν σε χειρότερη ακόμα κατάστασι κι έδειχνε ότι δεν ήταν δικό του.

279 «Δεν πειράζει,» είπε με συμπάθεια ο Δημήτρης. «Είμαστε εμείς κι’εμείς. Έλα και σε περιμένει.» Και τον πήρε απ’το χέρι. «Καλή σπέρα σας. Και να με συγχωρήτε, που ήρθα έτσι .........» «Μείνε ήσυχος αγαπητέ Νικόλα,» είπε ο γέρος, «και ξεύρουμε ποιος είσαι. Έπειτα δεν βρίσκεσαι σε ξένο περιβάλλον. Έλα, κάθισε να φας.»

280 Οι τρεις νέοι έμεινα, για μια στιγμής, εκστατικοι μπροστά σ᾽αυτή την αξιοθρήνητη κατάστασι του νεοφερμένου. Τα λόγια όμως του μυστηριώδους ανθρώπου άρκεσαν για να μετατρέψουν την έκπληξι σε συμπάθεια. Έτσι, ο Νικόλας έτρωγε ολοένα με περισσότερο θάρρος.

281 Εν τω μεταξύ ξαναχτύπησε η πόρτα και ο Δημήτρης σηκώθηκε αμέσως ν’άνοιξη. Ο γέρος χαμογέλασε πάλι εκφραστικά και γυρίζοντας, αριστερά αυτή τη φορά, επήρε ένα πιάτο και τα άλλα χρειαζούμενα. Ξάφνισμά μπήκε ορμητικά μέσα στο δωμάτιο ένας άλλος παράξενος τύπος. Χαιρέτησε με το χέρι όλους, σαν να του ήταν γνωστοί και κατόπιν κάθισε κοντά στον οικοδεσπότη, με τον οποίον άρχισε να συνδιαλέγεται αγγλικά. Ο νέος επισκέπτης ήταν ένας ξανθός και ψηλός Άγγλος με μουστάκι και κανονικά χαρακτηριστικά. Ήταν γελαστός, διαχυτικός και αρκετά χαριτωμένος. Και το βλέμμα του δεν παραξενευόταν για τίποτε. Φορούσε κοστούμι ταξιδιού, υποδήματα και κούκο. Και κρατούσε ένα σάκκο, που είχε μέσα τα εσώρουχά του και ο, τι άλλο του χρειαζόταν.

282 «Δεν έμεινες καθόλου στο ξενοδοχε ίο ;» ρώτησε ο οικοδεσπότης.

283 «Όταν έμαθα ότι έπρεπε να σας ζητήσω εδώ, δεν έχασα ούτε λεπτό, σεβαστέ μου Διδάσκαλε.»

277. «Are there others inside?» Nicholas asked with apprehension. «Because my outfit is .....»

278. The poor man really was in awful state. He wasn’t wearing a hat or shoes ... His shirt was old, and his trousers were in an even worse state and looked like they were not his.

279. «It doesn’t matter,» Dimitri said sympathetically. «It’s only us here - the usual crowd. Come in, he’s waiting for you.» He took him in by the hand. «Good evening. And forgive me that I came like this .......» «Dear Nicholas, be quiet,» said the old man, «and we know who you are. After all, you’re not in a strange environment. Come, sit down and eat.»

280. For a moment, the three young men remained ecstatic before the pitiful state of the newcomer. However, the words of the mysterious man were enough to turn surprise to sympathy. Thus, Nicholas ate with a little more courage.

281. In the meantime, the door was knocked again, and Dimitri got up immediately to open it. The old man smiled genuinely and turned to the left this time, fetched a plate and everything else that was needed. Suddenly another impetuous fellow came rushing into the room. He shook hand with everyone as if they were known to him and then sat near to the host with whom he started to converse in English. The new visitor was a blond and tall Englishman with a moustache and regular features. He was laughing, effusive and quite charming. And his gaze was not surprised at anything. He wore a travelling suit, shoes and a cap[23]. He held a bag which held his under garments and whatever else he needed.

282. «Did you stay in a hotel?» asked the host.

283. «Once I learned that you had asked me here, I didn’t waste any time, my respected Master.»

συνεχίζεται →

to be continued →

284 «Έρχεσθε από την Αγγλίας ;» ρώτησε ο Κωνσταντίνος.

285 «Μια στιγμή, φίλε μου, να κανονίσω αυτό το λίγο που μού μένει,» είπε ο Άγγλος δείχνοντας το πιάτο του, «και θα σας πω ότι θέλετε.»

286 Και ξέσπασε πρώτος αυτός σε γελοία, για τον τρόπο του. Γέλασαν και οι άλλοι με την καρδιά τους.

287 «Οι εξηγήσεις σου, αγαπητέ μου Τζίμη,» είπε ο γέρος, «θα μείνουν για άλλη φορά. Απόψε έχουμε να κάνουμε άτι άλλο.»

288 Ο Άγγλος έχοντας γεμάτο το στόμα δε μπόρεσε να μιλήση. Γι’αυτό σήκωσε εκφραστικά τούς ώμους και τα χέρια, σαν να ήθελε να πη στους άλλους: "Τί να σας κάμω ; Δε φταίω εγώ."

289 Γέλασαν πάλι όλοι. Οι κινήσεις και οι μορφασμοι του Άγγλου, τα λόγια και τα γελοία του είχαν μια παιδική αφέλεια, που έδειχνε αθωότητα. Στον ενθουσιασμό τους απάνω, για το διασκεδαστικό τύπο, ξέχασαν για μια στιγμή την προειδοποίηση του οικοδεσπότη ότι η συγκέντρωσις τους είχε κάποιο σκοπό.

290 «Ας περάσουμε τώρα στη γαλάζια αίθουσα,» είπε ο μυστηριώδης άνθρωπος, όταν είδε ότι απέφαγε ο Άγγλος.

291 Όλοι σηκώθηκαν σαν ηλεκτρισμένοι και πρώτος απ’όλους στρογγυλοκάθισε στο άλλο δωμάτιο ο Άγγλος, περιμένοντας με απάθεια να κάνουν το ίδιο και οι άλλοι.

292 «Ας πάρουμε ένα λικέρ, πριν αρχίσουμε. Φέρ’το σε παρακαλώ Δημήτρη. Είναι στο απάνω συρτάρι, δεξιά. Ξέρεις εσύ.» .....

293 Ώσπου να πιούν τη μέντα, που τούς σερβίρισε η Μαρία, αντήλλαξαν μερικά πρόχειρα λόγια. Ο γέρος σηκώθηκε.

294 «Έλα μαζί μου, Μαρία. Οι γιοι σου θαρθούν σε λίγο.»

295 Ή γυναίκα τον ακολούθησε μηχανικά. Έτσι μηχανικά άλλωστε μιλούσε κι’ενεργούσε από τότε που βρέθηκε κοντά στο μυστηριώδη άγνωστο. Το σπίτι του της φαινόταν παράξενο και οι κουβέντες του με τούς συντρόφους του της γεννούσαν πολλές απορίες, τις οποίες όμως δεν –

284. «Did you come from England?» asked Constantinos.

285. «Just a moment, my friend. Let me to deal with this morsel,» said the Englishman, pointing to his plate, «and I will tell you what you want to know.»

286: 286. He was the first to burst into laughter for his manner. The others laughed heartily.

287. «Your explanations my dear Jimmy,» said the old man, «will be left for another time. Tonight, we have something else to look forward to.»

288. Having his mouth full the Englishman could not speak. That’s why he raised his shoulders and hands as if to say: "What can I do? It’s not my fault."

289. Everyone laughed again. The Englishman’s movements and grimaces, his words and jokes had a childlike naivety that showed an innocence. In their excitement with this entertainment, for a moment they forgot their host’s warning that their gathering had a purpose.

290. «Let’s go to the blue room now,» said the mysterious man, when he saw that the Englishman had finished eating.

291. Everyone stood up as if electrified and the Englishman was the first to sit down in the other room, waiting with indifference for the others to do the same.

292. «We will have a liqueur before we start. Dimitri, can you bring it please. It is above the right drawer. You know where.» .....

293. While they drank the mint liqueur that Maria served them, they exchanged a few brief words. The old man stood up.

294. «Come with me, Maria. Your sons will come soon.»

295. The woman automatically followed him. Furthermore, this is how she spoke and acted since being close to this mysterious stranger. The house seemed strange to her, and his conversations with his companions gave rise to many questions, which she -

συνεχίζεται →

to be continued →