ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

πρώτο μέρος

ΙΣΤΟΠΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ - πρώτο μέρος

Άπα αφήγηση του Δώρου.

σελίδες 1 έως 10

ORDER OF THE LILY AND THE EAGLE

part one

HISTORY OF THE SPIRITUAL FAMILY - part one

As narrated by Doros.

pages 21 to 30

ΠΗΕΡΤΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ο άγνωστος Σοφός : Εμφάνιση του διδασκάλου. Γνωριμία με το Κωνσταντίνο και τον Δημήτριο.

2. Ο πλούσιος έμπορος Κωνσταντίνος : Σχέση του Κωνσταντίνου με την γυναίκα του.

3. Ο νεαρός Δημήτριος με το Διδάσκαλο : Οράματα προηγούμενων ενσαρκώσεων.

3. Ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτριος : Αποφυλάκιση Κωνσταντίνου.

4. Ο Κωνσταντίνος με τον Διδάσκαλο : Ο θάνατος της γυναίκας του Κωνσταντίνου

5. Ο Γιώργος και ο Γιάννης : Συνάντηση του Διδασκάλου και της Μαρίας με τους Δημήτριο Kωσταντίνο. Γιώργο και Γιάννη.

6. Ή αποκάλυψη του Διδασκάλου : Διδασκαλία του διδασκάλου περί Ανθρώπου.

Μύθος της Δημιουργίας : Προορισμός του Ανθρώπου.

7. Ο Νικόλας και ο Τζίμης. Ή αφύπνιση της Δώρας και των 6 τέκνων της.

Σφράγισμα των 6 Γιγάντων από τον Άρχοντα.

8. Ή δοκιμασία του Κωνσταντίνου.

9. Το Δώμα της Ζώης : Το Βιβλίο: της ζωής. Το αλχημικό εργαστήριο του Δώρου.

10. Ο γάμος και ο θάνατός της γυναίκας του Δημήτρη.

11. Δοκιμασία του Δημήτρη : O Δημήτρης ξαναβρίσκει την γυναίκα του.

CONTENTS

1: The unknown Sage : Appearance of the Master. Meeting of Constantinos and Dimitri.

2: Constantinos the rich merchant: Constantinos' relationship with his wife.

3: The young Dimitri with the Master: Visions of previous incarnations.

3: Constantinos and Dimitri: The release of Constantinos.

4: Constantinos with the Master: The death of Constantinos' wife.

5: George and John: Meeting of the Master and Maria with Dimitri, Constantinos, George and John.

6: The revelation of the Master: The Master's teaching on Humanity. Creation myth. Destiny of Humanity.

7: Nicholas and Jimmy. The awakening of Dora and her 6 children: Sealing of the 6 Giants by the Lord.

8: The ordeal of Constantinos.

9: The Chamber[a] of Life: The Book of Life. The alchemical laboratory of Doros.

10: The marriage and death of Dimitri's wife.

11: The ordeal of Dimitri: Dimitri finds his wife again.

[a] ‘Δώμα’ – room, apartment, roof terrace

ΔΕΎΤΕΡΗ ΠΕΡΤΟΔΟΣ

12. Ο αρχηγός του Ισραήλ και ο Καδούρ.

13. Η'πάλη του Κωσταντινάτου με νάνο του Καδούρ. Ή αποστολή των 6 Γιγάντων.

14. Δοκιμασία του Τζίμη.

15. Το έργο και η πάλη του Νικόλα.

16. Η δύναμη της αγάπης του Τζίμη και η μετάνοια του ληστή νάνου.

17. Συζήτηση του Άρχοντα με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο; Περιγραφή του

Δώρου και των απεσταλμένων Του. Λόγια του Αρνιού (Ιησούς). Λόγια του

Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.

17. Ο Πέτρος (Μιμητής). Ή Αποστόλη των Γιγάντων. Τα Ί0 άρθρα Πίστεως.

Επίκληση της Δώρας. Σφράγισμα του Πέτρου από τον Άρχοντα. Αφύπνιση.

του Πέτρου και η συνάντηση του με τους υπόλοιπους.

18. Έναρξη αποστολής των Γιγάντων. Εξομολόγηση Ευχέλαιο στο προφ. Ηλία.

Εξωτερίκευση των Γεννητόρων για βοήθεια στα Τέκνα Τους.

19. Δοκιμασία Πέτρου και ο κίνδυνος της Δώρας. Ο Άρχοντας δίνει το Ρόδο στους δυο Γίγαντες.

20. Αφύπνιση της Δώρας από το λήθαργο. Μετάνοια ενός νάνου του Καδούρ.

21. Η Δώρα σώζει το Δημήτριο. Τέλος της Αποστολής. Η θυσία.

CONTENT PART TWO

12: The leader of Israel and Kadour.

13: The struggle of Constantinos with the dwarf of Kadour. The mission of the 6 giants.

14: The ordeal of Jimmy.

15: The work and struggle of Nicholas.

16: The strength of Jimmy's love and the repentance of the robber dwarf.

17: The Lord's conversation with the emperor Constantinos. Description of Doros and His envoys. The sayings of the Lamb (Jesus). The sayings of Constantinos the Palaiologos.

17: Peter (Mimitis). The Mission of the Giants. The 10 Articles of Faith. Invocation of Dea. Sealing of Peter by the Lord. Peter's awakening and his meeting with the others.

18: The start of the Giants' mission. Confession extreme unction[b] at prophet Elijah. The exteriorisation of the Generators to help their children.

19: Peter's ordeal and the danger to[c] Dora. The Lord gives the Rose to two Giants.

20: The awakening of Dora from slumber. Repentance of a dwarf of Kadour.

21: Dora saves Dimitri. The End of the mission. The sacrifice.

[b] EE: ‘Ευχέλαιο’ – extreme unction – ‘a sacrament in which a priest anoints and prays for the recovery and salvation of a critically ill or injured person’.

[c] EE: ‘κίνδυνος’ – danger, risk, hazard, jeopardy.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ευχαριστώ θερμά όσους βοήθησαν στη μετάφραση αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο της Καθαρεύουσας στα ελληνικά στα αγγλικά. Όπου είναι δυνατόν, έχουμε προσθέσει υποσημειώσεις στο αγγλικό κείμενο προκειμένου ναπαρέχουμε πρόσθετο πλαίσιο για όσους διαβάζουν αυτήν την αφήγηση. Θα ενθαρρύνουμε όλους τους αναγνώστες να κάνουν τη δική τους έρευνα στα διάφορα στοιχεία που καλύπτονται από αυτό το κείμενο.

Το πρώτο μέρος αυτού του κειμένου αφορά τη συγκέντρωση και τη συλλογή των διαφόρων μελών της πνευματικής οικογένειας και τη διδασκαλία και προετοιμασία αυτών των ατόμων για τις αποστολές τους. Αυτή η δραστηριότητα επικεντρώνεται μέσα και γύρω από την Αθήνα, ενώ το δεύτερο μέρος της αφήγησης αφορά τις δραστηριότητες εκείνων των αποστολών που αναλαμβάνουν άτομα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, την Ο θωμανική Αυτοκρατορία, τη Μασσαλία Γαλλία, το Βουκουρέστι και μια περιοχή υπό τη ρωσική δικαιοδοσία.

(Το 1822, η Ελλάδα ανεξαρτητοποιήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το 1832 ιδρύθηκε το Βασίλειο της Ελλάδος.)

Με βάση την αφήγηση και τις αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μπορούμε να χρονολογήσουμε αυτήν την ιστορία πριν από το 1922, που αντιστοιχεί στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Της διάλυσης προηγήθηκε η «Επανάσταση των Νεότουρκων» που σημειώθηκε τον Ιούλιο του 1908 που αποκατέστησε το οθωμανικό σύνταγμα του 1876 και έφερε την πολυκομματική πολιτική με ένα εκλογικό σύστημα δύο σταδίων με οθωμανικό κοινοβούλιο. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία αναφορά στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σε αυτή την αφήγηση, επομένως μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι τα γεγονότα είναι σίγουρα προγενέστερα του 1914.

INTRODUCTION

Many thanks are extended to those who helped in translating this text from the original Katharevousa Greek to English. Wherever possible, we have added footnotes to the English text in order to provide additional context for those reading this narrative. We would encourage all readers to make their own research into the various elements that are covered by this text.

The first part of this text concerns the gathering and collecting of the various members of the spiritual family and the teaching and preparation of those individuals for their missions. This activity is centred in and around Athens, while the second part of the narrative concerns the activities of the missions undertaken by individuals in various parts of Greece, the Ottoman empire, Marseilles France, Bucharest [1], and an area under Russian jurisdiction.

(In 1822, Greece became independent from the Ottoman Empire and in 1832, the Kingdom Greece was founded.)

Based on the narrative and references to the Ottoman Empire, we can time this story prior to 1922, which corresponds to the dissolution of the Ottoman empire. This dissolution was preceded by the 'Young Turk Revolution' which occurred in July 1908 that restored the Ottoman constitution of 1876 and brought in multi-party politics with a two-stage electoral system with an Ottoman parliament. Additionally, there is no reference to the first world war in this narrative, so we can safely say that events are certainly prior to 1914.

Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι το «Ζάππειο» στην Αθήνα, πουβρίσκεται δίπλα στον Εθνικό Κήπο στο κέντρο της Αθήνας, εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1888. Ομοίως, έχουμε σημείο αναφοράς για τον Ιλισό ποταμό που διασχίζει την Αθήνα, το οποίο το 1900, ήταν ακόμη ως επί το πλείστον ακάλυπτη. Λόγω μιας τεράστιας αστικής επέκτασης μετά το 1900, ο ποταμός καλύφθηκε πλήρως μέχρι το το 1948.

Αξίζει να κάνουμε μια σύντομη ιστορία της πόλης της Κωνσταντινούπολης, που σήμερα ονομάζεται Κωνσταντινούπολη. Πριν από το 330 μ.Χ., η πόλη ήταν γνωστή ως Βυζάντιο και όταν το δυτικό και το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώθηκαν ξανά, η αρχαία πόλη του Βυζαντίου επιλέχθηκε για να χρησιμεύσει ως η νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετονομάστηκε σε Nova Roma, ή «Νέα Ρώμη» από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα. Στις 11 Μαΐου 330 μετονομάστηκε σε Κωνσταντινούπολη και αφιερώθηκε στον Κωνσταντίνο.

Τελικά, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Ο θωμανούς Τούρκους και καταλήφθηκε στις 29 Μαΐου 1453, μετά την κορύφωση μιας πολιορκίας 53 ημερών που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου. Η πόλη διατήρησε το όνομά της ως Κωνσταντινιγιέ μέχρι το 1930, όταν μετονομάστηκε σε Istanbul μετά τον σχηματισμό της Δημοκρατίας της Τουρκίας.
(Η Κωνσταντινούπολη προέρχεται από την ελληνική φράση «Στην Πόλι» που σημαίνει «στην πόλη». Ήταν η απάντηση στην ερώτηση «πού πας;»)

Η σημασία αυτής της πόλης οφείλεται, εν μέρει, στη στρατηγική γεωγραφική της θέση στον Βόσπορο που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ρωσία, ανά τους αιώνες, είχε σχέδια στο Kostantiniyye για να εξασφαλίσει πρόσβαση στο ναυτικό της στο μοναδικό της ναυτικό λιμάνι με θερμά βαθιά νερά. Από το 1453, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η πόλη δέχθηκε διάφορες εξωτερικές και εσωτερικές επιθέσεις, αλλά καμία δεν κατάφερε να πολιορκήσει την Κωσταντινιγιέ ούτε, μάλιστα, να καταλάβει την πόλη. Τούτου λεχθέντος, από τις 13 Νοεμβρίου 1918 έως τις 6 Οκτωβρίου 1923, η πόλη καταλήφθηκε από βρετανικά, γαλλικά, ιταλικά και ελληνικά στρατεύματα. Δείτε την "Ανακωχή του Μούδρου".

In addition, we know that 'Zappeion' in Athens, which is next to the National Gardens in central Athens, was inaugurated in October 1888. Similarly, we have a datum point for the Ilissos river that flows through Athens which, in 1900, was still mostly uncovered. Due to a massive urban expansion post 1900, the river was completely covered by 1948.

It is worth giving a brief history of the city of Constantinople, now called Istanbul. Prior to 330 CE, the city was known as Byzantium and when the Western and Eastern parts of the Roman Empires were reunited, the ancient city of Byzantium was selected to serve as the new capital of the Roman Empire. It was renamed Nova Roma, or 'New Rome' by Emperor Constantine the Great. On 11 May 330, it was renamed Constantinople and dedicated to Constantine.

Eventually, Constantinople was put under siege by the Ottoman Turks and was captured on 29 May 1453, after the culmination of a 53-day siege that started on 6 April. The city retained its name as Kostantiniyye until 1930, when it was renamed to Istanbul after the formation of the Republic of Turkey.
(Istanbul originates from the Greek phrase " Στην Πόλι " (stim poli), which means "to the city", in answer to the question, "where are you going?")

The importance of this city is, in part, due to its strategic geographical location on the Bosporus which connects the Black and White Seas (the Mediterranean). We should note that Russia, throughout the ages, had designs on Kostantiniyye in order to secure access for its navy at its only warm deep water naval port. Since 1453, the Ottoman Empire and the city came has come under various external and internal attacks, but none managed to place Kostantiniyye under siege nor, indeed, to occupy the city. Having said that, from 13 Nov 1918 to 6 Oct 1923, the city was occupied by British, French, Italian and Greek troops. See the "Armistice of Mudros".

Κατά την ανάγνωση αυτής της αφήγησης ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει κατά νου την έλλειψη των σύγχρονων μηχανικών οχημάτων μεταφοράς που σήμερα επιταχύνουν τόσο τις επικοινωνίες όσο και τα ταξίδια. Επομένως, δεν υπήρχαν αεροσκάφη, αυτοκίνητα, τρένα, μοτοσικλέτες ή λεωφορεία. Οι κύριες μορφές μεταφοράς ήταν: με τα πόδια, με άλογα, κάρα και πούλμαν και, φυσικά, η θαλάσσια ναυτιλία που βοηθούσε τις επικοινωνίες μέσα και γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου.

Περιλαμβάνουμε εδώ μια σύντομη προειδοποίηση σχετικά με την 'Ιστορία της Πνευματικής Οικογένειας'.

Αυτό το έγγραφο είναι αξιοπερίεργο, είναι αβέβαιης προέλευσης και εγείρει μια σειρά αντιρρήσεων. Τα γεγονότα σε αυτήν την ιστορία προηγούνται ή ταυτίζονται με τα ιστορικά γεγονότα του T.K+A. [b] στο Παρίσι και το Κάιρο. Επιπλέον, τα άτομα που αναφέρονται σε αυτήν την αφήγηση αναφέρονται σε άτομα πουείναι ανεξάρτητα και χωριστά και από τα ίδια άτομα στο T.K+A. εκείνη την εποχή.

Με βάση την εμπειρία του μεταφραστή, αυτή η αφήγηση οδηγεί συχνά τους Έλληνες αναγνώστες να υιοθετήσουν μια παθητική στάση απέναντι στη διδασκαλία της Μαρί, της ιδρυτή του T.K+A. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ιστορία προβλέπει την αποκατάσταση του Βυζαντίου και η υπόθεση γίνεται τότε ότι αυτή θα καθοδηγηθεί από τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και ότι ο ελληνικός λαός δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα εκτός από το να περιμένει το 'μεγάλο ημέρα'. Θα μπορούσαμε μάλιστα να προτείνουμε ότι αυτός είναι, ίσως, ο σκοπός του Δώρου, του αφηγητή. Δηλαδή, να αφυπνίσουμε το Ελληνικό Έθνος στη συνειδητοποίηση ότι το πρώτο βήμα σε κάθε μυητικό έργο, είναι το προσωπικό έργο της διαμόρφωσης της «αληθινής προσωπικότητας» μας. Η συλλογική δουλειά ενός έθνους γίνεται τότε δυνατότητα.

While reading this narrative the reader should keep in mind the lack of the modern mechanical transport vehicles that today, speed both communications and travelling. Therefore, there were no aircraft, cars, trains, motorcycles or buses. The main forms of transport were: by foot, horse, carts and coaches and, of course, maritime shipping which aided communications in and around the Mediterranean basin.

We include here a brief warning regarding the 'History of the Spiritual Family'.

This document is a curiosity, is of uncertain provenance and raises a number of objections. The events in this story run prior to or are concurrent with the historic events of the O.L+E. [c] in Paris and Cairo. In addition, the individuals mentioned in this narrative refer to people who are independent and separate and from those same people in the O.L+E. at that time.

Based on the experience of the translator, this narrative often leads Greek readers to adopt a rather passive attitude towards the teaching of Marie, the founder of the O.L+E. This is because the story predicts the restoration of Byzantium, and the assumption then becomes that this will be led by the protagonists of this story and that the Greek people need not do anything apart from waiting for the 'great day'. We might even suggest that this is, perhaps, the purpose of Doros, the narrator. That is, to wake up the Greek Nation to the realisation that the first step in any Initiatic work, is the personal work of forming our 'true personality'. The collective work of a nation then becomes a possibility.

[b] T.K+A. - Τάγμα του Κρίνου και του Αετού

[c] O.L+E. - Order of the Lily and the Eagle.

Κάνοντας αυτή τη μετάφραση της "Ιστορίας της Πνευματικής Οικογένειας" διαθέσιμη στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, ελπίζουμε ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη θα μπορέσουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα όταν εξετάζουν το νόημα που περιέχεται σε αυτή την αφήγηση.

In making this translation of the "History of the Spiritual Family" available to the general readership, we hope that all interested parties will be able to take a step back and see the 'bigger picture' when considering the meaning contained in this narrative. Of course, you should therefore make of this story, whatever you will.

KePu Αύγουστος 2023

KePu August 2023

μιλώ λίγο διαφορετικά απ’τούς άλλους.»

163 Πίνοντας το τσάι μίλησαν για διάφορα ζητήματα. Έτσι έγινε λόγος και για τη δολοφονία του Ρεβού. Αυτό το θέμα ἑτάραξε λίγο τον Κωνσταντίνο. Ο οίκοδεσπότης έμεινε για μερικά δευτερόλεπτα. σκεπτικός. Ύστερα εκύτταξε αλλόκοτα τον Κωνσταντίνο, ενώ το ύφος του έγινε σοβαρό.

164 «Το τραγικό τέλος αυτού του ανθρώπου, πρόκειται να σας κάμη να περάσετε από άλλη μια σκληρή δοκιμασία. »

165 «Έχετε λοιπόν δεδομένα ότι οι σχέσεις του με τη γυναίκα μου είχαν προχωρήσει; Ρώτησε ο νέος με παραφορά.

166 «Όχι, αγαπητέ μου. Πιστέψτε με ότι η γυναίκα σας δεν έπαψε ποτέ από του να σας αγαπά και να μένη πιστή σύζυγος.

167 «Αλλά τότε, τι πρόκειται να μού συμβή; Μήπως ....»

168 «Ναι,» α πήντησε ο γέρος. Ή καρδιά της είναι πολύ αδύνατη και δεν θα μπορέση δυστυχώς ν’ανθέξη στους αλλεπάληλους κλονισμούς της δολοφονίας, της φυλακίσεώς σας και κατόπιν του σκανδάλου, που ξέσπασε εις βάρος της τιμής τής.

169 «Ώστε λοιπόν θα τη χάσω; κατώρθωσε ν’αρθρώση με δυσκολία ο δυστυχής.

170 «Ἐθεώρησα καλό να σας προειδοποιῄσω, για να μη σας έρθη ξαφνικά το πλήγμα.

171 «Αλλά, πως θα μπορέσω να ζήσω, δίχως την αγαπημένη μου;» είπε ο Κωνσταντίνος ξεσπώντας σε λυγμούς.

172 «Και στις πιο μεγάλες μας δοκιμασίες, απήντησε υποβλητικά ο περίεργος τύπος, μπορούμε να βρίσκουμε ανακούφισι και παρηγοριά. Άλλωστε θα σας υποδείξω τα μέσα. Τώρα πηγαίνετε, γιατί οι ώρες της είναι μετρημένες.»

173 «Ω. Θεέ μου.»

174 Ξεφώνισε σπαρακτικά ο Κωνσταντίνος και πετάχθηκε σαν ηλεκτρισμένος απ’τη θέση του. Αυθόρμητα σήκώθηκε και ο Δημήτρης, για να συνοδέψη τον αξιολύπητο νέο ως το σπίτι του.

speak a little differently from other people.»

163. While drinking tea, they talked about various issues. In this way the murder of Revos was discussed. This issue upset Constantinos a little. The host was thoughtful for a few seconds. Afterwards, he looked strangely at Constantinos while his expression became serious.

164. «The tragic end of this man is going to cause you another hard ordeal.»

165. «Do you have any evidence that he had an advanced relationship with my wife?» the young man asked fiercely.

166. «No, my dear. Believe me that your wife has never ceased loving you and is a faithful wife.»

167. «But what is bound to happen to me? Perhaps .....»

168. «Yes,» answered the old man. «Her heart is very weak and unfortunately, she will not be able to withstand the successive shocks of the murder, your imprisonment and after, the scandal that broke out at the expense of her honour.»

169. «So then, I will lose her?» the unfortunate man managed to articulate with difficulty.

170. «I thought it best to warn you, so that the blow does not come all of a suddenly.»

171. «But how could I live without my beloved?» said Constantinos, bursting into tears.

172. «Even in our greatest trials,» replied the strange fellow inspiringly, «we can find relief and consolation. Besides, I will show you the means. Now go, for her hours are numbered.»

173. «Oh my God.»

174. Constantinos shouted heartbroken and was flung bolt upright out of his seat. By reflex, Dimitri also spontaneously stood up to escort the pathetic young man home.

συνεχίζεται →

to be continued →

175 Το απόγευμα της άλλης μέρας ο Δημήτρης ηύρε το φίλο του σαν κουρέλι σωματικώς και ψυχικώς. Όλη τη νύχτα δεν έκλεισε μάτι, για να είναι έτοιμος σε κάθε στιγμή να βοηθήση μαζί με τη νοσοκόμα την άρρωστη. ᾿Αλλά παρ’όλες τις περιποιήσεις και τις επίμονες προσπάθειες του οικογενιακού γιατρού και των διασημοτέρων καρδιολόγων που έκαμαν συμβούλιο και μεταχειρίσθηκαν όλα τα μέσα της επιστήμης - η καρδιά της αγαπημένης του έπαυσε να πάλλη, λίγο πριν το μεσημέρι.

176 Τα παρηγοριτικά λόγια του Δημήτρη και των άλλων φιλικών προσώπων, τον έκαμαν να σκέπτεται, τι θησαυρό έχασε και τα βουρκωμένα μάτια του εγέμιζαν δάκρυα. Όσο έβλεπε τη γυναίκα του να είναι ξαπλωμένη και ακίνητη μέσα στην ανθοστόλιστη κάσα., να έχη κειστά τα μάτια και το στόμα, και να μένη ατάραχη, σαν το κρύο άγαλμα, στο ξέσπασμά του πόνου των συγγενών και φιλικών προσώπων, εψιθύριζε κάθε τόσο με απελπισία.

177 «Έχασα το πάν.»

178 Η εικόνα της πετούσε μπροστά στα μάτια του, όπως ήταν λίγες μέρες πριν : ωραία σε όλα της τα χαρακτηριστικά κι’ελκυστική. Και ο ψυχικός του πόνος γινόταν πιο μεγάλος, όσο θυμόταν τη διαβεβαίωσι του μυστηριώδους ανθρώπου ότι δεν έπαυσε ποτέ να τον αγαπά και να του είναι πιστή.

179 Πάρα πολλύς κάσμος συνώδεψε τη λυγόζωη γυναίκα ως τη τελευταία της κατοικία. Και τ’αμέτρητα στεφάνια, από φυσικά άνθη, έκαναν ακόμα μεγαλοπρεπέστερη την κηδεία της.

180 Δυο - τρεις φορές, το βράδυ, μόλις ο Κωνσταντίνος εύρισκε λίγη ευκαιρία, άφηνε το νου του ν’ασχολείται με το μοιραίο και να συνδυάζη τη δολοφονία του Ῥεβού με τον πρόωρο θάνατο της γυναίκας του. Το μυστήριο μάλιστα της προγνώσεως έκαμε ακόμα πιο ενδιαφέρον το πράγμα. Σ’αυτές τι σκέψεις ήταν βυθισμένος, κρατώντας το κεφάλι με τα χέρια του, όταν είδε ξαφνικά μπροστά του το γηραλέο κύριο με το υπογένειο.

175. The afternoon of the next day, Dimitri found his friend in tatters, physically and mentally. He had not closed his eyes all night, to be ready at any moment to help the sick woman along with the nurse. But despite all the care and persistent efforts of the family doctor and the most famous cardiologists - who consulted and employed all the means of science - the heart of his beloved ceased to beat, just before noon.

176. The consoling words of Dimitri and the other friendly people made him think, what a treasure he had lost, and his eyes filled with tears. As long as he saw his wife lying motionlessly in the floral casket, with her closed eyes and mouth, remaining serene like a cold statue, to the outburst of pain of relatives and friends, he whispered every now and then in despair.

177. «I lost everything.»

178. The image of her as she was a few days ago flew before his eyes: beautiful with all her characteristics and charms. And his psychic anguish became ever greater as he remembered the assertion of the mysterious man that she had never ceased to love and be faithful to him.

179. Very many people attended the short-lived woman to her final resting place, and the countless wreaths of natural flowers made her funeral even more magnificent.

180. Two or three times that evening, once Constantinos had a chance, he let his mind deal with the fatal and combine murder of Revos and the untimely death of his wife. In fact, the mystery of the forecast made him even more concerned. He was immersed in these thoughts, head in his hands, when he suddenly saw in front of him the old gentleman with the goatee.

συνεχίζεται →

to be continued →

181 Σηκώθηκε απότομα σαστισμένος.

182 «Ήρθα, φίλε μου, ν’αρχίσω ότι υπεσχέθηκα. Πάμε καλύτερα να μιλήσουμε ιδιαιτέρως, είπεν ο περίεργος τύπος, κυτάζοντας εν τω μεταξί και το Δημήτρη.»

183 Μπήκαν σ’ένα δωμάτιο, όπου δεν υπήρχαν άλλοι κι’έκλεισαν την πόρτα. Ο μυστηριώδης άνθρωπος έδειξε στους νέους να καθίσουν στις δυο γωνιές, αυτός δε, πήρε θεσι απέναντί των, κοντά στην πόρτα. Χωρίς χρονοτριβή άρχισε να λέη μ’ένα γλυκύτατο ύφος διάφορα σχετικά κι’ενδιαφέροντα πράγματα, που τράβηξαν αμέσως την προσοχή του Κωνσταντίνου και τον ανεκούφιζαν. Απ᾽το άλλο μέρος ο Δημήτρης άκουγε μ’ενθουσιασμό και θαυμασμό τ’ασυνείθιστα εκείνα λόγια, που έβγαιναν απ’το στόμα του αγνώστου φίλου των, ήρεμα, απλά, άλλα και βαθυστόχαστα.

184 «Όλα αυτά που λέτε,» ε ίπε σε μια στιγμή ο Κωνσταντίνος «τα βρίσκω πολύ λογικά και συμφωνώ μαζί σας ότι υπάρχει και άλλη ζωή. Αλλά σ’αυτόν εδώ τον κόσμο εγώ μια φορά. καταδικάστηκα να μην ξαναιδώ πια το εξαιρετικό πλάσμα που πρωταγάπησα και το οποίον με τις ὁμορφιές του και τα χαριτωμένα του καμώματα μούκανε τρισέυτυχη τη ζωή.»

185 Ο γέρος, αντί ν’απαντήση, χαμογέλασε εκφραστικά κι’έστρεψε το κεφάλι προς την πόρτα, σαν να περίμενε κάτι. Ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα βρέθηκε ξαφνικά, μπροστά τους η φρεσκοπεθαμένη, αλλά όλο ζωή και χάρι. Φορούσε ένα ωραιότατο ανοιξιάτικο φόρεμα κι’ένα γουστόζικο καπέλλο, που την έκαναν ακόμα πιο όμορφη.‘Επροχώρησε ένα βήμα, έκαμε μια υπόκλισι έτρεξε κοντά στον Κωνσταντίνο. Πέφτοντας απάνω του, κάτι του γλυκοψιθύρισε στ᾽ αυτί και αμέσως τον αγκάλιασε και τον φίλησε.

186 Ο Κωνσταντίνος έμεινε στην αρχή σαν απολιθωμένος, εκεί που καθόταν, και με γουρλωμένα τα μάτια. Έτσι ώσπου να σηκώση κι’αυτός τα χέρια, είδε την οπτασία να τραβιέται ήρεμα και να εξαφανίζεται.

187 «Ω Μυστηριώδη άγνωστε,» ετραύλισε μόλις συνήλθε σε λίγο απ’την –

181. He rose abruptly in bewilderment.

182. «My friend, I came to start what I promised. Let us go and talk in private, said the strange man while looking at Dimitri.»

183. They entered a room where there were no others, and they closed the door. The mysterious man pointed to the two corners for the young men to sit and took a seat opposite them near the door. Without delay, he began to speak in a sweet tone about various related and interesting things, which immediately caught his attention and raised Constantinos feelings. For his part, Dimitri listened with enthusiasm and wonder at the unusual words that came out of the mouth of their unknown friend, serene, simple, but also profound.

184. «Everything that you say,» Constantinos said at one point, «I find very logical and agree with you that there exists another life. But in this world, I was once sentenced not to see again the extraordinary creature that I first loved whose beauties and joyful manners made me extremely unhappy in life.»

185. Instead of answering, the old man gave and expressive smile and turned his head towards the door, as if waiting for something. After a few seconds, the newly deceased was suddenly in front of them, but with life and grace. She was wearing a beautiful spring-time dress and a charming hat, which made her even more beautiful. She took a step forward, made a bow and ran to Constantinos. She fell upon him, and she whispered something sweet in his ear and immediately embraced and kissed him.

186. To begin with, Constantinos remained petrified, sitting there with eyes staring. When he raised his hands, he saw the apparition calmly pull away and disappeared.

187. «Oh, mysterious stranger,» he stuttered as soon as he recovered from –

συνεχίζεται →

to be continued →

εκπληξί του. «Εσείς με κάματε να την ξαναδώ με το φόρεμα και το καπέλλο, που τόσο της άρεσαν το τελευταίο διάστημα. Εσείς με κάματε ν’ακούσω πάλι απ’το στόμα της τις αξέχαστες λέξεις «Καλέ μου Ντίνο» και να ξαναδοκιμάσω ακόμα μια φορά μέσα στην αγκαλιά της τη γλύκα του φιλιο ύ της.»

188 Ασυναίσθητα έκρυψε πάλι το κεφάλι μεσ᾽τα χέρια του και το βλέμμα του καρφώθηκε σ᾽ένα σημείο του πατώματος.

189 Ο Δημήτρης εθεώρησε καλό να δώση τέλος σ’αυτή τη σκηνή και ρώτησε το γέρο :

190 «Τι τιμωρία τώρα ταιριάζει στους δολοφόνους του Ρεβού ;»

191 «Υποθέτω πώς είναι άξιοι συγγνώμης.»

192 «Είναι άξιοι συγγνώμης» ε πανέλαβε με έκπληξι ο Δημήτρης.

193 «Ναι. Ποιος ξέρει, αν αυτοί είναι οι κακούργοι,» είπε μυστηριωδώς ο περίεργος τύπος και βλέποντας ότι αυτό το θέμα ετάραξε τον Κωνσταντίνο σηκώθηκε απ’τη θέση του. Το ίδιο έκαμαν, πρώτα ο Δημήτρης κι’ύστερα ο οικοδεσπότης.

194 «Εσύ, Δημήτρη, μένεις, αν θέλης, να τον συντροφέψης λίγο.»

195 Ύστερα γύρισε και κύτταξε τον Κωνσταντίνο.

196 «Μην άρνησης να πλαγιάσης. Όταν ξεκούραστή το σώμα θα συνέλθης λίγο. Και σιγά-σιγά θα παρηγορηθής,» είπεν ο γέρος χτυπώντας τον απαλά στον ώμο.

---------------------

197 Την άλλη μέρα το πρωί, ο Κωνσταντίνος αισθάνθηκε την ανάγκη να βρεθή κοντά στο άψυχο κορμί της αγαπημένης του. Περνώντας απ’την οδό Αναπαύσεως είδε να πέφτη ένα σεντόνι. Τοπιασε και μπήκε στην πόρτα, που βρισκόταν πλαγίως, για να το παραδώση. Αλλά μόλις ανέβηκε μερικά σκαλοπάτια σταμάτησε. Μέσα στο σπίτι γινόταν καυγάς. Απ’τις φωνές και τα κτυπήματα, που ακουγόταν ανακατεμένα, κατάλαβε ότι ένας άνδρας έδερνε μια γυναίκα, ενώ ένας άλλος άνδρας προσπαθούσε να τούς χωρίση.

198 «Να μάθης άλλη φορά να προσέχης τα πράματα μου,» ά κουσε ο Κωνσταντίνος –

his surprise. «You made me see her again with the dress and hat that she was so fond of lately. You made me rehear from her mouth the unforgettable words «My dear Dino» and have once more, her embrace and the sweetness of her kiss.»

188. Unconsciously, he hid his head in his hands and his gaze was fixed on a spot on the floor.

189. Dimitri thought it well to put an end to this scene and asked the old man:

190. «What punishment now befits the murders of Revos?»

191. «I presume they deserve forgiveness.»

192. «Are they worthy of forgiveness?» Dimitri repeated with surprise.

193. «Yes. Who can know if these are the criminals,» said the strange man mysteriously and he saw that this matter troubled Constantinos, who got up from his seat. The others did the same, first Dimitri and then the host.

194. «Dimitri, stay if you want for a while, to keep him company.»

195. He then turned and looked at Constantinos.

196. «Do not be late going to bed. When the body is relaxed you will recover a little. And slowly you will be comforted,» said the old man, gently touching him on the shoulder.

---------------------

197. The next morning, Constantinos felt the need to be close to the lifeless body of his wife. Passing through Anapafseos Street, he saw a falling sheet. He caught it and walked oblique across the road to a door to return it. But hardly had he had climbed a few steps he stopped. There was a quarrel going on inside the house. From the bangs and confused yelling, he understood that a man was beating a woman while another man was trying to separate them.

198. «You should look after my things next time» Constantinos heard –

συνεχίζεται →

to be continued →

να λέη σε μια στιγμή βάναυσα η μια ανδρική φωνή.

199 Ή γυναίκα θέλησε φαίνεται να δικαιολογηθή, άλλα το αποτέλεσμα ήταν να φάη ένα δυο μπάτσους και να βάλη τα κλάμματα. Τότε η άλλη ανδρική φωνή ακούστηκε να λέη :

200 «Ας την τώρα και με το ξύλο δε θα βρεθούνε τα χαρτιά. Έλα να ψάξουμε καλύτερα, μην παραπέση τίποτε και πάμε χαμένοι.»

201 Έτσι ο Κωνσταντίνος αναγκάσθηκε ν’αφήση το σεντόνι στη σκάλα και να τραβήξη για το νεκροταφείο. Εκεί ηύρε την πόρτα κλειστή. Μ’ένα φιλοδώρημα πέρασε μέσα. Από απόστασι τον παρακολούθησε ο φύλακας, για κάθε ενδεχόμενο. Ο απαρηγόρητος νέος έκλαψε σαν παιδί πάνω απ’το μνήμα της γυναίκας του. Μετά κάμποση ώρα θυμήθηκε ότι είχε συνεντευξι με το φίλο του το Δημήτρη και απομακρύνθηκε κακώς τρέχοντας.

202 Στην επιστροφή ο Κωνσταντίνος πήγε απ’το άλλο πεζοδρόμιο της οδού Αναπάυσεως. Όταν πλησίασε το μέρος όπου είχε βρῃ το σεντόνι σήκωσε το κεφάλι και με μεγάλη έκπληξι είδε στο μπαλκόνι του ίδιου σπιτιού μια νέα γυναίκα, που έμοιαζε πολύ με την αγαπημένη του. Αισθάνθηκε την επιθυμία να την γνωρίση από κοντά και τράβηξε απάνω. Με ικανοποίηση είδε ότι το σεντόνι βρισκόταν ακόμα στη σκάλα. Έτσι θα παρουσιαζόταν με περισσότερο θάρρος στο ξένο σπίτι. Αλλά μόλις ανέβηκε λίγα σκαλοπάτια εσκόνταψε πάνω σ’ένα μαλακό πράγμα. Έσκυψε κι’έπιασε ένα παλτό, ενώ το βλέμμα του έπεσε σε μια κηλίδα αίματος. Καρφώθηκε με φρικίαση στη θεσι του. Τώρα δεν του έμενε καμμιά αμφιβολία ότι οι άνθρωποι που κατοικούσαν εκεί μέσα και καυγάδιζαν το πρωί ήσαν κακούργοι.

203 Ξανακατέβηκε τη σκάλα βιαστικά καιπήγε να συναντήση το Δημήτρη στα Βουστάσια του Ζαππείου. Ο καλός φίλος περίμενε εκεί από νωρίς. Για να δικαιολογήση ο Κωνσταντίνος την αργοπορία του αφηγηθη ότι είχε δεί στο ύποπτο σπίτι της οδού ᾿Αναπαύσεως.

204 «Τι λες, να ειδοποιήσουμε την αστυνομία» ρώτησε το Δημήτρη.

the savage voice of a man.

199. The woman apparently wanted to justify herself, but the result was she received a face slapping and cried. The other male voice was heard to say:

200. «Leave off beating her, the papers will not be found. Better to come and search and do not mislay anything or we will be lost.»

201. So, Constantinos was obliged to leave the sheet on the stairs, and he set off for the cemetery. There, he found the gate closed, but with a bribe he passed inside. The guard watched him from a distance, just in case. The inconsolable young man wept like a child over his wife’s tomb. After a while, he remembered he had a meeting with his friend Dimitri, and he walked away in a hurry.

202. On the way back, Constantinos took the other side of Anapafseos Street. As he approached the placed where he found the sheet, he raised his head and with great surprise saw on the balcony of the same house, a young woman who looked very much like his beloved. He felt the desire to know her, so he headed over. He was pleased to see that the sheet was still on the stairway. Using the sheet, he could present himself at the unfamiliar house with more courage. But as soon as he climbed a few steps he stumbled on something soft. He bent down and grabbed a coat, while his gaze fell on a bloodstain. He was riveted to the spot, horrified. Now he had no doubt that the people who lived inside and quarrelled that morning, were nefarious.

203. He hurried back down the stairs and went to meet Dimitri at the Zappeion’s Voustasia[4]. His good friend was already there waiting. To justify his delay, Constantinos related what he had seen at the suspicious house in Anapafseos Street.

204. «What do you think? Should we notify the police?» he asked Dimitri.

συνεχίζεται →

to be continued →

205 «Εγώ είμαι τής γνώμης να συλαμβάνωνται τα κακοποιά στοιχεία για να περιορίζεται τα κακό.»

206 Έτσι, υστέρα από λίγο, οι δυο νέοι ωδηγούσαν από απόστασι τα όργανα τής ασφαλείας και κοντοστάθηκαν συνθηματικά έξω απ’το σπίτι των ύποπτων υποκειμένων. Για να μη γίνη αντιληπτό το πράγμα, επροχώρησαν κάμποσο κι’ύστερα γύρισαν πίσω, για να πάνε στο αστυνομικο τμήμα να μάθουν, τι’αποτέλεσμα είχε η έρευνα. Εκεί που πήγαιναν σιγά-σιγά παρουσιάσθηκε ξαφνικά μπροστά τους ο γηραλέος φίλος των. Την ίδια στιγμή ακούστηκε λίγο πιο κάτω μια μεγάλη φασαρία. Γύρισαν όλοι από περιέργεια και οι δύο νέοι παρακολούθησαν με ζωηρο ενδιαφέρον τη συνοδεία των γνωστών χωροφυλάκων, που ωδηγούσαν στο τμήμα δυο αγριανθρώπους.

207 Ο Κωνσταντίνος θέλησε ν’αφηγηθή στα γέρο τα διατρέξαντα. «Τα ξεύρω, φίλε μου. Τα ξεύρω,» είπε ο μυστηριώδης άνθρωπος, κουνώντας χαρακτηριστικά τα κεφάλι.

208 Οι δυο συντροφοι του σταμάτησαν απότομα και τον κύτταξαν εκστατικά, σαν ν’άκουγαν για πρώτη φορά απ’το στάμα του εκπληκτικά πράγματα.

209 «Αυτοι είναι οι δολοφόνοι του Ρεβού,» είπε πάλι ο γέρος με τα φυσικώτερο ύφος.

210 Τώρα η έκπληξής των νέων έφθασε στα κατακόρυφο. «Και οι δυο άλλοι ; ... Πού συνελήφθησαν» ρώτησε με πνιγμένη φωνή ο Δημήτρης.

211 «Aυτόι είναι άξιοι συγγνώμης, απήντησεν ο περίεργος άνθρωπος χαμογελώντας εκφραστικά.

212 «Δεν καταλαβαίνω τίποτε,» ωμολόγησε ο Δημήτρης.

213 «Ούτε κι’εγώ,» συνεπλήρωσεν ο Κωνσταντίνος.

214 «Προχωρούμε και θα σας εξηγήσω το μυστήριο,» είπεν ο γέρος. «Οι δυο οφείλεται του Ρεβου, που θεωρήθηκαν απ’τον ανακριτή ως ένοχοι –

206. «I am of the opinion that the criminal elements should be arrested to limit evil.»

206. After a while, the two young men led the security officers to the house of the suspects, and they stood nearby. In order to be inconspicuous, they continued walking and they returned to the police station to learn the outcome of the investigation. As they were slowly walking along, their elderly friend suddenly appeared before them. At the same time, they heard a loud fuss behind them. They turned round curiously, and the two young men watched with keen interest the escort of two wild men to the police station, by the well-known gendarmes.

207. Constantinos wanted to tell the old man what had happened. «I know, my friend. I know,» said the mysterious man, characteristically nodding his head.

208. His two companions stopped abruptly and looked at him astonished, as if they were hearing amazing things from his mouth for the first time.

209. «These are the murderers of Revos,» said the old man again in a matter-of-fact way.

210. Now the surprise of the young men reached its zenith. «And the other two? ... Where were they arrested?» Dimitri asked in a choked voice.

211. «They are worthy of forgiveness,» replied the strange man, smiling genuinely.

212. «I don’t understand anything,» confessed Dimitri.

213. «Nor me» added Constantinos.

214. «Let’s go and I will explain the mystery to you,» said the old man. «The two debtors to Revos, who were considered by the investigator guilty –

συνεχίζεται →

to be continued →

του εγκλήματος, κι’έτσι ελευθερώθηκε μια ώρα αρχήτερα ο αγαπητός Κωνσταντίνος, εξώφλησαν τα χρέη των την ιδιά ακριβώς μέρα της δολοφονίας.»

215 «Τότε γιατί έκρυψαν τα γραμμάτι α» έκαμε με κάποια αμφιβολία Ο Δημήτρης.

216 «Γιατί το πρωί είχαν ζητήσει από τα Ρεβό να τούς κάμη μια έκπτωση στο λογαριασμό. Αλλ’αυτός στάθηκε ανένδοτος. Έτσι, από λόγο σε λόγο τον είπαν από αγανάκτησή ‘απαίσιο τοκογλύφο’μαζί με άλλα βαρεία λόγια, τα οποία ακούστηκαν και από άλλους, που περίμεναν στη είσοδο του γραφείου. Εν τούτοις το απόγευμα, ή γυναίκα του ένας επήγε και κανόνισε και τα δυο γραμμάτια, να μη διαμαρτυρηθούνε την άλλη μέρα.»

217 «Γιατί τα έκρυψαν λοιπόν ;» ξαναρώτησε με αγωνία ο ενδιαφερόμενος.

218 «Απλούστατα, γιατί μετά τη δολοφονία, φοβήθηκαν μήπως πληροφορηθή ή αστυνομία τον πρωινά καυγά τούς και τούς θεωρήση για ένοχους βρίσκοντας απάνω τους τα γραμμάτια. Άλλα δυστυχώς βρέθηκες εσύ,» είπεν ο γέρος βλέποντας με χαμόγελο το Δημήτρη, «να τούς χαλάσης τα σχέδια.»

219 «Πού να ξέρω εγώ ο κακομοίρης,» έκαμ ev ο νέος με ζωγραφισμένη στο προσωπο του τη λύπη.

220 «Κι’αυτοί που συνελήφθησαν τώρα, τι σχέσι είχαν με το Ρεβό» ρώτησε μ’ενδιαφέρον ο Κωνσταντίνος.

221 «Αυτοί είναι επαγγελματίάι δολοφόνοι κι’επληρώθηκαν από έναν άνθρωπο που δεν μπορούσε να πληρώση τα χρέος του. Σ’αυτό δε το διάβημα προέβη, γιατί ήταν βέβαιος ότι ή σκληρότης του Ρεβού θα τον κατέστρεφε υλικώς και ηθικώς.»

222 «Κάτι πράγματα που ακούει κανεί» είπεν ο Κωνσταντίνος κουνώντας το κεφάλι.

223 «Πραγματικώς,» επιβεβαίωσεν ο γέρος, «συμβαίνουν μυστηριώδη πράγματα –

of the crime, were released an hour before dear Constantinos, as they had paid their debts on the very day of the murder.»

215. «Then why were the promissory notes removed?» said Dimitri with some doubt.

216. «Because that morning they had asked Revos to allow them a discount on their bill. But he remained adamant. So, for one reason or another they called him out of indignation an awful ‘loan shark’with other harsh words, which were heard by others waiting at the entrance of the office. However, in the afternoon one of the wives went and paid the two promissory notes so that there would be no protests the following day.»

217. «So, why did they hide them?» asked the anxiously person again.

218. «Simply, because after the murder, they were afraid that the police would find out about their morning fight and consider them guilty by finding the promissory notes on them. But unfortunately, they found yourself spoiling their plans» said the old man, looking at Dimitri with a smile.

219. «How would I know that» said the miserable one with sorrow painted on his face.

220. «And those who were arrested now, what did they have to do with Revos?» Constantinos asked out of interest.

221. «They are professional killers and were paid by a man who could not pay his debts. He took this step because he was sure that the cruelty of Revos would destroy him materially and morally.»

222. «The things one hears,» said Constantinos shaking his head.

223. «Indeed,» the old man confirmed, «mysterious things happen –

συνεχίζεται →

to be continued →

σ’αυτό τον κόσμο. Γι’αυτό αμφιβάλουμε πολλές φορές γι’αυτά που βλέπουμε και ακούμε. Έπειτα η αντίληψίς μας είναι πολύ στενή και δεν καταλαβαίνει ότι όλες μας οι πράξεις, απ’τις πιο ασήμαντες ως τις σοβαρώτερες, είναι αλληλένδετες και σχετικές με τις πράξεις των συνανθρώπων μας. Οπωσδήποτε ... Πηγαίνετε τώρα να φροντίσετε για την αποφυλάκιση των δύο αθώων.»

224 Ύστερα από κάμποση ώρα ο Δημήτρης και ο Κωνσταντίνος έκαναν παρέα στην πλατεία του Συντάγματος με τούς δύο αποφυλακισθέ ντας. Ονομαζόνταν Γιώργος Πετρίδης και Γιάννης Αγνός. Ο Δημήτρης εξήγησε με ειλικρίνειά, πως έτυχε να τούς κάνη, άθελα του, κακό και τούς εζήτησε συγνώμη. Με τη σειρά του είπε και ο Κωνσταντίνος ότι κι’αυτός πέρασε απ’τη φυλακή με τη δολοφονία του Ρεβού. Έτσι σιγά-σιγά η συνομιλία τους έγινε φιλική.

225 Eν τω μεταξύ έλαβε μέρος στη συντροφιά και ο γηραλέος με το υπογένειο, που παρουσιάστηκε ξαφνικά μπροστά τους. Απ’το σεβασμό που του έδειξαν ο Δημήτρης και ο Κωνσταντίνος, οι δυο άλλοι τον επρόσεξαν περισσότερο κι’έμειναν ενθουσιασμένοι με τα λόγια του, που πότε ήταν διαφωτιστικά και πότε φιλοπαίγμονα. Όταν μετά το μεσημέρι σηκώθηκαν, ο γέρος προσκάλεσε και τούς τέσσερις νέους να δειπνήσουν την επαύριο μαζί του. Όλοι δέχθηκαν ευχαρίστως. Ακόμα και ο Κωνσταντίνος, που θ’αναγκαζόταν ν’άφινε στο σπίτι του επισκέπτας. Ο Δημήτρης προσφέρθη να συναντηθή προηγουμένως με τούς δυο νέους συντρόφους και να πάνε μαζί. Όταν τούς άφησε ο γέρος, ο Γιώργης και ο Γιάννης, εξέφρασαν την ευχαρίστησί τους απ’τη γνωριμία του. Έτσι ο Δημήτρης ηύρε την ευκαιρία να τούς μιλήση με λίγα λόγια για την εξαιρετικότητά του.

226 Το βράδυ ο Κωνσταντίνος εβγήκε να κάμη μια βόλτα, για να πάρη λίγο αέρα. Επιστρέφοντας στο σπίτι του εσκέφθηκε ότι θα του έκαμνε καλό, εάν έβλεπε για λίγα λεπτά το γέρο. Κι’έτσι πήγε κοντά του. Εκεί τον περίμενε μια συγκινητική εκπλήξεις. Αυτή τη φορά δεν του –

in this world. Many times, we doubt what we see and hear. At that moment, perceptions are too narrow, and we do not understand that all our actions, from the most insignificant to the most serious, are interconnected and related to the actions of our fellow men. Anyway... Go now and see to the release of the two innocent men.»

224. 224: A few hours later, Dimitri and Constantinos were keeping company in Syntagma Square with the two released prisoners. Their names were George Petridis[5] and John Agnos[6]. Dimitri explained with sincerity that he had unintentionally hurt them and asked for their forgiveness. Likewise, Constantinos said that he was also released from prison for the murder of Revos. Little by little, their conversation became friendly. [7]

225. Presently, the old man with the goatee suddenly appeared before them and joined the company. From the respect that Dimitri and Constantinos showed him, the two others paid more attention to him and were fascinated by his words, which were sometimes enlightening and sometimes playful. After midday they got up and the old man invited all four young men to dine with him the next day. Everyone happily accepted. Even Constantinos, who was normally reluctant to leave guests in his house. Dimitri offered to meet with the two young companions beforehand and go together. When the old man left, George and Yiannis, expressed their gratitude for having made his acquaintance. So, Dimitri took the opportunity to speak to them in a few words about the old man’s exceptional nature.

226. That evening, Constantinos went for a walk to take some air. Returning home, he thought it would do him good to see the old man for a few minutes. So, he went there, and a touching surprise awaited him there. This time –

συνεχίζεται →

to be continued →

άνοιξε ο γέρος, αλλ’ανέλπιστα άλως διόλου η πρωινή γυναίκα, που έμοιαζε με την αγαπημένη του. Στ’αντίκρυσμα της τα έχασε για μια στιγμή και δέθηκε η γλώσσα του.

227 Για να τον κάμη ο γέρος να συνέλθη λίγο από τη συγκίνησι, του είπε:

228 «Βρέθηκε μόνη κι’απροστάτευτη η καυμένη η Μαρία και την προσέλαβα να περιποιείται το νοικοκυριό μου.»

229 «Δεν αμφιβάλλω, Διδάσκαλε, ότι θα γνωρίσατε μεταξύ άλλων και την επιθυμία μου να τη γνωρίσω από κοντά κι’ίσως γι’αυτό να την προτιμήσατε ...

230 «Ήταν ανάγκη να έρθη εδώ-μέσα,» απήντησε αόριστα ο μυστηριώδης τύπος.

231 Όταν ξαναπαρουσιάς τηκε η Μαρία, για να φέρη τον καφέ, ο Κωνσταντίνος την παρατήρησε όσο λεπτομερέστερα μπόρεσε κι’έμεινε εκστατικός και σκεπτικός μπροστά στο φαινόμενο μιας τέτοιας ομοιότητος.

232 Σε λίγο, αναγκάστηκε να ξεκινήση για το σπίτι του, όπου θα πήγαιναν διάφορα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα, για να του κρατήσουν συντροφιά. Με την τελευταία αυτή εντύπωση, καθώς και τις άλλες, ο Κωνσταντίνος πέρασε το δεύτερο ημερονύκτιο, χωρίς να μένη προσηλωμένος διαρκώς στη θλίψι του.

---------------------

233 Το άλλο βράδυ οι τέσσερις νέοι μαζεύτηκαν γύρω απ’τον άγνωστο σύντροφό τους. Σε λίγη ώρα εδείπνησαν ελαφρά μερικά κρύα φαγητά, που ἑτοίμασεν η Μαρία και κατόπιν τραβήχτηκαν στο σαλόνι. Παραδόξως αυτή την ήμερα ο γέρος ήταν λιγομίλητος και σοβαρός, ενώ συνήθως εποίκιλλε την ενδιαφέρουσα πάντα ομιλία του με νόστιμα ευφυολογήματα και χαριτολογήματα. Ο Δημήτρης και ο Κωνσταντίνος, που τον ήξεραν καλυτερα, κατάλαβαν ότι κάτι το εξαιρετικό θάκουγαν πάλι απ’το στόμα του και περίμεναν αυτός να δώση κατεύθυνσι και ζωή στη συγκέντρωση.

the old man did not open the door for him, but the woman that he saw that morning who looked like his beloved. At the sight of her he was shocked for a moment and was tongue-tied.

227. To allow him to recover a little from his surprise, the old man said to him:

228. «I found poor Maria alone and unprotected and I hired her to take care of my household.»

229. «I have no doubt, my Master, that you knew among other things, my desire to meet her in person and perhaps that is why you preferred her» …..

230. «It was necessary for her to come here» answered the mysterious man vaguely.

231. When Maria reappeared bringing the coffee, Constantinos observed her as closely as he could and was amazed and sceptical in the face of such a resemblance.

232. After a while, he was obliged to return home where various relatives and friends were coming to keep him company. With this last impression, as well as other ones, Constantinos passed the second day without being constantly fixated on his grief.

---------------------

233. The next evening the four young men gathered around their unknown companion. After a while, they had a light dinner of some cold food that Maria had prepared, and then they retired to the living room. Strangely enough, the old man was reserved and serious without his usual interesting conversation and his delicious wit and jokes. Dimitri and Constantinos who knew him better, understood that they were going to hear something exceptional from his mouth and waited for him to give direction and life to the gathering.

συνεχίζεται →

to be continued →

234 Έτσι, για μια στιγμή έμειναν όλοι αμίλητοι και σκεπτικοί. Τέλος, ο οικοδεσπότης εσήκωσε το κεφάλι και σταυρώνοντας τα χεριά στο στήθος του κοίταξε τον καθένα ερευνητικά.

235 «Απόψε,» άρχισε να λέη, «θα σας φανερώσω γιατί σας κάνω να έρχεσθε εδώ. Από σήμερα θ’αρχίσουμε να ερευνούμε και να μελετούμε τα προβλήματα, τα όποια σας ενδιαφέρουν, για να καταλήξουμε, με τη βοήθεια του θεού, σε συμπεράσματα ικανά να σας οδηγήσουν και να σας ανεβάσουν στο επίπεδο των ανθρώπων που γνωρίζουν τι κάνουν.»

236 Κοντοστάθηκε και τούς ξανακύταξε με τη σειρά.

237 «Όσο απλά κι’αν σας μιλήσω, ξεύρω ότι τα λόγια μου θα τα βρείτε μυστηριώδη και ακατάληπτα σε πολλά σημεία. Γι’αυτό θα είμαι στη διάθεσή σας πάντα, να σας βγάζω από κάθε απορία και να διαλύω τις αμφιβολίες σας. Πριν όμως μπήτε στη νέα σας σταδιοδρομία, θα ήθελα να μού έλεγε ο καθένας σας, αν σκέφθηκε ποτέ τι είναι, από που ήρθε και που πηγαίνει. Ενοείται όχι υλικά, άλλα πνευματικά, γιατί στο μέλλον δεν θα μας πολυαπασχολή η υλική μας υπόστασής. Π οιος θα μου απάντηση πρώτος;»

238 Οι τέσσερις νέοι έγιναν άνω-κάτω μι’αυτό το ερώτημα και η στενοχώρια φαινόταν ζωγραφιστή στα πρόσωπά των. Ο μυστηριώδης άνθρωπος τούς άφησε για λίγο στη δύσκολη θέσι που βρέθηκαν κι’ύστερα είπε με χαμόγελο.

239 «Αφού δεν αποφασίζει κανείς να μιλήση, θα σας δώσω εγώ σειρά. Για πες μου λοιπόν Κωνσταντίνε, τι είσαι, πόθεν ήλθες και που πηγαίνεις»

240 Ο νέος άλλαξε διάφορα χρώματα ώσπου να συνέλθη λίγο και να μπορέση ν’άνοιξη το στόμα του.

241 «Δεν κατάγομαι από επιφανή οικογένεια. Κατώρθωσα όμως να δημιουργήσω μια αρκετά καλή κοινωνική θέσι και απ’αυτής της απόψεως είμαι ικανοποιημένος.»

234. For a moment they were all speechless and thoughtful. Finally, the host raised his head crossed his arms on his chest and looked at each one inquiringly.

235. «Tonight,» he began saying, «I will show you why I made you come here. From today, we will start researching and studying the problems that interest you, in order to arrive at, with God’s help, conclusions capable of guiding and raising you to the level of people who know what they are doing.»

236. He stood close to each and looked at them one by one.

237. «No matter how simply I speak, I know that you will find my words mysterious and unintelligible in many places. That is why I will always be at your disposal to remove all your questions and dispel your doubts. But before you embark on your new calling, I would like each of you to tell me if you have ever thought about what you are, where you came from and where you are going. Of course, not materially but spiritually, because in the future we will not be interested with our material existence. Who will answer first?»

238. With this question, the four were in a muddle with discomfort showing on their faces. The mysterious man left them in their predicament for a while and then said with a smile.

239. «Since no one decided to speak, I will ask you Constantinos, what are you, where did you come from and where are you going?»

240. The young man blushed, and it was some time before he could open his mouth.

241. «I do not come from a prominent family. But I have managed to create a fairly good social position and from that point of view I am satisfied.»

συνεχίζεται →

to be continued →