ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

δεύτερο μέρος

ΙΣΤΟΠΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ - δεύτερο μέρος

Άπα αφήγηση του Δώρου.

σελίδες 81 έως 90

ORDER OF THE LILY AND THE EAGLE

part two

HISTORY OF THE SPIRITUAL FAMILY - part two

As narrated by Doros.

pages 111 to 121

ΠΗΕΡΤΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ο άγνωστος Σοφός : Εμφάνιση του διδασκάλου. Γνωριμία με το Κωνσταντίνο και τον Δημήτριο.

2. Ο πλούσιος έμπορος Κωνσταντίνος : Σχέση του Κωνσταντίνου με την γυναίκα του.

3. Ο νεαρός Δημήτριος με το Διδάσκαλο : Οράματα προηγούμενων ενσαρκώσεων.

3. Ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτριος : Αποφυλάκιση Κωνσταντίνου.

4. Ο Κωνσταντίνος με τον Διδάσκαλο : Ο θάνατος της γυναίκας του Κωνσταντίνου

5. Ο Γιώργος και ο Γιάννης : Συνάντηση του Διδασκάλου και της Μαρίας με τους Δημήτριο Kωσταντίνο. Γιώργο και Γιάννη.

6. Ή αποκάλυψη του Διδασκάλου : Διδασκαλία του διδασκάλου περί Ανθρώπου.

Μύθος της Δημιουργίας : Προορισμός του Ανθρώπου.

7. Ο Νικόλας και ο Τζίμης. Ή αφύπνιση της Δώρας και των 6 τέκνων της.

Σφράγισμα των 6 Γιγάντων από τον Άρχοντα.

8. Ή δοκιμασία του Κωνσταντίνου.

9. Το Δώμα της Ζώης : Το Βιβλίο: της ζωής. Το αλχημικό εργαστήριο του Δώρου.

10. Ο γάμος και ο θάνατός της γυναίκας του Δημήτρη.

11. Δοκιμασία του Δημήτρη : O Δημήτρης ξαναβρίσκει την γυναίκα του.

CONTENTS

1: The unknown Sage : Appearance of the Master. Meeting of Constantinos and Dimitri.

2: Constantinos the rich merchant: Constantinos' relationship with his wife.

3: The young Dimitri with the Master: Visions of previous incarnations.

3: Constantinos and Dimitri: The release of Constantinos.

4: Constantinos with the Master: The death of Constantinos' wife.

5: George and John: Meeting of the Master and Maria with Dimitri, Constantinos, George and John.

6: The revelation of the Master: The Master's teaching on Humanity. Creation myth. Destiny of Humanity.

7: Nicholas and Jimmy. The awakening of Dora and her 6 children: Sealing of the 6 Giants by the Lord.

8: The ordeal of Constantinos.

9: The Chamber[a] of Life: The Book of Life. The alchemical laboratory of Doros.

10: The marriage and death of Dimitri's wife.

11: The ordeal of Dimitri: Dimitri finds his wife again.

[a] ‘Δώμα’ – room, apartment, roof terrace

ΔΕΎΤΕΡΗ ΠΕΡΤΟΔΟΣ

12. Ο αρχηγός του Ισραήλ και ο Καδούρ.

13. Η'πάλη του Κωσταντινάτου με νάνο του Καδούρ. Ή αποστολή των 6 Γιγάντων.

14. Δοκιμασία του Τζίμη.

15. Το έργο και η πάλη του Νικόλα.

16. Η δύναμη της αγάπης του Τζίμη και η μετάνοια του ληστή νάνου.

17. Συζήτηση του Άρχοντα με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο; Περιγραφή του

Δώρου και των απεσταλμένων Του. Λόγια του Αρνιού (Ιησούς). Λόγια του

Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.

17. Ο Πέτρος (Μιμητής). Ή Αποστόλη των Γιγάντων. Τα Ί0 άρθρα Πίστεως.

Επίκληση της Δώρας. Σφράγισμα του Πέτρου από τον Άρχοντα. Αφύπνιση.

του Πέτρου και η συνάντηση του με τους υπόλοιπους.

18. Έναρξη αποστολής των Γιγάντων. Εξομολόγηση Ευχέλαιο στο προφ. Ηλία.

Εξωτερίκευση των Γεννητόρων για βοήθεια στα Τέκνα Τους.

19. Δοκιμασία Πέτρου και ο κίνδυνος της Δώρας. Ο Άρχοντας δίνει το Ρόδο στους δυο Γίγαντες.

20. Αφύπνιση της Δώρας από το λήθαργο. Μετάνοια ενός νάνου του Καδούρ.

21. Η Δώρα σώζει το Δημήτριο. Τέλος της Αποστολής. Η θυσία.

CONTENT PART TWO

12: The leader of Israel and Kadour.

13: The struggle of Constantinos with the dwarf of Kadour. The mission of the 6 giants.

14: The ordeal of Jimmy.

15: The work and struggle of Nicholas.

16: The strength of Jimmy's love and the repentance of the robber dwarf.

17: The Lord's conversation with the emperor Constantinos. Description of Doros and His envoys. The sayings of the Lamb (Jesus). The sayings of Constantinos the Palaiologos.

17: Peter (Mimitis). The Mission of the Giants. The 10 Articles of Faith. Invocation of Dea. Sealing of Peter by the Lord. Peter's awakening and his meeting with the others.

18: The start of the Giants' mission. Confession extreme unction[b] at prophet Elijah. The exteriorisation of the Generators to help their children.

19: Peter's ordeal and the danger to[c] Dora. The Lord gives the Rose to two Giants.

20: The awakening of Dora from slumber. Repentance of a dwarf of Kadour.

21: Dora saves Dimitri. The End of the mission. The sacrifice.

[b] EE: ‘Ευχέλαιο’ – extreme unction – ‘a sacrament in which a priest anoints and prays for the recovery and salvation of a critically ill or injured person’.

[c] EE: ‘κίνδυνος’ – danger, risk, hazard, jeopardy.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ευχαριστώ θερμά όσους βοήθησαν στη μετάφραση αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο της Καθαρεύουσας στα ελληνικά στα αγγλικά. Όπου είναι δυνατόν, έχουμε προσθέσει υποσημειώσεις στο αγγλικό κείμενο προκειμένου ναπαρέχουμε πρόσθετο πλαίσιο για όσους διαβάζουν αυτήν την αφήγηση. Θα ενθαρρύνουμε όλους τους αναγνώστες να κάνουν τη δική τους έρευνα στα διάφορα στοιχεία που καλύπτονται από αυτό το κείμενο.

Το πρώτο μέρος αυτού του κειμένου αφορά τη συγκέντρωση και τη συλλογή των διαφόρων μελών της πνευματικής οικογένειας και τη διδασκαλία και προετοιμασία αυτών των ατόμων για τις αποστολές τους. Αυτή η δραστηριότητα επικεντρώνεται μέσα και γύρω από την Αθήνα, ενώ το δεύτερο μέρος της αφήγησης αφορά τις δραστηριότητες εκείνων των αποστολών που αναλαμβάνουν άτομα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, την Ο θωμανική Αυτοκρατορία, τη Μασσαλία Γαλλία, το Βουκουρέστι και μια περιοχή υπό τη ρωσική δικαιοδοσία.

(Το 1822, η Ελλάδα ανεξαρτητοποιήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το 1832 ιδρύθηκε το Βασίλειο της Ελλάδος.)

Με βάση την αφήγηση και τις αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μπορούμε να χρονολογήσουμε αυτήν την ιστορία πριν από το 1922, που αντιστοιχεί στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Της διάλυσης προηγήθηκε η «Επανάσταση των Νεότουρκων» που σημειώθηκε τον Ιούλιο του 1908 που αποκατέστησε το οθωμανικό σύνταγμα του 1876 και έφερε την πολυκομματική πολιτική με ένα εκλογικό σύστημα δύο σταδίων με οθωμανικό κοινοβούλιο. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία αναφορά στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σε αυτή την αφήγηση, επομένως μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι τα γεγονότα είναι σίγουρα προγενέστερα του 1914.

INTRODUCTION

Many thanks are extended to those who helped in translating this text from the original Katharevousa Greek to English. Wherever possible, we have added footnotes to the English text in order to provide additional context for those reading this narrative. We would encourage all readers to make their own research into the various elements that are covered by this text.

The first part of this text concerns the gathering and collecting of the various members of the spiritual family and the teaching and preparation of those individuals for their missions. This activity is centred in and around Athens, while the second part of the narrative concerns the activities of the missions undertaken by individuals in various parts of Greece, the Ottoman empire, Marseilles France, Bucharest [1], and an area under Russian jurisdiction.

(In 1822, Greece became independent from the Ottoman Empire and in 1832, the Kingdom Greece was founded.)

Based on the narrative and references to the Ottoman Empire, we can time this story prior to 1922, which corresponds to the dissolution of the Ottoman empire. This dissolution was preceded by the 'Young Turk Revolution' which occurred in July 1908 that restored the Ottoman constitution of 1876 and brought in multi-party politics with a two-stage electoral system with an Ottoman parliament. Additionally, there is no reference to the first world war in this narrative, so we can safely say that events are certainly prior to 1914.

Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι το «Ζάππειο» στην Αθήνα, πουβρίσκεται δίπλα στον Εθνικό Κήπο στο κέντρο της Αθήνας, εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1888. Ομοίως, έχουμε σημείο αναφοράς για τον Ιλισό ποταμό που διασχίζει την Αθήνα, το οποίο το 1900, ήταν ακόμη ως επί το πλείστον ακάλυπτη. Λόγω μιας τεράστιας αστικής επέκτασης μετά το 1900, ο ποταμός καλύφθηκε πλήρως μέχρι το το 1948.

Αξίζει να κάνουμε μια σύντομη ιστορία της πόλης της Κωνσταντινούπολης, που σήμερα ονομάζεται Κωνσταντινούπολη. Πριν από το 330 μ.Χ., η πόλη ήταν γνωστή ως Βυζάντιο και όταν το δυτικό και το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώθηκαν ξανά, η αρχαία πόλη του Βυζαντίου επιλέχθηκε για να χρησιμεύσει ως η νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετονομάστηκε σε Nova Roma, ή «Νέα Ρώμη» από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα. Στις 11 Μαΐου 330 μετονομάστηκε σε Κωνσταντινούπολη και αφιερώθηκε στον Κωνσταντίνο.

Τελικά, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Ο θωμανούς Τούρκους και καταλήφθηκε στις 29 Μαΐου 1453, μετά την κορύφωση μιας πολιορκίας 53 ημερών που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου. Η πόλη διατήρησε το όνομά της ως Κωνσταντινιγιέ μέχρι το 1930, όταν μετονομάστηκε σε Istanbul μετά τον σχηματισμό της Δημοκρατίας της Τουρκίας.
(Η Κωνσταντινούπολη προέρχεται από την ελληνική φράση «Στην Πόλι» που σημαίνει «στην πόλη». Ήταν η απάντηση στην ερώτηση «πού πας;»)

Η σημασία αυτής της πόλης οφείλεται, εν μέρει, στη στρατηγική γεωγραφική της θέση στον Βόσπορο που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ρωσία, ανά τους αιώνες, είχε σχέδια στο Kostantiniyye για να εξασφαλίσει πρόσβαση στο ναυτικό της στο μοναδικό της ναυτικό λιμάνι με θερμά βαθιά νερά. Από το 1453, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η πόλη δέχθηκε διάφορες εξωτερικές και εσωτερικές επιθέσεις, αλλά καμία δεν κατάφερε να πολιορκήσει την Κωσταντινιγιέ ούτε, μάλιστα, να καταλάβει την πόλη. Τούτου λεχθέντος, από τις 13 Νοεμβρίου 1918 έως τις 6 Οκτωβρίου 1923, η πόλη καταλήφθηκε από βρετανικά, γαλλικά, ιταλικά και ελληνικά στρατεύματα. Δείτε την "Ανακωχή του Μούδρου".

In addition, we know that 'Zappeion' in Athens, which is next to the National Gardens in central Athens, was inaugurated in October 1888. Similarly, we have a datum point for the Ilissos river that flows through Athens which, in 1900, was still mostly uncovered. Due to a massive urban expansion post 1900, the river was completely covered by 1948.

It is worth giving a brief history of the city of Constantinople, now called Istanbul. Prior to 330 CE, the city was known as Byzantium and when the Western and Eastern parts of the Roman Empires were reunited, the ancient city of Byzantium was selected to serve as the new capital of the Roman Empire. It was renamed Nova Roma, or 'New Rome' by Emperor Constantine the Great. On 11 May 330, it was renamed Constantinople and dedicated to Constantine.

Eventually, Constantinople was put under siege by the Ottoman Turks and was captured on 29 May 1453, after the culmination of a 53-day siege that started on 6 April. The city retained its name as Kostantiniyye until 1930, when it was renamed to Istanbul after the formation of the Republic of Turkey.
(Istanbul originates from the Greek phrase " Στην Πόλι " (stim poli), which means "to the city", in answer to the question, "where are you going?")

The importance of this city is, in part, due to its strategic geographical location on the Bosporus which connects the Black and White Seas (the Mediterranean). We should note that Russia, throughout the ages, had designs on Kostantiniyye in order to secure access for its navy at its only warm deep water naval port. Since 1453, the Ottoman Empire and the city came has come under various external and internal attacks, but none managed to place Kostantiniyye under siege nor, indeed, to occupy the city. Having said that, from 13 Nov 1918 to 6 Oct 1923, the city was occupied by British, French, Italian and Greek troops. See the "Armistice of Mudros".

Κατά την ανάγνωση αυτής της αφήγησης ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει κατά νου την έλλειψη των σύγχρονων μηχανικών οχημάτων μεταφοράς που σήμερα επιταχύνουν τόσο τις επικοινωνίες όσο και τα ταξίδια. Επομένως, δεν υπήρχαν αεροσκάφη, αυτοκίνητα, τρένα, μοτοσικλέτες ή λεωφορεία. Οι κύριες μορφές μεταφοράς ήταν: με τα πόδια, με άλογα, κάρα και πούλμαν και, φυσικά, η θαλάσσια ναυτιλία που βοηθούσε τις επικοινωνίες μέσα και γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου.

Περιλαμβάνουμε εδώ μια σύντομη προειδοποίηση σχετικά με την 'Ιστορία της Πνευματικής Οικογένειας'.

Αυτό το έγγραφο είναι αξιοπερίεργο, είναι αβέβαιης προέλευσης και εγείρει μια σειρά αντιρρήσεων. Τα γεγονότα σε αυτήν την ιστορία προηγούνται ή ταυτίζονται με τα ιστορικά γεγονότα του T.K+A. [b] στο Παρίσι και το Κάιρο. Επιπλέον, τα άτομα που αναφέρονται σε αυτήν την αφήγηση αναφέρονται σε άτομα πουείναι ανεξάρτητα και χωριστά και από τα ίδια άτομα στο T.K+A. εκείνη την εποχή.

Με βάση την εμπειρία του μεταφραστή, αυτή η αφήγηση οδηγεί συχνά τους Έλληνες αναγνώστες να υιοθετήσουν μια παθητική στάση απέναντι στη διδασκαλία της Μαρί, της ιδρυτή του T.K+A. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ιστορία προβλέπει την αποκατάσταση του Βυζαντίου και η υπόθεση γίνεται τότε ότι αυτή θα καθοδηγηθεί από τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και ότι ο ελληνικός λαός δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα εκτός από το να περιμένει το 'μεγάλο ημέρα'. Θα μπορούσαμε μάλιστα να προτείνουμε ότι αυτός είναι, ίσως, ο σκοπός του Δώρου, του αφηγητή. Δηλαδή, να αφυπνίσουμε το Ελληνικό Έθνος στη συνειδητοποίηση ότι το πρώτο βήμα σε κάθε μυητικό έργο, είναι το προσωπικό έργο της διαμόρφωσης της «αληθινής προσωπικότητας» μας. Η συλλογική δουλειά ενός έθνους γίνεται τότε δυνατότητα.

While reading this narrative the reader should keep in mind the lack of the modern mechanical transport vehicles that today, speed both communications and travelling. Therefore, there were no aircraft, cars, trains, motorcycles or buses. The main forms of transport were: by foot, horse, carts and coaches and, of course, maritime shipping which aided communications in and around the Mediterranean basin.

We include here a brief warning regarding the 'History of the Spiritual Family'.

This document is a curiosity, is of uncertain provenance and raises a number of objections. The events in this story run prior to or are concurrent with the historic events of the O.L+E. [c] in Paris and Cairo. In addition, the individuals mentioned in this narrative refer to people who are independent and separate and from those same people in the O.L+E. at that time.

Based on the experience of the translator, this narrative often leads Greek readers to adopt a rather passive attitude towards the teaching of Marie, the founder of the O.L+E. This is because the story predicts the restoration of Byzantium, and the assumption then becomes that this will be led by the protagonists of this story and that the Greek people need not do anything apart from waiting for the 'great day'. We might even suggest that this is, perhaps, the purpose of Doros, the narrator. That is, to wake up the Greek Nation to the realisation that the first step in any Initiatic work, is the personal work of forming our 'true personality'. The collective work of a nation then becomes a possibility.

[b] T.K+A. - Τάγμα του Κρίνου και του Αετού

[c] O.L+E. - Order of the Lily and the Eagle.

Κάνοντας αυτή τη μετάφραση της "Ιστορίας της Πνευματικής Οικογένειας" διαθέσιμη στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, ελπίζουμε ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη θα μπορέσουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα όταν εξετάζουν το νόημα που περιέχεται σε αυτή την αφήγηση.

In making this translation of the "History of the Spiritual Family" available to the general readership, we hope that all interested parties will be able to take a step back and see the 'bigger picture' when considering the meaning contained in this narrative. Of course, you should therefore make of this story, whatever you will.

KePu Αύγουστος 2023

KePu August 2023

είδε κατάχαμα μιά γυναίκα που έκλαιγε. Την επλήσίασε κι’άρχισε να την περιποιήται. εκείνη τον κύτταξε μ’ένα βλέμμα ευγνωμοσύνης. Το βλέμμα αυτό πέρασε στο βάθος της ψυχής του και του ξαναζωντάνεψε αίσθήματα που είχαν σβύση μέσα του.

364 Προσεφέρθη να την οδηγήση σπίτι της. Αλλά εκείνη δεν θέλησε να ξαναγυρίση κοντά στον τυραννικό συζηγό της. Έτσι έμειναν κουβεντιάζοντας αρκετή ώρα. σε μιά στιγμή, παίρνοντας θάρρος απ’τη στάση της, έξωμόλογήθηκε το αίσθημά του, που είχε φουντώσει εν τω μεταξύ. Η γυναίκα υποδέχθηκε με συμπάθεια τον ερωτά του. Του είπε όμως ότι ήταν αποφασισμένη να πάη κοντά στους γονείς της και ότι από κείνους έπρεπε να τη ζητήση.

365 Ηπρότασις αυτή έκαμε τον Πέτρο να συνέλθη λίγο και να σκεφθή τη θέσι και την αποστολή του.

366 «Σ’αγαπώ,» της απήντησε. «Αλλά έχω λόγους, να μη μπορώ να δεχθώ την πρότασή σου.»

367 Ηνεαρή γυναίκα σηκώθηκε με δακρυσμένα μάτια και χαιρέτησε τον Πέτρο μ’ένα παραπονεμένο ύφος. Ο ερωτευμένος άνδρας δεν την άφησε ω’απομακρυνθή. Το τελευταίο βλέμμα της τον έκαμε να τα ξεχάση όλα.

368 «Πάμε μαζί,» της είπε απότομα.

369 Και τράβηξαν, κατά σύμπτωσι, τον ίδιο δρόμο που είχαν πάρει ο Διδάσκαλος και η Μαρία. Το χωρίο της κοπέλλας βρισκόταν στην Μακεδονία κι’έπρεπε να περάσουν από τον Όλυμπο. Όταν έφθαοαν στους πρόποδες του, ύστερα από πολλών ήμερών πορεία, εκάθησαν σ’ένα μέρος να ξεκουρασθούν.

370 Ηγυναίκα είχε άποκοιμηθή όταν ο Πέτρος είδε να τους πλησιάζή ένα φίδι. Αμέσως επήρε στα χέρια του το κυνηγετικό του όπλο, για να πυροβολήση. Αλλά το φίδι έστρεψε πίσω και χάθηκε μέσα σε κάτι κλαδιά. Ο Πέτρος έσήκωσε τα κλαδιά με την κάνη του όπλου. Άντι όμως να ίδή το φίδι ανεκάλυψε την πόρτα ενός σπηλαίου. Μπήκε μέσα από περιέργειά και είδε, με κατάπληξι, να κοιμάται πάνω στο κρεμβάτι -

he saw a woman crying. He approached her and showed his concern. She looked at him with gratitude. This look went to the depth of his soul and revived the feelings that had been extinguished in him.

364. He offered to guide her home, but she didn’t want to go back to her tyrannical husband. So, they stayed chatting away for quite some time. Presently, emboldened by her attitude he expressed his feelings which had been rekindled in the meantime. The woman greeted his love sympathetically, but she told him that she had decided to go to her parents, and from there, he ask about her.

365. This proposal caused Peter to reconsider and think about his position and mission.

366. «I love you,» he replied. «But I have reasons why I can’t accept your proposal.»

367. The woman got up with tearful eyes and said farewell to Peter with a plaintive tone. The man in love did not want her to leave and her final look made him forget everything.

368. «Let’s go together,» he said abruptly.

369. By coincidence, they took the same road that the Master and Mary had taken. Now girl’s village was in Macedonia, so they had to pass Mount Olympus. After many days of hiking[63], they reached its foot, and they sat down to rest.

370. After the woman fell asleep, Peter saw a snake approaching them. Immediately he picked up his hunting rifle in order to shoot, but the snake turned back and disappeared into some foliage. Peter lifted the branches with the barrel of the gun, but instead of the snake, he discovered the door of a cave. He went inside and to his astonishment he saw Maria sleeping.

συνεχίζεται →

to be continued →

η Μαρία. Ήταν τυλιγμένη μέσα σ’ένα σεντόνι με γυμνό το σώμα.

371 Πριν ακόμα συνέλθη από την έκπληξη, έπεσε κατάχαμα από το χτύπημα μαχαιριού. Έστρεψε το κεφάλι και είδε μπροστά του ένα νάνο με απαίσια μορφή. Το βλέμμα του όμως του θύμισε την κοπέλλα που συνώδευε. Κατάλαβε αμέσως ότι ό νάνος είχε μεταμορφωθεί σε ωραία γυναίκα. Οι δυνάμεις του δεν του επέτρεπαν ν’άντισταθη και σε λίγο έχασε τις αισθήσεις του, ενώ ο νάνος εσάρκαζε.

372 «Τώρα σας κρατώ όλους.»

373 Μουγγρίζοντας απ'τη λύσσα του, έπλησίασε τη Μαρία και σήκωσε το ματωμένο μαχαίρι του, για να καταφέρη το θανάσιμο κτύπημα. Ξαφνικά ένοιωσε τέσσερα γερά μπράτσα να τον πιάνουν, να τον αφοπλίζουν και γρήγορα να του δένουν χέρια και πόδια. Οι δυό νεοφερμένοι όταν κατέστησαν ακίνδυνό το νάνο, έτρεξαν προς τον πληγωμένο. Στο πρόσωπό του εγνώρισαν με σνγκίνησι τον Πέτρο. Του έκαμαν ένα επίδεσμό για την πληγή του ώμου του και τον περιποιήθηκαν όσο μπορούσαν καλύτερα. Μετά άρχισαν να εκδηλώνουν τις απορίες τους για ότι είδαν εκεί μέσα και να σκέπτωνται τι έπρεπε να κάμουν τώρα.

374 «Είμαι της ιδέας να συγκεντρωθούμε να να προσευχηθούμε, ζητώντας τη βοήθεια του Άρχοντος,» είπε ο ένας.

375 «Πολύ σωστά,» απήντησε απλώς ο άλλος.

376 Η προσευχή που έκαμαν ήταν τόσο κατανυκτική, ώστε σε λίγη ώρα οι δύο νέοι έπεσαν σε έκσταση. Τότε μια αστραπή εφώτισε όλο το σπήλαιο και φάνηκε μέσα σ'ένα σύννεφο ο Άρχων. Καθόταν πάνω σ'ένα άρμα, που το έσερναν έξη άλλογα. Έγύρισε και κύτταξε τους δυο νέους μ'ένα καλοκάγαθο βλέμμα.

377 «Είσθε άξιοι υιοί του Δώρου και της Δώρας και πιστοί οπαδοί μου. Επειδή εκτελέσατε ικανοποιητικά τις εντολές πού έλάβατε, από σήμερα σας έμπιστέυομαι το ρόδο. Και φροντιστε κι'εσείς να μην το εγκαταλείψετε, με τις πράξεις σας, όπως κι'αυτό δεν θα σας έγκαταλέιψη.»

Her naked body was wrapped in a sheet.

371. Before he could recover from his surprise, he fell to the ground from a knife blow. On turning his head, he saw a dwarf of hideous form, but his look reminded him of the girl he was escorting. He immediately realised that the dwarf had been transformed into a beautiful woman. He was unable to resist, as his force did not allow him to, and he lost consciousness while the dwarf sneered.

372. «Now I have you all.»

373. Bellowing with rage, he charged at Maria bloody knife raised to deliver the killing blow. All of a sudden, four strong arms grabbed and disarmed him, and quickly bound his hands and feet. Once the two newcomers had rendered the dwarf harmless, they ran towards the wounded man. Emotionally, they immediately recognised Peter's face. They bandaged his shoulder wound and treated him as best they could. Once done, they started asking questions about what they saw there, and think what they should do now.

374. «I am of the idea for us to gather together and ask for the Lord's help,» one of them said.

375. «Quite right,» replied the other one.

376. The prayer they made was so reverent, that after a short time the two young men fell into a trance. Suddenly a flash of lightening lit up the whole cave and the Lord[64] appeared in a cloud. He was sitting on a chariot drawn by six horses. He turned round and looked at the two young men with a kindly look.

377. «You are worthy sons of Doros and Dora and my faithful followers. Because you satisfactorily carried out the orders you received, from today I entrust the rose to you, and take care that you do not forsake it, by your actions, as it will not forsake you.»

συνεχίζεται →

to be continued →

378 Στήν ερώτησή των δέ, τι έπρεπε να κάμουν το νάνο, τους απήντησε.

379 «Αυτός θα μέίνη εδώ, για να φυλάγη τους ληθαργούντας.»

380 Μια αστραπή πάλι εφώτισε το σπήλαιο. Και ο Άρχων έξαφανίστηκε. σε λίγο συνήλθαν οι δύο νέοι. Τότε κατάλαβαν ότι ο νάνος έπρεπε να μέίνη δεμένος εκεί μέσα και να πεθάνη από την πείνα. Τόν μετέφεραν σ'ένα άδειο δωμάτιο, πήραν μαζί τους αναίσθητο τον Πέτρο κι'έφυγαν κατευχαριστημένοι, που αξιώθηκαν να φωτισθούν από τον ίδιο τον Άρχοντα.

381 Σε λίγες μέρες βρισκόταν στο σπίτι του Διδασκάλου όπου ο Πέτρος που πάλεψε μεταξύ ζωής και θανάτου, έγινε καλά, με την ιατρική περίθαλψη που ηύρε εκεί μέσα και με τις πέριποιήσεις των αδελφών του Γιάννη και Γιώργη. Ο τελευταίος μάλιστα ανέλαβε να του εξηγήση, πως έτυχε να τον σώσούν.

382 «Ο αδελφός Γιάννης κι'εγώ είχαμαι μείνοι χωρίς δοκιμασία, χωρίς φώτισι, χωρίς το ρόδο. Η έλλειψι αυτή μας έβασάνιζε τρομερά και νά, σου πω την αλήθεια, είχαμε το φόβο μήπως βρεθούμε αδύνατοι και άνισοι μπροστά στον άντίπαλό μας και αποτύχουν οι προσπάθειές μας. Περιμέναμε με υπομονή τη σειρά μας. Αλλά ο καιρός περνούσε κι'αυτή δεν ερχόταν. Τότε συνένοηθηκαμε οι δυο μας να πάμε να βρούμε το Διδάσκαλο και να του πούμε το παράπονό μας.»

383 «Κι'αυτό το κάναμε,» έσυμπλήρωσε ο Γιάννης, «έχοντας συναίσθησι ότι έγκαταλείπουμε τη θέση μας. αν δεν βοηθούσε ο Θεός, ποιος ξέρει, τι μπορούσε να μας συμβή ......»

384 «Πριν συναντήσουμε το Διδάσκαλο,» έξακολούθησε ο Γιώργης, «έπρεπε να βρούμε εσένα, που η απουσία σου απ'εδώ, μάς έβαλε σε υποψίες. Ζητώντας διαρκώς πληροφορίες ακολουθούσαμε τα ίχνη σου, ώσπου φθάσαμε στο σπήλαιο, όπου ασφαλώς οδήγησε τα βήματά μας ο Άρχων, για να σώσουμε από βέβαια θάνατο τη μητέρα μας. Στή διάσωση αυτή συνετέλεσε βέβαια και η δική σου περιπέτεια, απ'την οποίαν πρέπει να είσαι ευχαριστημένος, μολονότι έκινδύνεψες και υπέφερες πολύ.»

378. When they asked what they should do with the dwarf, he answered:

379. «He can stay here and guard the ones slumbering.»

380. A flash of lightning again illuminated the cave, and the Lord disappeared. After a while they pulled themselves together. Then they realized that the dwarf had to stay tied up in there and starve to death. They carried him to an empty room, and took with them the unconscious Peter and left, delighted that they had been enlightened by the Lord himself.

381. In a few days, they found themselves at the Master's house with Peter who hovered between life and death. Finally, he recovered with the medical care that he received there and the attention of brothers John and George. George undertook to explain to him how he came to be saved.

382. «Brother John and I stayed without an ordeal, without enlightenment, without the rose. This lack was terribly distressing to us, and we were afraid that we might find ourselves weak and unequal in front of our adversary and that our effort might fail. So, we waited patiently for our turn, but time passed, and it did not come. Eventually, the two of us agreed to go and find the Master and tell him our complaint.»

383. «So we did that,» John added, «even though we felt we were abandoning our place, and if God didn’t help, who knows what could happened to us ......»

384. «Before we met the Master,» George continued, «your absence from here made us suspicious, so we had to find you. «We continuously asked for information, and we followed your traces, until we reached the cave to which the Lord surely guided our path, to save our mother from certain death. Of course, this rescue contributed to your own adventures with which you must be pleased, even though you risked and suffered much.»

συνεχίζεται →

to be continued →

385 Την άλλη μέρα οι δυο αδελφοί άφησαν τον Πέτρο, για να γυρίσουν στις θέσεις των, όπου τους καλούσε το καθήκον.

------------

386 Πέρασαν κάπου τέσσερα χρόνια, από τότε που η Μαρία έπεσε σε λήθαργο. Μια μέρα το κορμί της συνεκλονίσθη από νευρικούς σπασμούς. Αυτό το σημάδι έδειχνε ότι το πνεύμα της ξαναγύρισε στο σαρκίον του. Ύστερα από κάμποση ώρα η Μαρία άνοιξε τα μάτια και κύτταξε γύρω της, για να συνέλθη. Κατόπιν άρχισε ντύνεται.

387 Στο κουρασμένο, μα ωραίο ακόμα πρόσωπό της αντανακλούσε τώρα η μορφή της Δώρας. Τα μέλη του σώματος της, ύστερα από μια τόσο μεγάλη ακινησία δεν ήταν ικανά να την εξυπηρετήσουν. Όταν μπόρεσε να κάμη μερικά βήματα, προς το κεντρικό διαμέρισμα του σπηλαίου, αισθάνθηκε μια ανυπόφορη μυρωδιά. Κι'αφού επροχώρησε ακόμα λίγο είδε μπροστά της ένα ανθρωπόμορφο τέρας με κεφάλι ερπετού, να είναι δεμένο. Τότε θυμήθηκε τι είχε συμβή εκεί προ καιρού.

388 Ό νάνος μόλις την αντίκρυσε, αναστατώθηκε.

389 «Καταραμένη γυναίκα, πάρε ένα μαχαίρι και σκότωσε με, όπως είχα σκοπό να κάμω κι'εγώ για σένα. Απάλλαξε με, έτσι, απ'την άθλια αυτή κατάσταση, αν αγαπάς το θεό σου.»

390 Η Δώρα έριξε ένα βλέμμα οίκτου στο νάνο κι'αμέσως τον ελευθέρωσε απ'τα δεσμά, ενώ αυτός την κύταξε σαν υπνωτισμένος.

391 «Καθαρίσου λίγο, ώσπου να σου ετοιμάσω τα ρούχα σου και κατόπιν είσαι ελεύθερος.»

392 «Μα τον Καδούρ. Είσαι παράξενη γυναίκα. Σου ζητώ να με θανάτωσης, κ'εσύ με ελευθερώνεις. Και από πάνω θέλεις να με περιποιηθής. Δεν πέρασε λοιπόν απ'το νου σου ότι μπορώ να σου επιτεθώ και να σε σκοτώσω;»

393 Η Δώρα χαμογέλασε με γλυηκύτητα.

394 «Εγώ ξεύρω, ότι οι ασπονδότεροι εχθροί γίνονται σε ωρισμένες περιστάσεις οι καλύτεροι φίλοι.»

385. The next day the two brothers left Peter to return to their place, where duty called them.

------------

386. A little over four years passed since Maria fell into her slumber. One day her body was shaken by nervous spasms. This sign indicated that her spirit had returned to its flesh. After some time, Maria opened her eyes and looked round to gather herself and then she began to get dressed.

387. In her tired but still beautiful face, was now reflected the form of Dora. After such a long period of immobility, her limbs were unable to work properly. When she was able to take a few steps towards the central part of the cave, she sensed an intolerable smell. And after moving a little further, she saw in front of her a bound human monster with a reptilian head. Then she remembered what had happened there long ago.

388. The dwarf became very upset once he saw her.

389. «You accursed woman, get a knife and kill me, as I intended for you. If you love your god, deliver me from this wretched state.»

390. Dora cast a look of pity on the dwarf and immediately freed him from his shackles, and he then looked at her as if hypnotized.

391. «Clean yourself up a little until I make ready your clothes and then you are free.»

392. «By Kadour. You are a strange woman. I ask you to kill me, and you set me free, and above all, you want to take care of me. So, it didn't cross your mind that I could attack you and kill you?»

393. Dora smiled sweetly.

394. «I know that the fiercest enemies in certain circumstances become the best of friends.»

συνεχίζεται →

to be continued →

395 Ο νάνος έμεινε σκεπτικός, ενώ η γυναίκα πήρε από εκεί κοντά τα χρειώδη του ραψίματος.

396 «Αν θέλεις, φέρε λίγο νερό να καθαρίσουμε εδώ πέρα, πριν καθαρισθής και ντυθής.»

397 Ο μικρόσωμος άνθρωπος βγήκε, δίχως να πη τίποτα. Όταν βρέθηκε μόνος σταμάτησε απότομα. Μία έσωτέρική φωνή του υπενθύμισε ότι η παρουσία του σ'αυτό το σπήλαιο είχε σκοπό να σκοτώση την αντίπαλό του. Αμέσως κατόπιν θυμήθηκε την ανέλπιστη καλωσύνη που του έδειξε αυτή η γυναίκα. Και βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη θέση. Η ώρα εν τω μεταξύ περνούσε, χωρίς να μπορή να πάρη μια απόφαση. για να βρή κάποια διέξοδο, άρχισε να καθαρίζη μηχανικά το μέρος του.

398 «Τώρα, αγαπητέ, πρέπει να φροντίσουμε και για τη συντήρησι μας,» του είπε σε λίγο με τον ίδιο γλυκό τρόπο. «Πηγαίνεις να μαζέψεις μερικά χόρτα;»

399 Ο νάνος βγήκε ζαλισμένος έξω. Εκείνη, που ώφειλε να σκοτώση τον άποκαλούσε “αγαπητό”. Αυτή η αντίθεσις τον αναστάτωσε. Εκεί που έκοβε χόρτα, διέκρινε και μερικά φαρμακερά.

400 “Να μία καλή λύσις,” είπε μέσα του.

401 Έκοψε αμέσως μερικά φαρμακερά χόρτα, και τ'ανακάτεψε με τα άλλα. Όταν όμως τα παρέδωσε στη Δώρα και πήρε απ'τα χέρια της τα ρούχα, που του είχε εν τω μεταξύ ετοιμάσει, ένοιωσε να τον τύπτή η συνείδησις του για την αχαριστία του. Έτσι βγήκε με σκυμένο το κεφάλι για να παη να καθαρισθή. Έπανειλημένως σκέφθηκε ν'αποκαλύψη το πράγμα, αλλά δεν είχε το θάρρος να τ'αποφασίση.

402 Όταν μαγειρεύτηκαν τα χόρτα, η Δώρα εφώναξε το νάνο για να φάνε. Αυτός ήταν τώρα καθαρός και περιποιημένος, αλλά όχι κι'ευχαριστημένος. Μολονότι ήταν πεινασμένος έτρωγε με φόβο και παρατηρούσε με ανησυχία το φαγητό της γυναίκας. Εκείνη απεναντίας έτρωγε ήρεμα. Παίρνοντας τα φαρμακερά χόρτα, έκυταξέ το σύντροφο της μ'ένα στοργικό βλέμμα.

395. The dwarf remained thoughtful while the woman gathered the necessary sewing supplies.

396. «If you want, bring some water so we can clean over here, then you can wash and get dressed.»

397. The dwarf went outside without saying anything. When he found himself alone, he stopped abruptly. An inner voice reminded him that his presence in this cave was for the purpose of killing his opponent. Then immediately, he remembered the unexpected kindness shown him by this woman, and he found himself in a difficult position. Time passed without him making a decision. To find a solution he began to clean the place mechanically.

398. «Now my dear[65], we must keep ourselves alive,» she said in the same sweet manner. «Are you going to pick some greens?»

399. The dwarf went outside in a daze. She, who ought to have killed him, called him “dear”. This contradiction frustrated him. As he was cutting the greens, he noticed various poisonous plants.

400. “There's, a good solution,” he said to himself.

401. He immediately cut some of the poisonous leaves and mixed them in with the others. But when he handed them over to Dora and took from her hands the clothes that she had in the meantime prepared for him, he felt his conscience sting him for his ingratitude. So, he went out with his head down, to clean himself up. He repeatedly thought about revealing this matter to her, but he did not have the courage to decide.

402. When the greens were cooked, Dora called the dwarf in to eat. He was now clean and well groomed, but not well pleased. Although he was hungry, he ate with fear and watched the woman's food with apprehension. She, on the other hand, ate serenely. Consuming the poisonous greens, she looked at her companion with affection.

συνεχίζεται →

to be continued →

403 «Μη... Μην τα φας,» εφώναξε σαν τρελλός ο νάνος. Είναι φαρμακερά. Τα έφερα για να σε δηλητηριάσω. Αλλά η καλωσύνη σου, η μεγάλη, μ'έσκλάβωσε και τώρα μετανοιωμένος σου ορκίζομαι ότι εγκαταλείπω εκείνους τους αθλίους, που μ’έβαλαν να εγκληματισω. Απ’αυτή τη στιγμή θα είμαι ένας αφωσιωμένος σκλάβος σου.»

404 Λέγοντας αυτά τα λόγια εγονάτισε, ενώ δάκρυα συγκινήσεως κυλούσαν απ’τα μάτια του. Η Δώρα τον σήκωσε στοργικά.

405 «Χαίρω πολύ που σώθηκες. Από σήμερα θα είμεθα μαζί και μαζί θ’άγωνιζόμεθα. Την άλλη μέρα, πολύ πρωί, η Δώρα και ο νάνος επήραν το δρόμο για την Αθήνα, αφήνοντας μεσα στο σπήλαιο το Διδάσκαλο σε ληθαργική κατάσταση.»

406 Ο Πέτρος δυσκολεύθηκε να γνωρίση στο πρόσωπο της Δώρας τη μητέρα του Μαρία. Κι’όταν έμαθε τη μετάνοια του νάνου, εξέχασε μέσα στη χαρά του, όσα υπέφερε απ’την πληγή.

407 Πέρασαν μερικοί μήνες. Μία μέρα η Δώρα σηκώθηκε ανύσηχη.

408 «Πρέπει να φύγουμε γρήγορα,» είπε στο νάνο. «Ετοιμάσου αμέσως. Γιατί σε λίγο θα παίξουμε το μεγάλο παιχνίδι.»

409 Ο Πέτρος τους κατευώδωσε σιωπηλός. σε λίγες μέρες έφθασαν στήν Κωνσταντινούπολι, όπου επήγαιναν να συναντήσουν τον αρχηγό των νάνων τον περίφημο Φάχτυ. Δεν χρειάστηκε να ψάξουν για να τον βούνε. Μόλις επάτησαν στην παραλία, τον είδαν μπροστά τους. Καμώθηκε ότι δεν επρόσεξε το νάνο του, τον αχώριστο τώρα σύντροφο της Δώρας και χαιρέτησε τη γυναίκα.

410 «Σάς περίμενα, για να σας ευχηθώ το “καλώς ήλθατε”, και να σας προτείνω, παρ’όλο ότι είμεθα εχθροί, να σας φιλοξενήσω στο σπίτι μου.»

411 Η Δώρα δεν εδίστασε καθόλου να δεχθή την προσφορά του. και σε λίγη ώρα βρέθηκαν στο μέγαρο του Φάχτυ. Ο αρχηγός των νάνων ήταν κατενθόυσιασμένος που είχε στη διάθεσή του τους έχθρούς του κι’έβαλε αμέσως σε έφαρμογή το σχέδιό του. Διέταξε τους ανθρώπους του να κλείσουν τους φιλοξενουμένους του μέσα σ’ένα κελί, για να πεθάνουν -

403. «Don't ... don't eat it,» screamed the dwarf like crazy. Its poison. I collected them to poison you. But your kindness, your great kindness, has overwhelmed me and now I repent and swear to you that I forsake those wretches who made me a criminal. From this moment on I will be your devoted slave.»

404. Saying these words he knelt down, while tears of emotion flowed from his eyes. Dora picked him up lovingly.

405. «I’m so glad that you were saved. From today we will be together, and we will fight together. The next day, very early in the morning, Dora and the dwarf took the road to Athens, leaving the Master in the cave in a lethargic state.»

406. Peter found it hard to see Dora reflected in the face of his mother Maria. When he learned of the dwarf’s repentance he forgot in his joy, all he had suffered due to his wound.

407. A few months passed and one day Dora woke up troubled.

408. «We must leave quickly,» she said to the dwarf. «Get ready immediately because soon we will play the big game.»

409. Peter silently led them and after a few days they arrived in Constantinople where they went to meet the leader of the dwarfs the famous Fakhty. They didn’t need to search to find him because as soon as they stepped onto the shore, he was there waiting for them. He didn’t pay attention to the dwarf with Dora, who was now her inseparable companion, so he greeted the woman.

410. «I was waiting for you, to wish you “welcome”, and even though we are adversaries, I propose to host you in my house.»

411. Dora did not hesitate in accepting his offer, and in a short time they were at Fakhty’s mansion. The leader of the dwarfs was delighted to have his adversaries at his disposal, and he immediately put his plan into action. He ordered his men to lock his guests in a cell, to die -

συνεχίζεται →

to be continued →

απ’τη δίψα και την πείνα.

412 Η μητέρα των Γιγάντων δεν ανησύχησε καθόλου, την άλλη μέρα βρέθηκε μαζί με το σύντροφό της, έξω στο προαύλιο της φυλακής, χωρίς να βιάση την κλειδαρια. Έξω φρενών ο Φάχτυ, έδιωξε όλο το πρωσωπικό του και διέταξε τους νέους υπηρέτας του να δώσουν δηλητηριασμένο φαγητό στους φυλακισμένος του. Αλλά με μεγάλη του έκπληξι είδε ότι και το δηλητήριο δεν έφερε το ποθούμενο αποτέλεσμα. Τότε άρχισε να καταλαβαίνη ότι δεν ήταν πανίσχυρος, όπως νόμιζε. Κι’αυτό τον έκαμνε ν’αμφιβάλλη, τώρα, αν ο Καδούρ του, θα μπορέσει να νικήοη το θεό. Δεν θέλησε όμως να υποχωρήση, πριν eξαντλήσει όλα τα σατανικά μέσα. Και διετάξε τον αρχηγό του προσωπικού του να ξαπολύσει μέσα στο κελί των φυλακισμένων μερικές έχιδνες.

413 «Ακούς; θα περιμένω να ιδώ τα πτώματα των.»

414 Η διαταγή εξετελέσθη κατά γράμμα. Μόλις αντίκρυσαν οι έχιδνες τα δύο πρόσωπα, ώρμησαν αμέσως κατ’επάνω των. Αλλά ένα βλέμμα της Δώρας, τις ανάγκασε να σταθούν γύρω της, σαν νευρόσπαστα.

415 Σε μια ώρα που βασίλευε ησυχία μέσα στο κελί, ο Φάχτυ άνοιξε την πόρτα, με την ιδέα ότι θα εύρισκε νεκρούς τούς εχθρούς του. Γι’αυτό κι’έμεινε σαν κεραυνόπληκτος, όταν είδε τη στάση των εχιδνών. Αυτό το θέαμα τον συνέκλόνισέ. Και η ζωηρή εντύπωσις των θαυμάτων που είδε, τον έκαμε να καταλάβη τον άνισο αγώνα του και να σκέπτεται να πέση στα πόδια της έξαιρετικής γυναίκας και να τής ζητήση συγχώρεση.

416 Σ’αυτή την κρίσιμη στιγμή παρουσιάστηκε το τέρας ο Καδούρ.

417 «Έχασα δυό νάνους ως τα τώρα,» εφώναξε με λυσα. «Αλλά όχι κι’εσένα.»

418 Κι’αμέσως ένα δυνατό ρεύμα αέρος έξαφάνισε το Φάχτυ.

419 «Τί έγινε;» ρώτησε τη Δώρα ο σύντροφός της.

420 «Είμαι εύχαρισημένη που έσωσα δύό Παιδιά μου.»

421 Ο νάνος δεν κατάλαβε, τι ήθελε να πη μ’αυτά τα λόγια. Αλλά -

 of thirst and hunger.

412. The mother of the Giants was not at all worried and the next day she was outside in the prison yard with her companion, without forcing the lock. Fakhty was furious so he dismissed all his servants and ordered their replacement to give poisoned food to his prisoners. But to his great surprise, he saw that even the poison did not bring the desired result, and he then understood that he was not as powerful as he thought. This now made him doubt whether Kadour could defeat God. But he didn’t want to give up before he had exhausted all satanic means, and he ordered his chief of staff to release some vipers into the prisoner’s cells.

413. «Are you listening? I’m waiting to see their corpses.»

414. The order was carried out to the letter. As soon as the vipers saw two people, they immediately rushed at them, but one look from Dora forced the vipers to stand upright uneasily in front of her.

415. After an hour of silence from the cell, Fakhty opened the door with the thought he would find his adversaries dead. He was thunderstruck when he saw the stance of the vipers. This spectacle shook him and the vivid impression of the miracles that he saw, made him understand the unequal struggle and he thought to fall to knees at the feet of this extraordinary woman to ask for her forgiveness.

416. It was at this critical moment that the monster Kadour appeared.

417. «I lost two dwarfs already,» he shouted in an evil rage. «But not you.»

418. Immediately a blast of wind eliminated Fakhty.

419. «What happened?» asked Dora’s companion.

420. «I am glad I saved my two Children.»

421. The dwarf did not understand what she meant by these words, but -

συνεχίζεται →

to be continued →

και δεν τόλμησε να ζητήση εξηγήσεις. Όταν όμως έμαθε στας Αθήνας τα έπεισόδια το Γιώργη και του Γιάννη, ξαναθυμήθηκε τη μυστηριώδη απάντησι της Δώρας, και κατάλαβε τη σημασία της.

422 Ο Γιώργης περνώντας να βράδυ από μια ξύλινη γέφυρα, άκουσε τις φωνές μιας γυναίκας, που πνιγόταν κατά τα φαινόμενα. Πέταξε, στη στιγμή τα ρούχα του κι’έπεσε μέσα στο ποτάμι. Εκεί όμως είδε με εκπληξί του ότι τη βοήθεια τη ζητούσε, επίτηδες, ο αντίπαλός του νάνος, για να προσπαθήση να τον πνίξη. Ύστερα από μια λυσσώδη πάλη ο Γιώργης έξαντλήθηκε και τα λεπτά της ζωής του ήταν μετρημένα. Ανελπίστως όμως αισθάνθηκε μιά νέα δύναμη μέσα του, ενώ αντιθέτως ο νάνος, που λίγο πριν βαστούσε αρκετά καλά ακόμα, παρέλυσε ξαφνικά. Η αντιστροφή αυτή των όρων έγινε τη στιγμή που εγκατέλειψε ο Καδούρ το νάνο, για να τρέξη εις βοηθέιαν του Φάχτυ.

423 Σε λίγο ο Γιώργης έβγαλε το νάνο στην ξηρά.

424 «Τώρα είσαι ελεύθερος, φίλε μου. Σου χαρίζω τη ζωή.»

425 Ο νάνος δε θελήσε να πιστέψη στ’αυτιά του κι’άρχισε να τρέχη για να σωθή πραγματικά απ’τον εχθρό του. Περνώντας όμως τη ξύλινη γέφυρα, έγλύστρησε κι’έπεσε στο ποτάμι. Τώρα εφώναζε στα σωστά “βοθεια” γιατί έξηντλημένος, όπως ήταν, δεν θα βαστούσε και πολύ ...

426 «Α, φίλε μου,» του φώναξε ο Γιώργης. «Εγώ σ’έσωσα μια φορά τώρα κάνε καλά, μόνος σου.»

427 Το ίδιο βράδυ ο Γιάννης πήγε να συναντήση έξω απ’την πόλι ένα αδελφό. Εκεί όμως έπεσε στα δίχτυα μιας συμμορίας, η οποία είχε ως αρχηγό τον αντίπαλό του νάνο.

428 Ευχαριστημένος ο νάνος, εκάθισε κοντά σ’ένα τραπέζι και έβγαλε το πιστόλι του.

429 «Πέντε λεπτά έχεις ακόμα να ζήσης,» είπε με πόζα μπροστά στους ανθρώπους του.

430 «Σ’ευχαριστώ μου είναι αρκετά,» απήντησε ο Γιάννης.

431 Κι’αμέσως άρχισε να παρακαλή τον άρχοντα που τον είχε φώτιση. -

he did not dare ask for an explanation. When he learned of the events of George and John in Athens, he recalled the mysterious answer that Dora gave and understood its importance.

422. Meanwhile, George was crossing a wooden bridge at night and heard the sounds of a woman who was apparently drowning. He cast his clothes off and immediately jumped into the river. Once there, he was surprised to see his rival, the dwarf, who was faking a call for help so that he could drown him. After a furious struggle George was exhausted and his life was numbered. However, he unbelievably felt a new strength within him while the dwarf suddenly was paralysed, even though moments before he was bearing up well enough. This reversal of fortune happened when Kadour abandoned the dwarf to run to Fakhty’s aid.

423. Presently, George carried the dwarf to the riverbank.

424. «My friend, now you are free. I give you your life.»

425. The dwarf did not believe his ears and began to run away to save himself from his adversary. As he crossed the wooden bridge, he slipped and fell into the river. This time, he truly called out for “help” as he was exhausted and would not be able to withstand much ...

426. «Oh, my friend,» George shouted to him. «I saved you once already now you can do it yourself.»

427. That same evening, John went to meet a brother outside the city. There, he was captured by a gang that had as its leader the rival dwarf.

428. The rival sat down well pleased, near a table, and drew his pistol.

429. «You have five minutes of life left,» he said, posing in front of his men.

430. «That’s enough for me, thank you,» replied John.

431. And immediately he started to pray to the Lord who had enlightened him. -

συνεχίζεται →

to be continued →

Όταν έτελείωσε, δεν έμενε απ’τη διορία του παρά μισό λεπτό μόνο. Την ίδια στιγμή ο τοίχος που βρισκόταν πίσω απ’το Γιάννη, γκεμίστηκε από ένα δυνατό σεισμό.

432 Ο νάνος και οι σύντροφοί του έτρεξαν γρήγορα για να σωθούν. Έτσι ο Γιάννης ηύρε την ευκαιρία να σπάση τα δεσμά του, με μια εξαιρετική δύναμη, και να χαθή μεσα στο σκοτάδι, ευλογώντας τον Αρχοντα του, που τον έσωσε από βέβαιο θάνατο.

------------

433 Για μερικά χρόνια, τόσο η Δώρα στας Αθήνας, όσο και οι αδελφοί στα διάφορα μερή, που βρισκόταν, έξακολουθούσαν να εργάζωνται και ν’αγωνίζονται για την επιτυχία του σκοπού των.

434 Κάποτε η Δώρα ανεχώρησε, μαζί με το νάνο, στη Ρωσσία, για να σώση το Δημήτρη οπό ένα δυστύχημα, που έπρομηνύετο. Όταν έφθασαν στον προορισμό των, ηύραν έρημο το σπίτι του Δημήτρη. Πάνω στον τοίχο κοντά στο κρεββάτι της γυναίκας του, είδαν κάτι γράμματα χαραγμένα με το νύχι ίσως. “Ένα τέρας με απήγαγε. Τρέξε να με βοηθήσης.”

435 Η Δώρα παρήγγειλε αμέσως στο νάνο ν’ακριβοπληρώση και να βρή ένα καλό άλογο, ένα ελκηθρο και τέσσερις δυνατούς άνδρες. Ως το μεσημέρι όλε αυτά ήσαν έτοιμα. Εν τώ μεταξύ η Δώρα ανεκάλυψε το κρησφύγετο του τέρατος, καθώς και το μέρος που βρισκόταν ο Δημήτρης.

436 «Πάρε το άλογο,» είπε στο νάνο, «και τρέξε όσο μπορείς πίο γρήγορα στο κρησφύγετο του πρώην φίλου σου νάνου. Αυτός δεν ζέρει ότι μετενόησες. Προσπάθησε λοιπόν ν’αργοπορήσης το θάνατο της γυναίκας του Δημήτρη ώσπου να φθάσουμε κι’εμείς.»

437 Ο νάνος καβαλίκεψε αμέσως και σε λίγο έγινε άφαντος. Χωρίς να χάση καιρό πήρε και η Δώρα τους τέσσερις άντρες κι’έτρεξε να βρη τον Δημήτρη. Τον είδε να περιφέρεται σαν τρελλός, κοντά στο κρησφύγετο του νάνου. Ήταν με κουρελιασμένα ρούχα και πληγωμένος σε μερικά μέρη.

438 Η Δώρα τον περιποιήθηκε όσο μπόρεσε και ταυτοχρόνως τον παρηγόρησε -

When he had finished, he had only half a minute until his deadline. At the same moment the wall behind John was rocked by a strong earthquake.

432. The dwarf and companions quickly ran off to save themselves, and with an extraordinary force, John took the opportunity to break his bonds. He disappeared into the darkness, and he blessed his Lord who had saved him from certain death.

------------

433. For some years, both Dora in Athens and the brothers in the various places where they were, continued their work fighting for the success of their goal.

434. Once, Dora and the dwarf departed to Russia to save Dimitri from an accident that she had foreseen. When they arrived at their destination, they found Dimitri’s house deserted. On the wall near his wife’s bed, they saw some letters, perhaps scratched with a fingernail. “A monster kidnapped me. “Run quickly to help me.”

435. Dora immediately ordered the dwarf to purchase an expensive horse and sledge and find four strong men. By noon everything was ready. Meanwhile, Dora had discovered the hideout of the monster and the location of Dimitri.

436. «Take the horse,» she said to the dwarf, «and ride as fast as you can to the hideout of your former dwarf friend. He doesn’t know of your repentance. Try to delay the death of Dimitri’s wife until we get there.

437. Immediately the dwarf rode off and was soon lost to sight. Without wasting time, Dora dashed off with the four men to find Dimitri. She saw him wandering like a madman near the dwarf’s hideout. He was in tattered clothes and wounded in several places.

438. Dora took care of him as best she could and at the same time comforted him -

συνεχίζεται →

to be continued →

με την υπόσχεση ότι θα τον έσωζε την γυναίκα του.

439 Σε λίγο επλησίασαν το κρησφύγετο. Μόλις τους αντελήφθηκέ ο νάνος, διέταξε τους ανθρώπους του να πυροβολήσουν το έλκηθρο. Τότε ο νάνος της Δώρας επωφελήθηκε της ευκαιρίας για να πυροβόληση εναντίου του ομοίου του. Η σφαίρα του όμως άστόχησε, ενώ ο κακός νάνος εχτύπησε θανάσιμα τον σύντροφο της Δώρας. Στη μικρή αυτή μάχη που έγινε, σκοτώθηκαν όλοι οι άνθρωποι του νάνού. Και μονάχα ο ίδιος έπρόφθασε ν’απομακρυνθή μ’ένα άλογο. Η Δώρα με τους ανθρώπους της τον κατεδίωξαν κι’όταν τον επλησίασαν τον εσκότωσαν κι’αυτόν.

440 Μετά ετράβηξαν για το κρησφύγετο. Αλλά εκεί τους περίμενε μια ζωηρή έκπληξις. Ο νάνος τον οποίον ενόμισαν για νεκρό, έφθασε πριν απ’αυτούς. Το σχέδιό του ήταν να σκοτώση τη φυλακισμένη. Αλλά δεν επρόφθασε, παρά να καρφώση μόνο τα χέρια της.

441 Άφου ελευθέρωσαν τη γυναίκα και πήραν μαζί τους και το δικό τους νάνο, που ήταν βαρεία μόνο πληγωμένος, κατευθύνθηκαν στο σπίτι του Δημήτρη. Εκεί έμειναν κάπου δύο μήνες. Κι’όταν οι δύο πληγωμένοι έγιναν όλως διόλου καλά, απεφάσισαν να επιστέψουν όλοι μαζί στην Ελλάδα.

442 Η Δώρα και οι δικοί της πέρασαν στας Αθήνας μερικά χρόνια με σχετική ησυχία. Όταν συνεπληρώθη δωδεκαετία απ’το λήθαργο του Διδασκάλου, η Δώρα ηξευρε ότι επλησίασε το ξύπνημα του. Μία μέρα πήρε μαζί της το νάνο και πήγαν στο σπήλαιο του Ολύμπου. Ετοίμασε τα ρούχα του Διδασκάλου. Κι’ύστερα εμάζεψε λουλούδια του άγρου και με αυτά έπλεξε ένα στεφάνι, το οποίον άφησε στο κεφάλι του.

443 Την άλλη μέσα το πρωί σηκώθηηκε. Όπως είχε συμβεί και με τη Δώρα, τα χαρακτηριστικά του άλλαξαν. Τώρα είχε την φυσιογνωμία του Δώρου. Γύρισε ένα γύρω κι’είδε τις προετοιμασίες της Δώρας. Γεμάτος στοργή, αγάπη και αφοσίωση επήρε απ’το κεφάλι του το στεφάνι και το φόρεσε της Δώρας, σφραγίζοντας το μέτωπό της μ’αυτά του τα αισθήματα.

with the promise that she would save his wife.

439. Presently, they approached the hideout. As soon as the dwarf caught sight of them, he ordered his men to shoot at the sleigh. Dora’s dwarf then took the opportunity to return fire on his own kind, but he missed while the evil dwarf fatally wounded Dora’s companion. In the small battle that took place, all the dwarf’s men were killed, and only he was able to escape on a horse. Dora and her men pursued him. When they came upon him, they cut him down.

440. Afterwards, they returned to the hideout, but there an exciting surprise awaited them there. The dwarf they thought was dead appeared before them with his plan to kill the prisoner, but he failed but managed only to stab her hand.

441. Afterwards, they released the woman and took with them their own dwarf, who was also seriously wounded, they headed to Dimitri’s house. They stayed there for about two months and when the two injured men were quite well, together they decided to return to Greece.

442. Dora and her family spent a few years in Athens in relative peace. It was twelve years since the Master began his slumbers and Dora knew that his awakening was near. One day she took the dwarf with her, and they went to the cave at Olympus. There, she prepared the Master’s clothes and later on she gathered wildflowers and wove a garland with them that she placed it on his head.

443. The next morning, he woke up and as with Dora, his features changed and had acquired the appearance of Doros. He turned around and saw Dora’s preparations. Full of affection, love and devotion he took the garland from his head and put it on Dora, sealing her forehead with his feelings.

444 Όταν έφθασαν στας Αθηνάς, ο Δώρος είπε.

445 «Το έργον των παιδιών μας ετελείωσε. Ας επιστρέψουν λοιπόν εδώ, για την τελευταία θυσία.»

446  σε λίγο διάστημα μαζεύτηκαν όλοι τους στας Αθήνας. Μία μέρα τούς ωδήγησεν ο Δώρος στην κατακόμβη, όπου είχαν ξαναπάει. Κι’εκεί τούς έκαμε την τελευταία και την πιο ένθερμη ομιλία. Στο τέλος τους σύστησε να υποστούν καρτερικά και την τελευταία των δοκιμασία και να πέσουν θύματα της ιδέας των, για να γίνουν παραδείχματα στις κατοπινές γενεές. Κατόπιν διέταξε το Δημήτρη και τον Πέτρο να βγουν και να κτίσουν την πόρτα. Οι δυο αδελφοί εβγήκαν με συγκίνησι βαθειά κι’εξετέλεσαν, χωρίς δισταγμό, την σκληρή διαταγή. Ενώ όλοι οι άλλοι έμειναν μέσα στην κατακόμβη, για να μεταβληθούν, μετά δύο χρόνια, σε ένα σωρό από κόκκαλα ........

444. When they reached Athens, Doros said:

445. «Our children’s work is finished. Let them return back here, for the last sacrifice.»

446. A short while after that, they all gathered in Athens. One day Doros led them to the catacomb where they had gone before. There, he gave to them a very fervent speech and at the end of it, he advised them to patiently endure their final test and fall victims to their ideals and become an example for the following generations. Then he ordered Dimitri and Peter to go outside and build a door {containing wall}. The two brothers were deeply moved and carried out without hesitation, this cruel order. Meanwhile, all the others remained inside the catacomb and after two years, they were transformed into a pile of bones ........

Το Τέλος

The End