ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

πρώτο μέρος

ΙΣΤΟΠΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ - πρώτο μέρος

Άπα αφήγηση του Δώρου.

σελίδες 1 έως 10

ORDER OF THE LILY AND THE EAGLE

part one

HISTORY OF THE SPIRITUAL FAMILY - part one

As narrated by Doros.

pages 11 to 20

ΠΗΕΡΤΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ο άγνωστος Σοφός : Εμφάνιση του διδασκάλου. Γνωριμία με το Κωνσταντίνο και τον Δημήτριο.

2. Ο πλούσιος έμπορος Κωνσταντίνος : Σχέση του Κωνσταντίνου με την γυναίκα του.

3. Ο νεαρός Δημήτριος με το Διδάσκαλο : Οράματα προηγούμενων ενσαρκώσεων.

3. Ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτριος : Αποφυλάκιση Κωνσταντίνου.

4. Ο Κωνσταντίνος με τον Διδάσκαλο : Ο θάνατος της γυναίκας του Κωνσταντίνου

5. Ο Γιώργος και ο Γιάννης : Συνάντηση του Διδασκάλου και της Μαρίας με τους Δημήτριο Kωσταντίνο. Γιώργο και Γιάννη.

6. Ή αποκάλυψη του Διδασκάλου : Διδασκαλία του διδασκάλου περί Ανθρώπου.

Μύθος της Δημιουργίας : Προορισμός του Ανθρώπου.

7. Ο Νικόλας και ο Τζίμης. Ή αφύπνιση της Δώρας και των 6 τέκνων της.

Σφράγισμα των 6 Γιγάντων από τον Άρχοντα.

8. Ή δοκιμασία του Κωνσταντίνου.

9. Το Δώμα της Ζώης : Το Βιβλίο: της ζωής. Το αλχημικό εργαστήριο του Δώρου.

10. Ο γάμος και ο θάνατός της γυναίκας του Δημήτρη.

11. Δοκιμασία του Δημήτρη : O Δημήτρης ξαναβρίσκει την γυναίκα του.

CONTENTS

1: The unknown Sage : Appearance of the Master. Meeting of Constantinos and Dimitri.

2: Constantinos the rich merchant: Constantinos' relationship with his wife.

3: The young Dimitri with the Master: Visions of previous incarnations.

3: Constantinos and Dimitri: The release of Constantinos.

4: Constantinos with the Master: The death of Constantinos' wife.

5: George and John: Meeting of the Master and Maria with Dimitri, Constantinos, George and John.

6: The revelation of the Master: The Master's teaching on Humanity. Creation myth. Destiny of Humanity.

7: Nicholas and Jimmy. The awakening of Dora and her 6 children: Sealing of the 6 Giants by the Lord.

8: The ordeal of Constantinos.

9: The Chamber[a] of Life: The Book of Life. The alchemical laboratory of Doros.

10: The marriage and death of Dimitri's wife.

11: The ordeal of Dimitri: Dimitri finds his wife again.

[a] ‘Δώμα’ – room, apartment, roof terrace

ΔΕΎΤΕΡΗ ΠΕΡΤΟΔΟΣ

12. Ο αρχηγός του Ισραήλ και ο Καδούρ.

13. Η'πάλη του Κωσταντινάτου με νάνο του Καδούρ. Ή αποστολή των 6 Γιγάντων.

14. Δοκιμασία του Τζίμη.

15. Το έργο και η πάλη του Νικόλα.

16. Η δύναμη της αγάπης του Τζίμη και η μετάνοια του ληστή νάνου.

17. Συζήτηση του Άρχοντα με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο; Περιγραφή του

Δώρου και των απεσταλμένων Του. Λόγια του Αρνιού (Ιησούς). Λόγια του

Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.

17. Ο Πέτρος (Μιμητής). Ή Αποστόλη των Γιγάντων. Τα Ί0 άρθρα Πίστεως.

Επίκληση της Δώρας. Σφράγισμα του Πέτρου από τον Άρχοντα. Αφύπνιση.

του Πέτρου και η συνάντηση του με τους υπόλοιπους.

18. Έναρξη αποστολής των Γιγάντων. Εξομολόγηση Ευχέλαιο στο προφ. Ηλία.

Εξωτερίκευση των Γεννητόρων για βοήθεια στα Τέκνα Τους.

19. Δοκιμασία Πέτρου και ο κίνδυνος της Δώρας. Ο Άρχοντας δίνει το Ρόδο στους δυο Γίγαντες.

20. Αφύπνιση της Δώρας από το λήθαργο. Μετάνοια ενός νάνου του Καδούρ.

21. Η Δώρα σώζει το Δημήτριο. Τέλος της Αποστολής. Η θυσία.

CONTENT PART TWO

12: The leader of Israel and Kadour.

13: The struggle of Constantinos with the dwarf of Kadour. The mission of the 6 giants.

14: The ordeal of Jimmy.

15: The work and struggle of Nicholas.

16: The strength of Jimmy's love and the repentance of the robber dwarf.

17: The Lord's conversation with the emperor Constantinos. Description of Doros and His envoys. The sayings of the Lamb (Jesus). The sayings of Constantinos the Palaiologos.

17: Peter (Mimitis). The Mission of the Giants. The 10 Articles of Faith. Invocation of Dea. Sealing of Peter by the Lord. Peter's awakening and his meeting with the others.

18: The start of the Giants' mission. Confession extreme unction[b] at prophet Elijah. The exteriorisation of the Generators to help their children.

19: Peter's ordeal and the danger to[c] Dora. The Lord gives the Rose to two Giants.

20: The awakening of Dora from slumber. Repentance of a dwarf of Kadour.

21: Dora saves Dimitri. The End of the mission. The sacrifice.

[b] EE: ‘Ευχέλαιο’ – extreme unction – ‘a sacrament in which a priest anoints and prays for the recovery and salvation of a critically ill or injured person’.

[c] EE: ‘κίνδυνος’ – danger, risk, hazard, jeopardy.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ευχαριστώ θερμά όσους βοήθησαν στη μετάφραση αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο της Καθαρεύουσας στα ελληνικά στα αγγλικά. Όπου είναι δυνατόν, έχουμε προσθέσει υποσημειώσεις στο αγγλικό κείμενο προκειμένου ναπαρέχουμε πρόσθετο πλαίσιο για όσους διαβάζουν αυτήν την αφήγηση. Θα ενθαρρύνουμε όλους τους αναγνώστες να κάνουν τη δική τους έρευνα στα διάφορα στοιχεία που καλύπτονται από αυτό το κείμενο.

Το πρώτο μέρος αυτού του κειμένου αφορά τη συγκέντρωση και τη συλλογή των διαφόρων μελών της πνευματικής οικογένειας και τη διδασκαλία και προετοιμασία αυτών των ατόμων για τις αποστολές τους. Αυτή η δραστηριότητα επικεντρώνεται μέσα και γύρω από την Αθήνα, ενώ το δεύτερο μέρος της αφήγησης αφορά τις δραστηριότητες εκείνων των αποστολών που αναλαμβάνουν άτομα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, την Ο θωμανική Αυτοκρατορία, τη Μασσαλία Γαλλία, το Βουκουρέστι και μια περιοχή υπό τη ρωσική δικαιοδοσία.

(Το 1822, η Ελλάδα ανεξαρτητοποιήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το 1832 ιδρύθηκε το Βασίλειο της Ελλάδος.)

Με βάση την αφήγηση και τις αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μπορούμε να χρονολογήσουμε αυτήν την ιστορία πριν από το 1922, που αντιστοιχεί στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Της διάλυσης προηγήθηκε η «Επανάσταση των Νεότουρκων» που σημειώθηκε τον Ιούλιο του 1908 που αποκατέστησε το οθωμανικό σύνταγμα του 1876 και έφερε την πολυκομματική πολιτική με ένα εκλογικό σύστημα δύο σταδίων με οθωμανικό κοινοβούλιο. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία αναφορά στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σε αυτή την αφήγηση, επομένως μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι τα γεγονότα είναι σίγουρα προγενέστερα του 1914.

INTRODUCTION

Many thanks are extended to those who helped in translating this text from the original Katharevousa Greek to English. Wherever possible, we have added footnotes to the English text in order to provide additional context for those reading this narrative. We would encourage all readers to make their own research into the various elements that are covered by this text.

The first part of this text concerns the gathering and collecting of the various members of the spiritual family and the teaching and preparation of those individuals for their missions. This activity is centred in and around Athens, while the second part of the narrative concerns the activities of the missions undertaken by individuals in various parts of Greece, the Ottoman empire, Marseilles France, Bucharest [1], and an area under Russian jurisdiction.

(In 1822, Greece became independent from the Ottoman Empire and in 1832, the Kingdom Greece was founded.)

Based on the narrative and references to the Ottoman Empire, we can time this story prior to 1922, which corresponds to the dissolution of the Ottoman empire. This dissolution was preceded by the 'Young Turk Revolution' which occurred in July 1908 that restored the Ottoman constitution of 1876 and brought in multi-party politics with a two-stage electoral system with an Ottoman parliament. Additionally, there is no reference to the first world war in this narrative, so we can safely say that events are certainly prior to 1914.

Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι το «Ζάππειο» στην Αθήνα, πουβρίσκεται δίπλα στον Εθνικό Κήπο στο κέντρο της Αθήνας, εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1888. Ομοίως, έχουμε σημείο αναφοράς για τον Ιλισό ποταμό που διασχίζει την Αθήνα, το οποίο το 1900, ήταν ακόμη ως επί το πλείστον ακάλυπτη. Λόγω μιας τεράστιας αστικής επέκτασης μετά το 1900, ο ποταμός καλύφθηκε πλήρως μέχρι το το 1948.

Αξίζει να κάνουμε μια σύντομη ιστορία της πόλης της Κωνσταντινούπολης, που σήμερα ονομάζεται Κωνσταντινούπολη. Πριν από το 330 μ.Χ., η πόλη ήταν γνωστή ως Βυζάντιο και όταν το δυτικό και το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώθηκαν ξανά, η αρχαία πόλη του Βυζαντίου επιλέχθηκε για να χρησιμεύσει ως η νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετονομάστηκε σε Nova Roma, ή «Νέα Ρώμη» από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα. Στις 11 Μαΐου 330 μετονομάστηκε σε Κωνσταντινούπολη και αφιερώθηκε στον Κωνσταντίνο.

Τελικά, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Ο θωμανούς Τούρκους και καταλήφθηκε στις 29 Μαΐου 1453, μετά την κορύφωση μιας πολιορκίας 53 ημερών που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου. Η πόλη διατήρησε το όνομά της ως Κωνσταντινιγιέ μέχρι το 1930, όταν μετονομάστηκε σε Istanbul μετά τον σχηματισμό της Δημοκρατίας της Τουρκίας.
(Η Κωνσταντινούπολη προέρχεται από την ελληνική φράση «Στην Πόλι» που σημαίνει «στην πόλη». Ήταν η απάντηση στην ερώτηση «πού πας;»)

Η σημασία αυτής της πόλης οφείλεται, εν μέρει, στη στρατηγική γεωγραφική της θέση στον Βόσπορο που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ρωσία, ανά τους αιώνες, είχε σχέδια στο Kostantiniyye για να εξασφαλίσει πρόσβαση στο ναυτικό της στο μοναδικό της ναυτικό λιμάνι με θερμά βαθιά νερά. Από το 1453, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η πόλη δέχθηκε διάφορες εξωτερικές και εσωτερικές επιθέσεις, αλλά καμία δεν κατάφερε να πολιορκήσει την Κωσταντινιγιέ ούτε, μάλιστα, να καταλάβει την πόλη. Τούτου λεχθέντος, από τις 13 Νοεμβρίου 1918 έως τις 6 Οκτωβρίου 1923, η πόλη καταλήφθηκε από βρετανικά, γαλλικά, ιταλικά και ελληνικά στρατεύματα. Δείτε την "Ανακωχή του Μούδρου".

In addition, we know that 'Zappeion' in Athens, which is next to the National Gardens in central Athens, was inaugurated in October 1888. Similarly, we have a datum point for the Ilissos river that flows through Athens which, in 1900, was still mostly uncovered. Due to a massive urban expansion post 1900, the river was completely covered by 1948.

It is worth giving a brief history of the city of Constantinople, now called Istanbul. Prior to 330 CE, the city was known as Byzantium and when the Western and Eastern parts of the Roman Empires were reunited, the ancient city of Byzantium was selected to serve as the new capital of the Roman Empire. It was renamed Nova Roma, or 'New Rome' by Emperor Constantine the Great. On 11 May 330, it was renamed Constantinople and dedicated to Constantine.

Eventually, Constantinople was put under siege by the Ottoman Turks and was captured on 29 May 1453, after the culmination of a 53-day siege that started on 6 April. The city retained its name as Kostantiniyye until 1930, when it was renamed to Istanbul after the formation of the Republic of Turkey.
(Istanbul originates from the Greek phrase " Στην Πόλι " (stim poli), which means "to the city", in answer to the question, "where are you going?")

The importance of this city is, in part, due to its strategic geographical location on the Bosporus which connects the Black and White Seas (the Mediterranean). We should note that Russia, throughout the ages, had designs on Kostantiniyye in order to secure access for its navy at its only warm deep water naval port. Since 1453, the Ottoman Empire and the city came has come under various external and internal attacks, but none managed to place Kostantiniyye under siege nor, indeed, to occupy the city. Having said that, from 13 Nov 1918 to 6 Oct 1923, the city was occupied by British, French, Italian and Greek troops. See the "Armistice of Mudros".

Κατά την ανάγνωση αυτής της αφήγησης ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει κατά νου την έλλειψη των σύγχρονων μηχανικών οχημάτων μεταφοράς που σήμερα επιταχύνουν τόσο τις επικοινωνίες όσο και τα ταξίδια. Επομένως, δεν υπήρχαν αεροσκάφη, αυτοκίνητα, τρένα, μοτοσικλέτες ή λεωφορεία. Οι κύριες μορφές μεταφοράς ήταν: με τα πόδια, με άλογα, κάρα και πούλμαν και, φυσικά, η θαλάσσια ναυτιλία που βοηθούσε τις επικοινωνίες μέσα και γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου.

Περιλαμβάνουμε εδώ μια σύντομη προειδοποίηση σχετικά με την 'Ιστορία της Πνευματικής Οικογένειας'.

Αυτό το έγγραφο είναι αξιοπερίεργο, είναι αβέβαιης προέλευσης και εγείρει μια σειρά αντιρρήσεων. Τα γεγονότα σε αυτήν την ιστορία προηγούνται ή ταυτίζονται με τα ιστορικά γεγονότα του T.K+A. [b] στο Παρίσι και το Κάιρο. Επιπλέον, τα άτομα που αναφέρονται σε αυτήν την αφήγηση αναφέρονται σε άτομα πουείναι ανεξάρτητα και χωριστά και από τα ίδια άτομα στο T.K+A. εκείνη την εποχή.

Με βάση την εμπειρία του μεταφραστή, αυτή η αφήγηση οδηγεί συχνά τους Έλληνες αναγνώστες να υιοθετήσουν μια παθητική στάση απέναντι στη διδασκαλία της Μαρί, της ιδρυτή του T.K+A. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ιστορία προβλέπει την αποκατάσταση του Βυζαντίου και η υπόθεση γίνεται τότε ότι αυτή θα καθοδηγηθεί από τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και ότι ο ελληνικός λαός δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα εκτός από το να περιμένει το 'μεγάλο ημέρα'. Θα μπορούσαμε μάλιστα να προτείνουμε ότι αυτός είναι, ίσως, ο σκοπός του Δώρου, του αφηγητή. Δηλαδή, να αφυπνίσουμε το Ελληνικό Έθνος στη συνειδητοποίηση ότι το πρώτο βήμα σε κάθε μυητικό έργο, είναι το προσωπικό έργο της διαμόρφωσης της «αληθινής προσωπικότητας» μας. Η συλλογική δουλειά ενός έθνους γίνεται τότε δυνατότητα.

While reading this narrative the reader should keep in mind the lack of the modern mechanical transport vehicles that today, speed both communications and travelling. Therefore, there were no aircraft, cars, trains, motorcycles or buses. The main forms of transport were: by foot, horse, carts and coaches and, of course, maritime shipping which aided communications in and around the Mediterranean basin.

We include here a brief warning regarding the 'History of the Spiritual Family'.

This document is a curiosity, is of uncertain provenance and raises a number of objections. The events in this story run prior to or are concurrent with the historic events of the O.L+E. [c] in Paris and Cairo. In addition, the individuals mentioned in this narrative refer to people who are independent and separate and from those same people in the O.L+E. at that time.

Based on the experience of the translator, this narrative often leads Greek readers to adopt a rather passive attitude towards the teaching of Marie, the founder of the O.L+E. This is because the story predicts the restoration of Byzantium, and the assumption then becomes that this will be led by the protagonists of this story and that the Greek people need not do anything apart from waiting for the 'great day'. We might even suggest that this is, perhaps, the purpose of Doros, the narrator. That is, to wake up the Greek Nation to the realisation that the first step in any Initiatic work, is the personal work of forming our 'true personality'. The collective work of a nation then becomes a possibility.

[b] T.K+A. - Τάγμα του Κρίνου και του Αετού

[c] O.L+E. - Order of the Lily and the Eagle.

Κάνοντας αυτή τη μετάφραση της "Ιστορίας της Πνευματικής Οικογένειας" διαθέσιμη στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, ελπίζουμε ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη θα μπορέσουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα όταν εξετάζουν το νόημα που περιέχεται σε αυτή την αφήγηση.

In making this translation of the "History of the Spiritual Family" available to the general readership, we hope that all interested parties will be able to take a step back and see the 'bigger picture' when considering the meaning contained in this narrative. Of course, you should therefore make of this story, whatever you will.

KePu Αύγουστος 2023

KePu August 2023

76 ο Δημήτρης έριξε μια περίεργη ματιά στο σερβίτσιο κι’ύστερα κύταξε μ’έκσταση τον εξαιρετικό άνθρωπο, που είχε το μεγάλο ευτύχημα να γνωρίση.

77 «Καθήστε, αγαπητε κύριε Φρονιμάκο.»

78 «Πως γνωρίζετε τ’όνομά μου ;» ρώτησε με νέα αναστάτωση ο νέος. «Τ’ ακούσατε από κανένα, ή μήπως ....»

79 Τον κύτταξε πάλι στα μάτια.

80 «Δεν ήταν δύσκολο να βρω μόνος μου ότι όνομάζεσθε Δημήτριος Φρονιμάκο.»

81 «Ξεύρετε λοιπόν και το μικρό μου όνομα; αλλά πως κατορθώνετε και βρίσκετε τέτοια πράγματα ;»

82 «θα το μάθετε κάποτε,» απήντησε με τη συνειθισμένη του απάθεια ο γέρος. Εν τω μεταξύ, παίρνετε Ένα λικέρ;

83 «Ευχαρίστως.»

84 Ώσπου να γεμίση ο νοικοκύρης του σπιτιού δύο ποτηράκια και να τα πιούνε, ο Δημήτρης ηύρε την ευκαιρία να περιεργασθή λίγο το σαλόνι. Ή επίπλωσίς του όταν απλή, άλλα και αξιοπερίεργη. Στη ράχη του καναπέ ήταν σκαλισμένος με τέχνη ο αιγυπτιακός αετός, ενώ τα πλάγια ήταν γαρνιριυσμένα με μια σφίγγα. Από μια σφίγγα είχαν στα πλάγια και οι πολυθρόνες. Και στα άλλα έπιπλα υπήρχαν ασυνείθιστα στολίδια, ή παραστάσεις που τραβούσαν την προσοχή.

85 «Μένετε πολλά χρόνια στας Αθήνας ;» ρώτησε ο νέος.

86 «Από πότε που εκτίσθηκαν, απήντησε φυσικώτατα ο συνομιλητής του.»

87 «Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τίποτε.»

88 «Σιγά-σιγά θα το καταλάβαιτε κι αυτό.»

89 Τα μυστηριώδη λόγια του γέρου έκαμαν το Δημήτρη να μην ξέρη τι να πη. Έτσι έμεινε για μερικές στιγμές σιωπηλός και με κατεβασμένα τα μάτια, ενώ το χέρι του ψηλάφιζε μηχανικά τη σφίγγα της πολυθρόνας.

76. Dimitri threw a strange look at the tableware and in a trance, at the extraordinary man who he was very fortunate to meet.

77. «Sit down my dear Mr. Fronimakos.»

78. «How do you know my name?» the young man asked with renewed agitation. «Did you hear it from someone, or maybe ....»

79. Again, he looked him in the eye.

80. «It was not difficult for me to find out for myself that your name is Dimitri Fronimakos.»

81. «So, you know my first name as well? How do you manage to find out such things?»

82. «You will find out one day,» the old man replied with his usual indifference. «In the meantime, would you like a liqueur?»

83. «Thank you.»

84. While the keeper of the house filled two glasses and they sipped the liqueur; Dimitri took the opportunity to explore the living room a little. The furniture was simple, but also curious. On the back of the sofa an Egyptian eagle was artfully carved while the sides were decorated with a sphinx. The sides of the armchairs also had a sphinx. And the other furniture had unusual decorations, the representations of which, attracted attention.

85. «Have you lived in Athens for many years?» the young man asked.

86. «Since it was built,» his interlocutor replied as a matter of fact.

87. «I confess, I don’t understand anything.»

88. «Slowly-slowly, you will understand even that.»

89. The old man’s mysterious words made Dimitri unable to say anything. So, he remained silent for a few moments with his eyes lowered, while his hand mechanically caressed the sphinx on the armchair.

συνεχίζεται →

to be continued →

90 Σε λίγα λεπτά, μετά που ήπιαν το λικέρ, ο έπισκέπτης αισθάνθηνε μια ζάλη και το κεφάλι του να κλίνη προς τα πίσω. Έριξε μια φοβισμένη ματιά στο σύντροφό του κι επρόφθασε ν’αντιληφθῃ ότι το ίδιο συνέβαινε και σε κείνον. Προσπάθησε ν’αντιδράση, αλλ’αμέσως βυθίστηκε στο σκοτάδι πι έπεσε σε λήθαργο.

91 Σε λίγο αισθάνεται το μαγικό χάιδεμμα μιας υπερκόσμιας κόρης, που βρισκόταν διαρκώς γύρω του, σαν να ήθελε να τον αγκαλιάση. Αλλά η γλυκεία αυτή απόλαυσις, που θα επιθυμούσε να βαστουσε για πολύ, παύει απότομα και αντιλαμβάνεται ότι ο ίδιος έγινε ζαρκάδι, Κοντά του παρουσιάζεται ο γέρος, μισόγυμνος σαν άγριος, κι’αρχίζει να τον χαίδεύει στο λαιμό. Ύστερα τον παίρνει και τον οδηγεί σε ένα μαγευτικό κήπο. Όταν τελείωσε ο περίπατος ο γέρος γυρίζει και τον αγκαλιάζει, λέγοντάς του, "Καλήν αντάμωσι, παιδί μου."

- - - -

92 Τώρα βλέπει μισόγυμνο, σαν άγριο τον εαυτό του. Προσπαθεί να ανάψει φωτιά μέσα σε μια σπηλιά. Εν τω μεταξύ παρουσιάζεται και ο γηραλέος σύντροφός του, μισάγριος κι’αυτός. Έχει στην ωμοπλάτη του τόξο και βέλη. Φαίνεται ότι επιστρέφει από κυνήγι. Βγαίνοντας ο νέος από τη σπηλιά. παρατηρεί κοντά στην είσοδο το ζαρκάδι, που είχε δει προηγουμένως, να είναι τώρα σκοτωμένο.

93 «θα το γδάρουμε,» ακούει να του λέη ο γέρος, «θα το ψήσουμε και κατόπιν θα το φάμε.»

94 Ή εικόνα σβύνει πάλι απότομα, για ν’αφήση τη θέσι της σε μια άλλη.

- - - -

95 Ο νέος βρίσκεται μέσα σ’ένα μεταλλείο, όπου αγωνίζεται να κόψη ένα κομμάτι. Ξαφνικά πέφτει πάνω του ένας βράχος και τον πλακώνει. Παρουσιάζεται όμως πάλι ο γέρος, ο οποίος προθυμοποιείται να –

90. A little while after drinking the liqueur, the visitor felt dizzy, and his head leant back. He cast a frightened glance at his companion and realized that the same thing was happening to him. He tried to react, but he was immediately plunged into darkness and fell into a stupor.

91. Presently, he felt the magical caress of an unearthly maiden who was constantly around him, as if she wanted to embrace him. But this sweet pleasure, which he would have liked to have endured for a long time, ceases abruptly and he realized that he had become a deer. The old man appeared next to him, half-naked like a savage, and began to caress his neck. He then led him to a magnificent garden. When their stroll was over, the old man turns and hugs him, saying to him, "farewell until we meet again, my child."

- - - -

92. Then he saw himself half-naked like a savage. He was trying to build a fire in a cave. Meanwhile his aged companion, half-wild, also appeared. He has a bow and arrows on his shoulder. He appears to be returning from a hunt. When the young man comes out of the cave, he notices near the entrance, the deer that he saw previously, which is now dead.

93. «We will skin it,» he hears the old man say, «roast it and then eat it.»

94. The image again fades abruptly to give way to another.

- - - -

95. The young man found himself in a metal mine where he is struggling to extract a chunk of material. Suddenly a rock falls and flattens him. The old man appears once again and is eager to –

συνεχίζεται →

to be continued →

σηκώση τις πέτρες και να ανοίξη δρόμο. Κι’έτσι σώζεται.

- - - -

96 Ο Δημήτρης πολεμά τώρα, κρυμμένος πίσω από κάτι πέτρες. Κοντά του ακούει την φωνή του γέρου. Γυρίζει και βλέπει ένα εχθρικό βέλος να είναι μπηγμένο στο στήθος του.

97 «Παιδί μου, πεθαίνω,» του λέει με πνιγμένη φωνή ο σύντροφός του. Καλήν αντάμωσι.

- - - -

98 Μέσα σε μια καταπράσινη πεδιάδα και κοντά σε κάτι ανθισμένα δένδρα, όπου κελαιδούνε χαρούμενα τα πουλιά, ο νέος με τα μεγάλα μαύρα μάτια κάθεται μελαγχολικός, κρατώντας το κεφάλι με τα δυο του χέρια, ενώ αυτά τα έχει στηριγμένα πάνω στα γόνατά του. Ο γέρος τον πλησιάζει σιγά και του λέει με λυπημένο ύφος.

99 «Ήρθα, άλλα δυστυχώς, θα χωρισθούμε πάλι, παιδί μου. Βλέπω ότι αγαπάς.»

100 «Ω, ναι. Πολύ. Και το βλέμμα του παρακολουθεί μια κόρη, που κόβει, πιο πέρα λουλούδια και τα βάζει μέσα σ’ένα καλαθάκι.

101 Ο νέος λυπάται που η έλξι του ωραίου κοριτσιού τον αναγκάζει ν’απο χωρισθή το γηραλέο σύντροφό του. Αυτός δε, καταλαβαίνοντας ότι δεν μπορεί να τον συγκρατήση τον αγκαλιάζει και τον φιλει. Κι’υστέρα τον βλέπει που πηγαίνει ντροπαλά για την αγαπημένη του.

- - - -

102 Άλλη πάλι περίεργη εικόνα παρουσιάζεται μπροστά του. Ο γέρος, περιτρυγιρις μένος από πολλοίς ανθρώπους, κρατά μια σκαπάνη και φαίνεται ότι περιμένει μάποιον. Σε λίγο αντικρύζει το νέο και τον προσκαλεί κοντά του.

103 «Έλα,» του λέγει, «να γίνης μάρτυρας στην ανοικοδόμηση της πόλεως, που θα φωτίση και θα ζωογονήση τη Γη. Έλα να παρασταθής ακόμα στη θεμελίωση του Παρθενώνα.»

- - - -

clear the rocks in order to open the way, and he was saved.

- - - -

96. Dimitri is in battle now, hiding behind some rocks. Near him he hears the old man’s voice. He turns and sees stuck in his chest, the enemy’s arrow.

97. «My son, I am dying,» his companion says to him in a strangled voice. «Farewell.»

- - - -

98. On a lush green plain near some blossoming trees where the birds chirped happily, the young man with big black eyes sits melancholically holding his head in his hands, his elbows resting on his knees. The old man slowly approaches him and said in a sad tone.

99. «I’m here, but unfortunately, we will be separated again my child. I see you love her.»

100. « Oh yes, very much.» He watches at a distance, a maiden cutting flowers which she puts in a basket.

101. The young man is sorry that the attraction of the beautiful girl forces him to separate from his aged companion. The other moreover, realising that he cannot stop him, hugs and kisses him. And he then watches him go shyly over to his beloved.

- - - -

102. Yet another strange image is presented in front of him. The old man, surrounded by many people, is holding a pickaxe and seems to be waiting for someone. After a while, he looks at the young man and he invites him over.

103. «Come over here,» he said, «to witness the reconstruction of the city that will illuminate and enliven the Earth. Come and be present for the foundation of the Parthenon [4].»

- - - -

συνεχίζεται →

to be continued →

104 Ο νέος περπατά αργά κάτω απ’την ευεργετική σκιά των δένδρων ενός άλσους, σκεπτόμενος τη ματαιότητα της ζωής των ανθρώπων. Σε λίγο τον πλησιάζει ο γέρος.

105 «Βλέπω ότι σκέπτεσαι και φιλοσοφείς για τα εχκόσμια. Αλλοίμονο ...» του λέγει κουνώντας εκφραστικά το κεφάλι.

106 Κι’αφού κοντοστέκεται συνεχίζει. «Τι κρίμα, αλήθεια, να μην είναι μονομερής η λήθη για τον άνθρωπο. Και πόσο ευτυχέστερος θα ήταν αν είχε την ανάμνησι στο πνεύμα του πάντα με τη λήθη μόνο στη ψυχή ...... Καλά θα κάνεις να φιλοσοφής πάντα. Έτσι θα βγής πολύ ωφελημένος. Γεια σου και καλήν αντάμωσι.»

- - - -

107 Τώρα βαδίζει σε μια έρημο. Προχωρώντας διακρίνει τη Σφίγγα της Αιγύπτου και την πλησιάζει. Κοντά στο περίφημο άγαλμα στέκεται κάποιος, που είναι ντυμένος σαν τούς αρχαίους Αιγυπτίους ιερείς. στο πρόσωπό του αναγνωρίζει το γέρο.

108 «Κι’εδώ ακόμα ήρθες, γιε μου, να με συναντήσης ; Πήγαινε παντού βλέπε και μελέτα,» του λέει. Και χάνεται πάλι μαζί με τη σκηνοθεσία.

- - - -

109 Ο γέρος παρουσιάζεται ως στρατηγός. Είναι χαρούμενος και γελαστός για τη νίκη που επέτυχε. Και συγχαίρει τούς αξιωματικούς του που τον βοήθησαν, στον καθένα δε, χαρίζει από ένα τιμητικό φιλοφρόνημα. Χαιρετώντας με τη σειρά το νέο, που είναι αξιωματιμός κι’αυτός του λέγει …

110 «Εδώ είσαι, γιε μου ; Βλέπεις ότι είμεθα φίλοι και στον πόλεμο ακόμα, όπως και στην ειρηνική περίοδο. χαίρε.»

- - - -

111 Τώρα ο νέος φορεί μια πολυτελή πανοπλία. Και μοιάζει με τον Μέγαν Αλέξανδρο. Όλοι γύρω του τον σέβονται. Κάθεται και συνομιλεί με το δάσκαλο του που δεν είναι άλλος από το γέρο. Ενώ ακούει με -

104. The young man walks slowly under the beneficial shade of a grove of trees, thinking about the futility of people’s lives. After a while the old man turns up.

105. «I see that you are thinking philosophically about the worldly. Unfortunately ...» he said, shaking his head sadly.

106. After hesitating, he continued. «Truly it is a pity, that for man lethe [5] is not one-sided. How much happier he would be if he always had remembrance in his spirit, with lethe only in his soul …… You’d do well to always being a philosopher. That way you will be better off. Goodbye and farewell.»

- - - -

107. Now he is walking in a desert. Proceeding forward, he notices the Sphinx of Egypt and he walks towards it. There, near the famous statue, stands someone dressed as an Ancient Egyptian priest. By his face, he recognizes the old man.

108. «So, my son, you came here to meet me? Go everywhere, look and study,» he said. And once again he vanished with the scenery.

- - - -

109. The old man is now a general. He is happy and laughing for the victory won and congratulates his officers for helping him. To each of them he gives a courteous compliment. In his turn, he greets the young man who is an officer and says to him …

110. «So, you are here my son? See, we are still friends in war, as well as in peaceful times. Welcome.»

- - - -

111. The young man is now wearing lavish amour and resembles Alexander the Great. Everyone around him is respectful. He sits and talks to his master who is none other than the old man. While he listens –

συνεχίζεται →

to be continued →

Προσοχή τα λόγια του, βρίσκεται ξαφνικά πάνω στο σταυρό και βλέπει με φρίκη να είναι σταυρωμένος επίσης απέναντί του και ο γηραλέος σύντροφός του. Εν τούτοις αισθάνεται ότι έχει αρκετή δύναμη, για ν’ανθέξη σ’αυτό το μαρτύριο. Ένας δορυφόρος κρατεί στο χέρι του αναμμένο δαδί κι’ετουμάζεται να κάψη μ’αυτό το νέο. Ο γέρος όμως του φωνάζει.

112 «Στάσου. Εμένα σε διέταξαν να κάψης.»

113 Ο δορυφόρος γυρίζει σαστισμένος και μόλις συνέρχεται αρχίζει να εντελή την απαίσια εντολή που είχε. Τώρα το κορμί του γέρου τσιτσιρίζει ανατριχιαστικά και οι σάρκες του που ψήνονται μυρίζουν ένα γύρω .... Λίγο πριν παραδώση το πνεύμα, κατορθώνει. ο καύμένος να πῃ στο νέο ...

114 «Σ’αφήνω γιε μου, σύντροφε στους πόνους και μάρτυρα της αλήθειας.»

- - - -

115 Ακολουθεί μια συγκλονιστική σκηνή. Οι εχθροί κατορθώνουν να ανέβουν πάνω στις επάλξεις του φρουρίου και να χυθούν ὁρμητικοι στην πόλι, όπου σκοτώνουν και σκοτώνονται άγρια. Γιατί οι πολιορκημένοι είναι αποφασισμένοι να μην παραδώσουν ζωντανοί την κληρονομία των πατέρων τους. Ο ένας μετά τον άλλον πέφτουν ηρωικά όλοι οι στρατηγοι και μόνον ο εαυτός του - περιβεβλημένος τα σήματα του βυζαντινού αυτοκράτορος - εξακολουθεί να μάχεται. Στρέφει το βλέμμα γύρω του και βλέπει με φρίκη παντού εχθρούς. Από στιγμή σε στιγμή θα τον σκότωναν και κατόπιν θα τον εξευτέλιζαν. Ξαφνικά παρουσιάζεται μπροστά του ένας δυνατός στᾳτιώτης του. Στο πρόσωπό του αναγνωρίζει τη φυσιογνωμία του συντρόφου του.

116 «Όχι αυτοκράτωρ. Δεν θα πέσης από δόρυ αγαρηνού, αλλ’απ’το δικό μου.» «Καλή αντάμωσι γιε μου,» του λέγει και τον σκοτώνει με ένα κτύπημα.

attentively to his words, he suddenly finds himself on the cross and sees with horror, that his old companion is also crucified opposite him. Yet he feels he has enough strength to withstand this torment. A pikeman holds in his hand a resinous firebrand [6] and is preparing to burn the young man. But the old man shouts at him.

112. «Stop. I was the one ordered to be burnt.»

113. The pikeman turns in confusion and once he recovered, he begins to carry out the awful command that he had been given. Now the old man’s body sizzles chillingly and the smell of roasted flesh spreads around .... Just before he surrendered the spirit, the burnt man manages to say to the young man ...

114. «I leave you my son, my companion in pain and witness of the truth.»

- - - -

115. What follows is an appalling scene. The enemies manage to climb the ramparts of the fortress and spill furiously into the town, where they kill and are savagely killed, as the besieged are determined not to surrender the inheritance of their fathers’ alive. One by one, all the generals fall heroically, and alone - clad in the insignia of the Byzantine emperor - he continues to fight. He looks around him and sees with horror enemies everywhere. At any moment he would be killed and then they would humiliate him. Suddenly a strong soldier appears in front of him. In his face he recognizes the physiognomy of his comrade.

116. «Emperor, you will not fall to an agar’s[7] spear, but to mine.» He replies, «Farewell my son,» and he is killed in one blow.

συνεχίζεται →

to be continued →

117 Με το σβήσιμο αυτής της σκηνής πήρε πια τέλος η σειρά των όπτασιών, που παρουσιάστηκαν μπροστά στο Δημήτρη, όσο βαστούσε η επήρεια του πιοτού. ΄Όταν άνοιξε τα μάτια, κρατούσε το κεφάλι του με το χέρι, ενώ αυτό ήταν στηριγμένο στο γόνατο. την ίδια ακριβώς στάσι, είδε ότι είχε και ο γηραλέος σύντροφός του. Στ’αντίκρυσμα του συνήλθε όλως διόλου και αυθόρμητα είπε:

118 «Διδάσκαλε .......» Ο γέρος χαμογέλασε.

119 «Τώρα, παιδί μου είναι καιρός για ανάπαυσι. Μετά 24 ώρες πάλι. Ο νέος σηκώθηκε και καληνύκτισε. Κατεβαίνοντας τη σκάλα, άκουσε το μυστηριώδξη άνθρωπο να του λέη γελώντας.

120 «Kι έχε το νου σου να μη χτυπήσης πάλι καμμιά άλλη πόρτα ......»

---------------------

121 Επλησιάζαν τα μεσάνυχτα όταν ο Δημήτρης βρέθηκε στο δρόμο. Για μια στιγμή έκαμε να πάη στο σπίτι του. Αλλά στην ψυχολογική κατάσταση που βρισκόταν, σμέφθηκε ότι δεν θα μπορούσε να κοιμηθή εύκολα. Και τράβηξε για το Ζάππειο. Εκεί ξάπλωσε σ’ένα απόμερο κάθισμα. Γύρω βασίλευε ησυχία. Έτσι σιγά - σιγά βυθίστηκε στην αναπόλησι των τελευταίων γεγονότων, που τον είχαν αναστατωμένο. Πέρασε κάμποση ώρα, χωρίς να τον ενοχλήση κανένας περιπατητής. Ξαφνικά άκουσε ένα θόρυβο. Εκύτταξε με προσοχή και διέκρινε κοντά στα κάγκελα του Βασιλικού κήπου δυο ανθρώπους να είναι σκυμμένοι και να κουνούν τα χέρια.

122 "Κάτι έκρυψαν," είπε μέσα του, όταν τούς είδε ότι μετακίνησαν μια πέτρα.

123 Έμεινε καρφωμένος στη θέσι του, ώσπου έφυγαν και απομακρύνθηκαν αρκετά οι δύο ύποπτοι. Και τότε σηκώθηκε κι͵ επλησίασε αθόρυβα τα κάγκελα. Όλος περιέργεια έσκαψε κάτω από μια μεγάλη πέτρα και ύστερα από λίγο είχε το ευτύχημα ν’ανακαλύψη ένα μικρό δέμα. στο φως του πρώτου φαναριού άνοιξε με συγκίνηση το πακετάκι και ηύρε -

117. With the fading away of this scene, the series of apparitions presented to Dimitri came to an end, as they were sustained for only as long as the influence the drink lasted. When he opened his eyes, he was holding his head in his hand, supported on his knee. He looked at his elderly companion who had the same posture. On coming to his senses, he recovered completely and spontaneously said:

118. «Master[8]........» the old man laughed.

119. «My child, it is now time to rest. In 24 hours then.» The young man got up and said his goodnight. As he went down the stairs, he heard the mysterious man call to him laughing.

120. «And be careful not to knock on any other door again ........»

---------------------

121. It was approaching midnight when Dimitri found himself back on the street. For a moment, he decided to go home, but because of his psychological state, he realised he would not sleep easily. On reaching the Zappeion[9], he lay down on a secluded seat. Around him was silence, and bit by bit, he sank into the recollections of the events of the last few days that had troubled him. He past quite some time without being disturbed by any walkers. Suddenly he heard a noise. He looked carefully and distinguished at the railings of the Royal Garden, two people leaning towards each other and moving their hands.

122. "They are hiding something," he said to himself, when he saw that they had moved a stone.

123. He remained pinned in place until the suspicious men had gone and were out of sight. He then got up and quietly approached the railings. Out of curiosity, he dug under a large stone and after a while he discovered a small bundle. With the light of the first lantern, he excitedly opened the small package and found –

συνεχίζεται →

to be continued →

μέσα δυο διάφορα γραμμάτια εις διαταγή ν του Ῥέβου.

124 Τώρα ο Δημήτρης δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι γι’αυτά τα γραμμάτια ἑσκότωσαν την προηγουμένη νύκτα τον κακομοίρη το Ῥεβό, κι έρριξαν το πτώμα του στον ᾿Ιλισσο. Το ρολόι, το δαχτυλίδι και το πορτοφόλι με κάμποσα χαρτονομίσματα τ’άφησαν απάνω του, για να παραπλανηθή η αστυνομία, όπως κι’έγινε στην αρχή κι’έγραφαν οι έφημερίδες ότι το ἑλατήριο της δολοφονίας δεν είναι η κλοπή, άλλα κάποιο προσωπικό πάθος και ότι υπάρχουν υπόνοιες εις βάρος ενός πολύ γνωστού προσώπου τής αθηναικής κοινωνίας.

125 Ο νέος εθεώρησε ότι είχε καθήκον να παραδώση το πακέτο στην αστυνομία. Στο πρώτο αστυνομικό τμήμα, που παρουσιάστηκε τον παρέπεμψαν στον ανακριτή, ο οποίος εργαζόταν ακόμα. Τού εξέθεσε με λίγα λόγια, πως έτυχε να βρή το δέμα και του το έδωσε. Βλέποντας ο ανακριτῄς ότι κρατούσε γραμμάτια που είχε να εισπράξη ο Ῥέβος, έγινε αμέσως άλλος άνθρωπος από τη χαρά του.

126 «Σάς ευχαριστώ πολύ, κύριε, και. συνάμα σας συγχαίρω για το διάβημά σας. Μ’αυτά εδώ τα γραμμάτια είμαι βέβαιος ότι ευρέθησαν οι δράσται της δολοφονίας του Ρεβού. Οι χρεώσται του, άλλωστε δεν είναι άγνωστοι στη δικαιοσύν η. Γι’αυτή την υπόθεσι, με βρίσκετε τέτοια ώρα στο γραφείο μου. ο κοσμάκης, ξεύρετε, είναι αναστατωμ ένος μ’αυτό το έγκλημα και περιμένει ανυπομόνως τη σύλληψη των κακούργων.»

127 Εν τω μεταξύ ἑκτυπησε το κουδούνι και διέταξε τον αστυφύλακα που παρουσιάστηκε, να του φέρη τον κ. Μετάξινο.

128 «Για να ἱκανοποιηθήτε περισσότερ ο,» είπε πάλι ο ανακριτή ς, «θ’απφυλακίσω μπροστά σας τον άνθρωπο, που πιάσαμε, άδικα, για ύποπτο. Μια στιγμή τώρα να φροντίσω και για τούς κυρίους των γραμματίων.»

129 Κι’άρχισε να ψάχνη τα χαρτιά του. ο Δημήτρης τραβήχθηκε λίγο πιο κάτω, σκεπτόμενος το μυστηριώδες τύπο της ἑσπερίδος, που εμάντευσε την απρόοπτη φυλάκισι. Σε λίγο μπήκε μέσα στο γραφείο –

inside two short promissory notes, which were debts to Revos.

124. Now Dimitri had not the slightest doubt that because of these promissory notes they had killed the unfortunate Revos the previous night and had thrown his body in the Ilissos [10]. The watch, ring and wallet with some banknotes were left on him in order to mislead the police - as it did at first, and the newspapers wrote that the motive for murder was not theft, but personal passion, and that a well-known figure in Athenian society was a suspect.

125. The young man considered that he had a duty to hand over the package to the police. At the first police station he came to, he was referred to the investigator, who was still in his office. He explained to him, in a few words, how he came across the parcel and gave it to him. As soon as the investigator held Revos’ promissory notes in his hand, he immediately became full of joy.

126. «Sir, I thank you very much and I commend you for your intercession. With these notes I am sure that we will be able to find the perpetrators of Revos’s murder. Additionally, his debtors are not unknown to justice. It was for this reason you found me in my office at this hour. You know, this crime has really upset the public and they are demanding the arrest of the criminals.»

127. The investigator he rang a bell and ordered the policeman who appeared to bring Mr. Metaxinos to him.

128. «To satisfy you further,» said the interrogator, «I will be releasing the man who we unjustly arrested as a suspect. One moment now, I will take care of the paperwork.»

129. He started searching his papers. Meanwhile, the thoughts of Dimitri were pulled deeper to the evening’s mysterious person who foretold the unexpected imprisonment. Presently, into the office came –

συνεχίζεται →

to be continued →

κ. Μετάξινος με όψι χλωμή και φοβισμένη. ο ανακριυτής παράτησε αμέσως το γράψιμο και σηκώθηκε απ’τη θεσι του.

130 «Σας εφώναξα, κύριε Μετάξινε, για να σας πω με μεγάλη μου εύχαρίστησι ότι είσθε ελεύθερος να πάτε στο σπίτι σας.»

131 Ο κ. Μετάξινος δε μπόρεσε ν’αρθρώση λέξι απ’τη συγκίνησι του.

132 «Και λυπούμαι πο λύ,» εσυνέχισε, «ότι δεν μπορέσατε κατά την ανάκρισι να διαλύσετε τις υποψίες που γέννησαν μερικές πληροφορίες της αστυνομίας. Ευτυχώς όμως για σας και για τη δικαιοσύνη, άλλαξαν τα πράγματα, χάρις στον κύριο.»

133 Κι έδειξε τον νέο που στεκόταν παράμερα και παρακολουθούσε με συγκίνησι τη σκηνή. Ο κ. Μετάξινος έστρεψε το κεφάλι και τότε μόνο είδε ότι υπήρχε και άλλο πρόσωπο μέσα στο γραφείο του ανακριτού. ᾽Αμέσως έτρεξε και του έσφιξε το χέρι.

134 «Σάς ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε. Με σώσατε. Μού αποκαταστήσατε την υπόληψί μου. Και θα σας είμαι υπόχρεος σ’όλη μου τη ζωή.»

135 Ο κ. Μετάξινος εχαιρέτησε τον ανακριτή, περίμενε να κάμη το ίδιο και ο άλλος και κατόπιν πέρασε το χερι του στη μέση του σωτήρα του και βγήκαν μαζί.

136 Μόλις βρέθηκαν έξω ο κ. Μετάξινος ρώτησε με ανυπομονησία το σύντροφό του, πως έτυχε να τον σώση. Κι’ έμαθε με συγκίνησι τις λεπτομέρειες που τον ενδι έφεραν.

137 «Δεν μπορώ να καταλάβω» είπε σε μια στιγμή ο κ. Μετάξινος, «τι είδους δύναμι έχει εκετνος ο μυστηριώδης τύπος της ἑσπερίδος κι’εμάντευσε τη φυλάκιση μου, που ήταν όλως διόλου ανέλπιστη, και μάλιστα με μαθηματική ακρίβειά .......»

138 «Είναι ένα εξαιρετινό φαινόμεν ον» ἑτόνισε ο συνομιλητής του.

139 «Δε μού λέτε, πύριε Φρονιμάκο, εσείς τον συναντήσατε, όπως σας είχε πεί ;»

140 «Ακριβώς μετά 24 ώρες και με τον πιο παράξενο τρόπο .....»

Mr. Metaxinos with a pale and frightened face. The interrogator immediately stopped writing and got up from his seat.

130. «I called to you here Mr. Metaxinos, to tell you with great pleasure that you are free to go home.»

131. Mr. Metaxinos was unable to say anything due to his surprise.

132. «And I am very sorry,» he continued, «that during your interrogation you were unable to dispel the suspicions that were raised by some of the evidence. But fortunately for you and for justice, things have changed, thanks to this gentleman.»

133. He pointed to the young man who was standing to one side watching the scene emotionally. Mr. Metaxinos turned his head and only then realised that there was another person in the interrogator’s office. He immediately ran to him and shook his hand.

134. «Sir, thank you so much you have saved me. My reputation is restored, and I am indebted to you for the rest of my life.»

135. Mr. Metaxinos said goodbye to the interrogator, waited for the other to do the same, and then placed his hand around his saviour’s waist and they went outside together.

136. They were hardly outside when Mr. Metaxinos asked his partner impatiently how he managed to save him. He was excited to learn the details that interested him.

137. «I cannot understand it,» said Mr. Metaxinos at one point, «what kind of power does that mysterious man of last evening have, to have foreseen my imprisonment, which was not expected at all, and with such mathematical precision .......»

138. «It’s a marvel,» said his interlocutor.

139. «Tell me Mr. Fronimakos, did you meet him as he said he would?»

140. «Exactly after 24 hours, and in the strangest way .....»

συνεχίζεται →

to be continued →

141 «Πολύ θα ήθελα ν’άκουγα κι’αυτό το περιστατικό.»

142 Ο νέος προθυμοποιῄθηκε να ευχαριστήση το σύντροφό του και απαντώντας στις διάφορες ερωτήσεις του, αφηγήθηκε με λίγα λόγια, τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συναντήσεώς του με τον άγνωστο.

143 «Μα τι άνθρωπος είναι αυτός, είπε πάλι με θαυμασμό ο κ. Μετάξινος. «Εγώ δεν ξανασυνάντησα ένα τέτοιο τύπο. Στην αρχή, ομολογώ ότι δεν πίστεψα στα λόγια του. Τώρα όμως που βεβαιώθηκα ότι είναι πραγματικώς ένα εξαιρετικό φαινόμενο, αισθάνομαι την ανάγκη να τον ξανασυναντήσω, για να του ζητήσω συγνώμη αν τον επρόσβαλα κι’ακόμα να τον ευχαριστήσω, γιατί έχω την ιδέα ότι σ’αυτόν οφείλω την διάσωσί μου.»

144 «Εγώ θα τον επισκεφθώ το βράδυ και αν θέλετε, μπορώ να περάσω από το σπίτι σας.»

145 «Σας ευχαριστώ πολύ, φίλε μου. Μ’έχετε καταυποχ ρεώσει.»

146 «Δε μπορώ ωστόσο να καταλάβω,» είπε κάπως απότομα ο Δημή τρης, «πως έτυχε να υποπτευθούνε εσάς ως δολοφόνο το υ Ῥεβού.»

147 «Κι’εγώ δεν ξέρω ακόμα, τι συνέβηκε,» είπε ο Κωνσταντίνος. Κι’αφού έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα σκεπτικός, εξακολούθησε :

148 «Φαντάζομαι όμως ότι θα έμαθε κανένας αστυνομικός ότι ο Ῥεβός τα έβαλε το τελευταίο διάστημα με τη γυναίκα μου και ότι εγώ, μετά την ἑσπερίδα, δεν ανέβηκα στο σπίτι μου, άλλα ετράβηξα με μάποιο φίλο μου να μιλήσουμε γι’αυτό το ζήτημα. Ὡρισμένως θα έπαιξε ρόλο στη σύλληψί μου και το γεγονός ότι εγώ εξηκολούθησα και μόνος μου να περπατώ επί πολλή ώρα, απ τη στενοχώρια μου. Πράγμα που ανησύχησε τη γυναίκα μου κι έκαμε το γείτονα και δυο άλλους κυρίους να πάρουν τούς δρόμους και να ψάχνουν τα διάφορα κέντρα, για να με βρουν.»

149 «Έτσι εξηγείται το πράγμα,» είπε ο Δημήτρης. Κουβεντιάζοντας Έφθασαν μπροστά στο μέγαρο Μετάξινου.

150 «Να ιδώ τώρα, σε τι χάλια θα βρω τη γυναίκα μου.» Οι δύο νέοι, αφού συμφώνησαν για τη βραδυνῄ των συνάντησι, -

141. «I would very much like to hear about that incident.»<

142. The young man was eager to please his companion and, answering his various questions, recounted in a few words the most interesting points of his meeting with the stranger.

143. «What kind of man is he?» said Mr. Metaxinos again with admiration. «I have never met such a fellow before. At first, I confess that I did not believe his words. But now that I am convinced that he is really a marvel. I feel the need to meet him again, to apologize to him if I offended him and to thank him, because I have the idea that I owe my deliverance to him.»

144. «I will visit him in the evening and if you wish, I can pass by your house and go to is home together.»

145. «Thank you so much my friend. I am obliged to you.»

146. «However, I don’t understand,» Dimitri said somewhat abruptly, «how come they suspected you as Revos’ murderer.»

147. «I still do not know what happened,» said Constantinos. After thinking for a moment or two, he continued:

148. «I imagine that a policeman learned that Revos had recently had an affair with my wife and that I, after the soirée, did not return to my home but withdrew with one of my friends to discuss the matter. The fact that I continued to walk alone for a long time, due to my distress, would definitely play a role in my arrest. This then worried my wife and made our neighbours, and two other gentlemen, take to the streets and search the various centres in order to find me.»

149. «That explains the situation,» said Dimitri. As they chatted, they arrived in front of the Metaxinos’ mansion.

150. «Now I will see what a mess my wife is.» The two young men, having agreed to meet up in the evening, -

συνεχίζεται →

to be continued →

χαιρετίστηκαν εγκάρδια.

---------------------

151 ο Δημήτρης πέρασε το βράδυ και πήρε τον Κωνσταντίνο απ’το σπίτι του. Και οι δυο είχαν ζωηρή επιθυμία να βρεθούνε με το μυστηριώδῃ τύπο, που γνώρισαν στην εσπερίδα. ο Κωνσταντίνος μάλιστα, για να μη χάση την ευκαιρία, άφησε τη γυναίκα του κρεβατωμένη.

152 Πρώτος εμπήκε στο σπίτι του γηραλέου, με το υπογένειο, ο Δημήτρης. Συστείνοντας το νέο φίλο του, θέλησε να δικαιολογήση την επίσκεψί του. Αλλά ο νοικοκύρης του σπιτιού δεν τον άφησε να τελειώση.

153 «Μα, περίμενα και τούς δυο σας.»

154 «Αλλά εγώ,» είπε με απορία ο Κωνσταντίνος, «ήρθα ξαφνικά. Και μάλιστα την τελευταία στιγμή μού έτυχε ένα σοβαρό εμπόδιο.»

155 «Πάντως εγώ ήμουν βέβαιος ότι θαρχόσαστε κι’ετοίμασα και το δικό σας φλυτζάνι.»

156 Οι δύο νέοι έριξαν μια περίεργη ματιά στο σερβίτσιο του τσαγιού. Και είδαν πραγματικώς ότι είχε τρία φλυτζάνια. ο Κωνσταντίνος έμεινε άφωνος για μια στιγμή απ’την έκπληξή του, ενώ ο Δημήτρης χαμογέλασε εκφραστικά.

157 «Τώρα ο κύριος Μετάξινος πιστεύει απολύτως στη μαντική σας δύναμι.»

158 «Να με συγχωρείτε, κύριε, για την ορχική αμφιβολία μου κι’αν σας είπα κάτι που δεν έπρεπε.»

159 «Δεν είχα την αξίωση να ήταν διαφορετική η στάσις σα ς,» απήντησε ο περίεργος τύπος με τη συνειθισμένη του ηρεμία.

160 «Οι ακγριβείς επαληθεύσεις των προφητειών σας, είπε πάλι ο Κωνσταντίνος με κάνουν να φαντάζωμαι ότι δεν είσθε πλασμένος, σαν όλους τούς ανθρώπους, αλλ’ότι έχεται κάτι το υπερφυσικό.»

161 Ο γέρος χαμογέλασε.

162 «Δεν έχω, αγαπητέ, τίποτε το υπερφυσικό απάνω μου. Απλώς μελετώ από πολλά χρόνια τη φύσι και τα συμπεράσματά μου με κάνουν να -

said their cordial farewells.

---------------------

151. Dimitri came that evening and took Constantinos from his house. The two of them had a strong desire to meet the mysterious person they met at the soirée. Indeed, in order to not miss the opportunity, Constantinos left his wife who was already in bed.

152. Dimitri was the first to enter the house of the old man with the goatee. Introducing his new friend, he wanted to justify his visit. But the homeowner did not let him finish.

153. «Ah, I was waiting for both of you.»

154. «But I,» said Constantinos in astonishment, «came all of a sudden. And of course, at the last moment I had serious obstacle.»

155. «Nevertheless, I was sure that you would come and accordingly I have prepared your own cup.»

156. The two young men glanced curiously at the tea set, and they saw that he had placed three cups there. From his surprise, Constantinos was speechless for a moment while Dimitri smiled expressively.

157. «Now Mr. Metaxinos believes absolutely in your powers of divination.»

158. «Forgive me sir, for my initial doubt, and if I said something I shouldn’t have.»

159. «I did not demand that your attitude should be different,» replied the strange man with his usual calm.

160. «The exact verifications of your prophecies,» said Constantinos again, «made me imagine that you are not created like other people, but that you have something supernatural.»

161. The old man smiled.

162. «My dear, I have nothing supernatural about me. I have merely been studying nature for many years and my conclusions make me –

συνεχίζεται →

to be continued →